ფიტნეს-გაუგებრობების შესახებ

ვერ გეტყვით, მუშაობამ მართლა შეიწირა თუ არა სახედარი, ვერც იმის მტკიცებას დავიწყებთ, რომ ბარსა და თოხს სიცოცხლის გახანგრძლივება შეუძლია. სამაგიეროდ, ფაქტია: პროგრესმა ისე გაგვაზარმაცა, მესამე სართულზეც კი ლიფტით ავდივართ, ხოლო ასიოდე მეტრით მოშორებულ მაღაზიაში უმანქანოდ 
წასვლას არ ვკადრულობთ. უქმად მიგდებულ მექანიზმს, მოგეხსენებათ, ჟანგი ედება. დამდგარ წყალში რაც მრავლდება, ძალიან კარგად ვიცით... სხვა გზა არ არის, უფრო მეტ მოძრაობას უნდა მივეჩვიოთ.
ვინც არ უნდა იყოთ და რასაც არ უნდა საქმიანობდეთ, მაინც შეგვიძლია გითხრათ, რომ ვარჯიშის დაწყების დრო დადგა, თანაც ზუსტად ამ წუთას. იმ კვირიდან, იმ თვიდან, იმ წლიდან დაწყებულ საქმეს რა ბედიც ეწევა, ყველამ კარგად ვიცით: ორშაბათი მძიმე დღეა, სამშაბათი – რთული, ოთხშაბათი – გადატვირთული, ხუთშაბათი – ძნელი, პარასკევი – თარსი, შაბათ-კვირას ვისვენებთ, მერე კი ყველაფერი თავიდან იწყება. ასე რომ, სანამ თოვლი კარს მოგვდგომია, სჯობს, მედღემეხვალიეობას თავი დავანებოთ.
შევთანხმდეთ: თუ გუშინ არაფერს აკეთებდით, დღეს კი ხუთი წუთი ირბინეთ, სწორ გზას ადგახართ. მეცნიერებმა დაამტკიცეს, რომ თუ უკეთესი ჯანმრთელობა გსურთ, კვირაში ორსაათ-ნახევარი მაინც უნდა ივარჯიშოთ. ეს არც ისე ბევრია – სულ ნახევარი საათი ყოველ სამუშაო დღეს. თანაც შეგიძლიათ, ეს დრო მცირე მონაკვეთებად დაყოთ, იმ პირობით, რომ თითოეულ ჯერზე 10 წუთი მაინც გაირჯებით. ერთი-ორი გაჩერების ფეხით გავლა სამსახურამდე ან სამსახურის შემდეგ, შესვენებაზეც ათიოდე წუთით ხელის განძრევა (ფეხისაც!) და ჩათვალეთ, რომ დღის გეგმა შესრულებული გაქვთ. თანაც გახსოვდეთ: წარმატების გასაღები სისტემატურობა და თანამიმდევრულობაა. ერთ დღეში მთების გადადგმას ნუ მოინდონებთ, ნუ შეეჭიდებით იმაზე მეტს, ვიდრე ძალგიძთ. მოძრაობა ნამდვილად სიცოცხლეა, ოღონდ ზემოხსენებული ყროყინაც ნუ დაგავიწყდებათ. რამდენიმე წლის წინ მთელი მსოფლიოს პრესა, მათ შორის – ჩვენი ჟურნალიც, წერდა, შარონ სტოუნს ფიტნესგადაჭარბება მიკროინსულტის ფასად დაუჯდაო. არსებობს რამდენიმე ათეული კვლევა, რომელთა შედეგები ღაღადებს, რომ ერთ საათზე ხანგრძლივი ინტენსიური ვარჯიში კორტიზოლის დონეს ზრდის, ეს კი კატაბოლური ჰორმონია, რომელსაც, მრავალ სხვა ფუნქციასთან ერთად, კუნთოვანი მასის შემცირებაც ეკისრება. როგორც ჩანს, ჩვენს სხეულს უფრო ხანმოკლე ინტენსიური დატვირთვა ურჩევნია.
გავრცელებულია მოსაზრება, რომ ვარჯიშიდან ორი საათის განმავლობაში არაფრის ჭამა არ შეიძლება. საიდუმლოდ გეტყვით: ადამიანის ორგანიზმი ერთგვარი კომპიუტერია გარეგან გამაღიზიანებლებზე საპასუხო რეაქციებით, ოღონდ მისი პროგრამული უზრუნველყოფა დღესაც ისეთივეა, როგორიც საუკუნეების წინათ იყო. ფიზიკური დატვირთვა მისთვის სამუშაოა, რომელსაც ჯილდო უნდა მოჰყვეს. თუ ვერ მიიღო, განგაშის სიგნალს რთავს, რესურსების ეკონომიის რეჟიმზე გადადის, შედეგად კი ცვლის პროცესები ნელდება, ორგანიზმი ცხიმს ვეღარ იმეტებს, მის დაგროვებას ცდილობს. ამიტომაც ვარჯიშის შემდეგ ჭამა აუცილებელია, ოღონდ წონა რომ არ მოიმატოთ, მიღებული კალორიის ოდენობა უფრო ნაკლები უნდა იყოს, ვიდრე დარბაზში დაწვით. 
იგივე ითქმის პროტეინების ნაკრებზეც, კუნთების დასაბერად ხშირად რომ გთავაზობენ. კუნთი მართლაც ცილაა და მისი მასის გასაზრდელად ამინომჟავებია საჭირო, ოღონდ – მკაცრად განსაზღვრული ოდენობით.  დღეში კილოგრამ წონაზე 2-3 გრამზე მეტ ცილას ორგანიზმი ან გარეთ გამოისვრის, ან ნახშირწყლებად (ჭარბ ნახშირწყლებს კი – ცხიმებად) გარდაქმნის და ინახავს. ცილის ზემოხსენებულ ოდენობას კი საშუალო ქართველის ნორმალური რაციონი ნამდვილად შეიცავს.
ასე რომ, ძვირფასი სპორტული სითხეების შეძენის ნაცვლად სჯობს, რაციონის სწორად ბალანსირებასა და ვარჯიშისა და კვების სწორ გადანაწილებაზე იზრუნოთ.