ზიმონტი 5მგ/10მგ #30ტ

ზიმონტი 5/10მგ გარსიანი აპკით დაფარული ტაბლეტი

თვისობრივი და რაოდენობრივი შემცველობა

აქტიური სუბსტანცია:

ლევოცეტირიზინის დიჰიდროქლორიდი :5 მგ

მონტელუკასტი (10.40 მგ მონტელუკასტ ნატრიუმის ექვივალენტური) : 10 მგ

დამხმარე ნივთიერებები

უწყლო ლაქტოზა DC : 63 მგ

ლეციტინი (სოიოსი) (E 322) : 0.175 მგ

დამხმარე ნივთიერებების სრული სია იხილეთ თავში 6.1.

3. ფამრაცევტული ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

ვარდისფერი, წაგრძელეული, ორმხრივ ამოზნექილი, აპკიანი გარსით დაფარული ორშრიანი ტაბლეტები

4. კლინიკური თავისებურებები

4.1. თერაპიული ჩვენება

ზიმონტი ნაჩვენებია ალერგიული რინიტის (სურდო) და ალერგიული რინიტით მიმდინარე ასთმის სამკურნალოდ და სიმპტომების მოსახსნელად.

ზიმონტი გამოიყენება ანტიჰისტამინების მიმართ რეზისტენტული ალერგიით გამოწვეული კანის დაავადებების (ქრონიკული იდიოპატიური ჭინჭრის ციება) სამკურნალოდ 15 წლიდან პაციენტებში.

4.2. პოზოლოგია და მიღების წესი

პოზოლოგია/ მიღების სიხშირე და პერიოდულობა:

რეკომენდებული დოზა არის ერთი ტაბლეტი დღეში, 15 წლიდან მოზარდებსა და ზრდასრულ პაციენტებში (5 მგ ლევოცეტირიზინის დიჰიდროქლორიდი და 10 მგ მონტელუკასტი).

ექიმი განსაზღვრავს მკურნალობის პერიოდს ჩივილების ტიპების და ხანგრძლივობის მიხედვით.

პატიენტები რომლებიც იღებენ როგორც ლევოცეტირიზინს ასევე მონტელუკსტს ცალ-ცალკე, შეუძლიათ გადაერთონ ზიმონტით მკურნალობაზე.

ზიმონტის თერაპიული ეფექტი ალერგიული რინიტის სიმპტომებზე და ალერგიით გამოწვეულ ასთმაზე, ვლინდება იმავე დღეს. პაციენტმა აუცილებლად უნდა მიიღოს პრეპარატი ალერგიული ფაქტორის არსებობის შემთხვევაში.

მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია ტიპზე, ხანგრძლივობასა და ჩივილების ხანგრძლივობაზე. 3-6 კვირა და ერთი კვირა ჩვეულებრივ საკმარისია სეზონური ალერგიული რინიტის და ხანმოკლე მტვრით გამოწვეული ალერგიის დროს შესაბამისად.

გარდამავალი ალერგიული რინიტის დროს (სიმპტომები გრძელდება 4 დღეზე ნაკლები პერიოდით კვირაში ან 4 კვირაზე ნაკლები პერიოდი წელიწადში) შესწავლილი უნდა იყოს პაციენტის ისტორია და მკურნალობა უნდა ჩაუტარდეს ზიმონტით ამ მიმართულებით. მკურნალობა შეიძლება შეწყდეს სიმპტომების გაქრობის შემდეგ და შესაძლოა განახლდეს სიმპტომების გამოვლანისას.

მდგრადი ალერგიული რინიტის დროს (სიმპტომები ვლინდება 4 დღეზე მეტ ხანს კვირაში და 4 კვირაზე მეტ ხანს თვეში), გახანგრძლივებული მკურნალობა არის რეკომენდებული ალერგიული რეაქციის დროს.

მიღების გზა და მეთოდი:

ზიმონტი მიიღება პერორალურად მთლიანად წყალთან ერთად. არ ჩაღეჭოთ ან დაფხვნათ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციის შესახებ

თირკმლის/ღვიძლის უკმარისობა:

პაციენტებში რომლებსაც აქვთ თირკმლის უკმარისობა, დოზირების ინტერვალის შერჩევა უნდა მოხდეს ინდივიდუალურად, თირკმლის ფუნქციის და ქვემოთ მოცემული ცხრილის შესაბამისად. გამოყენებული უნდა იყოს დოზირების ინტერვალის ცხრილი და კრეატინინის ქლირენსი მაჩვენებელი (CL_cr) მლ/წთ. კრატინინის ქლირესნსის (მლ/წთ) განსაზღვრა შეძლება შრატის კრატეინინის მიხედვით (მგ/დღე), შემდეგი ფორმულით:

                   [140 – ასაკი (წლებში)] × წონა (კგ)

CL_cr =  ----------------------------------------------------- (× 0.85 ქალებისთვის)

                     72 × შრატის ქლირენსი (მგ/დღე)

დოზის შერჩევა თირკმლის უკმარისობის მქონე მოზრდილ პაციენტებში

ჯგუფი	კრეატინინის ქლირენსი (მლ/წთ)	დოზირება და სიხშირე
ნორმალური	≥ 80	5 მგ ლევოცეტირიზინი დღიურად
სუსტი	50-79	5 მგ ლევოცეტირიზინი დღიურად
საშუალო	30-49	5 მგ ლევოცეტირიზინი ყოველ 2 დღეში
მწვავე	< 30	5 მგ ლევოცეტირიზინი ყოველ 3 დღეში
თირკმლის დაავადების საბოლოო სტადია- პაციენტი არის დიალიზზე	< 10	უკუნაჩვენებია

დოზის კორექცია რეკომენდებულია ორივე შემთხვევაში, როგორც თირკმლის ისე ღვიძლის უკმარისობის დროს.

დოზის კორექცია არ არის საჭირო პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ მსუბუქი ან საშუალო დონის ღვიძლის უკმარისობა.

მონაცემები არ არის იმ პაციენტების შესახებ, ვისაც აქვს მწვავე ღვიძლის უკმარისობა.

პედიატრიული პოპულაცია:

არ არის საკმარისი ინფორმაცია უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის შესახებ 15 წლამდე პაციენტებში.

პერიატრიული პოპულაცია:

რეკომენდებულია დოზის კორექცია ასაკოვან პაციენტებში, ვისაც აქვს საშუალო ან მწვავე თირკმლის უკმარისობა (იხ. “თირკმლის/ ღვიძლის უკმარისობა”).

ზიმონტი გამოიყენება ასთმის კომბინირებული მკურნალობის დროს.

ზიმონტი შეიძლება დაემატოს მკურნალობის უკვე არსებულ სქემას.

დოზის შემცირება კომბინირებული მკურნალობის დროს

ბრონქოდილატაციური თერაპია:

ზიმონტი შეიძლება დაემატოს, როდესაც არ ხდება მკურნალობის ადექვატური კონტროლი მხოლოდ ერთი ბრონქოდილატატორის მიღებით.

როდესაც კლინიკური პასუხი მიღებულია (ჩვეულებრივ პირველი დოზის შემდეგ), ბრონქოდილატაციული მკურალობა პაციენტში უნდა მოხდეს მანამ ეს საჭიროა.

საინჰალაციო კორტიკოსტეროიდები:

ზიმონტით მკურნალობა დამატებით კლინიკურად სასარგებლოა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ ინჰალაციური კორტიკოსტეროიდებით. კორტიკოსტეროიდების დოზის შემცირება უნდა მოხდეს რამდენადაც ეს შესაძლებელია. საინჰალაციო კორტიკოსტეროიდების შემცირება უნდა მოხდეს საფეხურეობრივად, სამედიცინო მეთვალყურეობის ქვეშ. საინჰალაციო კორტიკოსტეროიდების  მიღება შესაძლოა ნელ-ნელა საერთოდ შეწყდეს ზოგიერთ პაციენტში. ზოგიერთ პაციენტში არ შეიძლება ინჰალაციური კორტიკოსტეროიდების შეწყვეტა და მათი ჩანაცვლება ზიმონტით.

4.3. უკუჩვენებები

•             მომატებული მგრძნობელობა ლევოცეტირიზინის, მონტელუკასტის, ნებისმიერი პიპერაზინის ნაწარმის ან/და სხვა ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ.

•             პაციენტებში, რომელთა კრატინინის ქლირენსი ნაკლებია 10 მლ/წთ.

•             პაციენტებში ვისაც აქვს მწვავე თირკმლის უკმარისობა.

ზიმონტი შიცავს ლეციტინს (სოიოს (E 322)). არ მიიღოთ ეს პრეპარატი თუ გაქვთ ალერგია არაქისსა და სოიოზე.

 

4.4. სპეციალური გაფრთხილებები და გამოყენების ზომები

ძირითადი

ზიმონტის გამოყენება 15 წლამდე ბავშვებში არ არის რეკომენდებული, რადგან აპკით დაფარული ტაბლეტები არ იძლევა დოზის კორექციის საშუალებას.

სიფრთხილეა საჭირო ალკოჰოლთან ერთად მიღებისას (იხ. გნყოფილება 4.5 ურთიერთქმედება)

სიფრთხილით ინიშნება პრეპარატი პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ შარდის შეკავების წინასწარგანწყობა (მაგ. ზურგის ტვინის დაზიანება, პროსტატის ჰიპერპლაზია), ვინაიდან ლევოცეტირიზინმა შესაძლოა გაზარდოს შარდის შეკავების რისკი.

ზიმონტის მიღება არ შეიძლება მწვავე ასთმური შეტევის დროს; აუცილებელია შესაბამისი მედიკამენტების მუდმივად თან ტარება.

 ხანმოკლე მოქმედების ბეტა აგონისტების გამოყენება არ შეიძლება შეტევის დროს. თუ იზრდება ხანმოკლე ბეტა აგონისტების გამოყენების საჭიროება, პაციენტმა აუცილებლად უნდა გაიაროს კონსულტაცია ექიმთან, რაც შეიძლება მალე.

ზიმონტის მიღება არ შეიძლება საინჰალაციო კორტიკოსტეროიდების შეწყვეტის მომენტში.

არ არის მონაცემები, რომ ორალური კორტიკოსტეროიდების მიღება შეიძლება ზიმონტთან ერთად.

ნეიროფსიქიატრიული შემთხვევები:

ზიმონტის მიღების ფონზე აღინიშნა ნეიროფსიქიატრიული შემთხვევები, მოზრდილებში, მოზარდებსა და პედიატრიულ პაციენტებში.

•             პოსტმარკეტინგული კვლევების მიხედვით ზიმონტით მკურნალობისას მოსალოდნელია ხასიათის ცვალებადობა აგზნებული მდგომარეობა, აგრესიული ქცევა ან არაკეთილგანწყობილების შეგრძნება, შფოთვა, დეპრესია, პათოლოგიური სიზმრები, ჰალუცინაციები, უძილობა, მოუსვენრობა, მოძრაობა, ძილში სიარული, სუიციდური აზრები და ქცევები (მათ შორის თვითმკვლელობის მცდელობა) და კანკალი. აცნობეთ ექიმს თუ შენიშნავთ ასეთ ცვლილებებს. არსებობს მუდმივი ურთიერთკავშირი პოსტმარკეტინგულ კლინიკურ მაჩვენებლებსა და ზიმონტის შესახებ გვერდითი ეფექტების შესახებ

პაციენტებმა და ექიმებმა დაუყოვნებლივ უნდა გააკეთონ შეტყობინება ნეიროფსიქიატრიული შემთხვევების შესახებ. პაციენტები აუცილებლად უნდა იყვნენ გაფრთხილებული, რომ მაშინათვე აცნობონ ექიმს თუ ასეთ ცვლილებებს შეამჩნევენ. ექიმმა ყურადღებით უნდა შეაფასოს ზიმონტის მკურნალობის გაგრძელების მოსალოდნელი რისკი და სარგებელი, ასეთი შემთხვევის დროს.

ეოზინოფილია

იშვიათ შემთხვევებში, პაციენტები რომლებიც იღებენ ზიმონტს შეიძლება ჰქონდეთ სისტემური ეოზინოფილია, ზოგჯერ  ვასკულიტის სიმპტომები ჩურგ-შტრაუსის სინდრომის დროს, ამ მდგომარეობაში იყენებენ სისტემურ კორტიკოსტეროიდულ მკურნალობას, რომლის ნაწილია მონტელუკასტი. ასეთი შემთხვევები ხშირად, მაგრამ არა ყოველთვის ასოცირებულია კორტიკოსტეროიდების დოზის შესამცირებლად ან საერთოდ ამოსაღებად მკურნალობის სქემიდან.

შესაძლო ასოციაცია ლეიკოტრიენ რეცეპტორების ანტაგონისტებისა და ჩურგ-შტრაუსის სინდრომის გამოვლინებას შორის არ არის გამორიცხული, თუმცა არც დამტიკიცებული არ არის. ექიმებს მართებთ ყურადღება და უნდა დააკვირდნენ ისეთი სიმპტომების გამოვლინებას როგორიცაა ეოზინოფილია, ვასკულარული გამონაყარი, ფილტვისმიერი პრობლემები, გულის პრობლემები და/ან ნევროპათია თავიანთ პაციენტებში. პაციენტებს რომლებსაც გამოუვლინდათ ეს სიმპტომები, მათი მკურნალობის სქემა უნდა გადაიხედოს.

პაციენტებმა, რომლებსაც აქვთ მომატებული მგრძნობელობა ასპირინის მიმართ, არ უნდა მიიღონ ასპირინი ან სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალება ზიმოტთან ერთად.

ზიმონტი შეიცავს ლაქტოზას. პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ იშვიათი გენეტიკური პრობლემა და ვერ ახდენენ გალაქტოზის გადამუშავებას, ასევე ლაპების ლაქტოზის დეფიციტი ან გლუკოზა-გალაქტოზის ცუდი აბსორბციის უნარი, არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

 

4.5 ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან და ფარმაცევტულ ფორმებთან

სიფრთხილეა საჭირო სხვა პრეპარატებთან ერთდროული მიღების დროს, როდესაც არ ჩატარებულა კვლევა ლევოცეტირიზინის ურთიერთქმედების შესახებ (CYP3A4 ინდუქტორებთან ურთიერთქმედების ჩათვლით); ცეტირიზინის რაცემული ნარევის კვლევებმა აჩვენებს, რომ არ არის რაიმე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერქმედება სხვა პრეპარატებთან (ფსევდოეფედრინთან, ციმეტიდინთან, კეტოკონაზოლთან, ერიტრომიცინთან, აზიტრომიცინთან, გლიპიზიდთან და დიაზეპამთან). ცეტირიზინის ქლირენსის მცირეოდენი შემცირება (16%) შეინიშნება მრავალჯერადი მიღებისას თეოფილინთან ერთად (400 მგ დღეში ერთხელ) კომბინაციაში; თუმცა თეოფილინის მახასიათებლები არ შეცვლილა ცეტირიზინთან ერთდროული მიღების დროს. გაიზარდა ცეტირიზინის (10 მგ/დღეში) დონე (40%) რიტონავირთან მრავალჯერადი მიღების ფონზე (600 მგ ორჯერ დღეში); ამ დროს რიტონავირის მახასიათებლები არ შეცვლილა ცეტირიზინთან ერთდროული მიღების ფონზე. ლევოცეტირიზინის აბსორბციის მოცულობაზე ზეგავლენას არ ახდენს საკვები, თუმცა ამცირებს აბსორბციის ხარისხს.

მგრძნობიარე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ცეტირიზინს ან ლევოცეტირიზინს ალკოჰოლთან ან სხვა რომელიმე ცნს დეპრესანტთან ერთად, შესაძლოა იქონიოს ეფექტი ცენტრალური ნერვული სისტემის ნორმალურ ფუნქციონირებაზე და გამოიწვიოს სიფხიზლის და შრომისუნარიანობის დაქვეითება.

ურთიერთქმედება მონტელუკასტთან

მონტელუკასტის დანიშვნა შეიძლება სხვა პრეპარატებთან ერთად რომლებიც გამოიყენება ქრონიკული ასთმის პროფილაქტიკისა და მკურნალობის მიზნით. წამალთა ურთიერთქმედების კვლევის დროს, მონტელუკასტის რეკომენდებულმა კლინიკურმა დოზამ არ გამოავლინა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტი შემდეგი პრეპარატების ფარმაკოკინეტიკურ მახასიათებლებზე: თეოფილინი, პრედნიზონი, პრედნიზოლონი, ორალური კონტრაცეპტივები (ეთილ ესტრადიოლი/ ნორეტინდრონი 35/1), ტეფენადინი, დიგოქსინი და ვარფარინი.

მონტელუკასტის პლაზმის კონცენტრაციის შესაბამისი მრუდქვეშა ფართობი შემცირდა დაახლოებით 40 %-ით, როდესაც მისი მიღება ხდებოდა ფენობარბიტალთან ერთად. ვინაიდან მონტელუკასტი მეტაბოლიზმს განიცდის CYP 3A4, 2C8 და 2C9-ით, ყურადღება უნდა მიექცეს, განსაკუთრებით ბავშვებში, თუ მონტელუკასტი ინიშნება CYP 3A4, 2C8 და 2C9სხვა ინდუქტორთან ერთად, მაგალითად როგორიცაა ფენიტოინი, ფენობარბიტალი და რიფამპიცინი.

ინ ვიტრო კვლევებმა აჩვენა, რომ მონტელუკასტი არის CYP 2C8 ძლიერი ინჰიბიტორი. თუმცა კლინიკური წამალი-წამალი ურთიერთქმედების შესწავლისას, რომელშიც კვლევის ობიექტი იყო მონტელუკასტი და როსიგლიტაზონი (საანალიზო სუბსტრატები, რომელთა ძირითადი მეტაბოლიზმი CYP 2C8-ით ხდება) აჩვენა რომ მონტელუკასტი არ იწვევს CYP 2C8-ის ინჰიბირებას ინ ვივო შემთხვევაში. ამდენად არ არის მოსალოდნელი, რომ მონტელუკასტი მნიშვნელოვნად შეცვლის იმ პრეპარატების მეტაბოლიზმს, რომლებიც ამ ენზიმით განიცდიან ბიოტრანსფორმაციას (მაგ. პაკლიტაქსელი, როსიგლიტაზონი და რეპაგლინიდი).

ინ ვიტრო კვლევების მიხედვით მონტელუკასტი არის ენზიმ CYP 2C8-ის სუბსტრატი, ნაკლებად 2C9-ის და 3A4-ისა. წამალი-წამალი ურთიერთქმედების შესწავლისას, რომელშიც კვლევის ობიექტი იყო მონტელუკასტი და გემფიბროზილი (CYP 2C8-ის და 2C9-ის ინჰიბიტორი) გემფიბროზილმა 4.4-ჯერ გაზარდა მონტელუკასტის დონე სისტემაში. რაიმე რუტინული დოზის კორექციის სქემა არ არსებობს მონტელუკასტის და გემფიბროზილის ერთდროული დანიშვნის დროს, მაგრამ ექიმმა მუდმივად თვალყური უნდა ადევნოს, გვერდითი ეფექტების დონის ზრდის შესაძლო რისკს.

ინ ვიტრო მონაცემებზე დაყრდნობით, წამალთა ურთიერთქმედება ნაკლები ძალის CYP 2C8 ინჰიბიტორთან (მაგ. ტრიმეტოპრიმი) არ არის მოსალოდნელი. მონტელუკასტის დანიშვნისას ინტრაკონაზოლთან ერთად, რომელიც არის CYP 3A4-ის ძლიერი ინჰიბიტორი, მნიშვნელოვნად არ ცვლის მონტელუკასტის დონეს სისტემაში.

 

4.6. ორსულობა და ლაქტაცია

ძირითადი რეკომენდაციები

ორსულობის კატეგორია: C

ქალები რომელთაც შეუძლიათ ბავშვის გაჩენა/ ორსულობის კონტროლი (კონტრაცეფცია)

არ არის მონაცემები რეპროდუქციულ და ბავშვის გაჩენის უნარზე გავლენის შესახებ.

ორსულობა

არ არის საკმარისი მონაცემები ზიმონტის ორსულობის პერიოდში გამოყენების შესახებ. ცხოველებში კვლევებმა აჩვენა, რომ პროდუქტი ავლენს რეპროდუქციულ ტოქსიკურობას (იხ. 5.3). პოტენციური რისკი ადამიანებში უცნობია.

ზიმონტის გამოყენება ორსულობის პერიოდში უნდა მოხდეს მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში

ლაქტაცია

ცნობილი არ არის მონტელუკასტი გადადის თუ არა დედის რძეში, ცეტირიზინი კი გადადის.

ზიმონტის გამოყენება ძუძუთი კვების დროს არ არის რეკომენდებული

ფერტილობა

ფერტილობის კვლევა ხდებოდა მდედრ ვირთაგვებში, რომლებსაც აძლევდნენ მონტელუკასტის დოზას 200 მგ/კგ (გამოთვლილი დოზა განისაზღვრა დაახლოებით 70-ჯერ, მოზრდილების დღიური რეკომენდებული დოზის მრუდქვეშა ფართობის მიხედვით), შემცირდა შობადობა და ნაყოფიერება. შობადობაზე და ნაყოფიერებაზე არანაირი გავლენა არ მოუხდენია 100 მგ ორალურ დოზას მდედრებში (გამოთვლილი დოზა განისაზღვრა დაახლოებით 20-ჯერ, მოზრდილების დღიური რეკომენდებული დოზის მრუდქვეშა ფართობის მიხედვით). 800 მგ/კგ და მეტ ორალურ დოზას მამრ ვირთაგვაში არანაირი ზეგავლენა არ მოუხდენია ფერტილობაზე (გამოთვლილი დოზა განისაზღვრა დაახლოებით 160-ჯერ, მოზრდილების დღიური რეკომენდებული დოზის მრუდქვეშა ფართობის მიხედვით).

ცხოველებში კვლევებმა აჩვენა, რომ ლევოცეტრირიზინს არანაირი გავლენა არ აქვს ფერტილობაზე. არ არის რაიმე სარწმუნო მონაცემები ადამიანების რეპროდუქციულ სისტემაზე ზეგავლენის შესახებ.

 

4.7. მანქანების მართვასა და გამოყენებაზე ზეგავლენა

მონტელუკასტს არ აქვს ან აქვს უმნიშვნელო ზეგავლენა მანქანების მართვის ან გამოყენების უნარზე. თუმცა ზოგიერთ ინდივიდში გამოვლენილ შემთხვევაში ძალიან იშვიათად აღინიშნა ისეთი გვერდითი ეფექტები როგორიცაა თავბრუსხვევა და ძილიანობა, რამაც შესაძლოა იმოქმედოს ტრანსპორტის მართვის და მექანიზმების გამოყენების უნარზე.

შედარებითმა კლინიკურმა კვლევებმა გამოავლინა, რომ ლევოცეტირიზინს რეკომენდებულ დოზაში არ აქვს რაიმე გამოხატული გავლენა გონებრივ მუშაობაზე, რეაქციის უნარზე ან მართვის უნარზე.

მიუხედავად ამისა ზოგიერთ პაციენტს შეიძლება გამოუვლინდეს ძილიანობა, დაღლილობა და ასთენია ლევოცეტირიზინის მკურნალობის დროს. ამდენად პაციენტები, რომლებიც ასრულებენ პოტენციურად საშიშ ოპერაციებს ან მართავენ ან მუშაობენ სხვადასხვა მანქანა-დანადგარებზე, აუცილბლად უნდა გაითვალისწინონ თავიანთი რეაქცია პრეპარატზე.

 

4.8. არასასურველი ეფექტები

ლევოცეტირიზინი

12-71 ასაკის ქალებისა და მამაკაცების თერაპიული კვლევების დროს, პაცეინტების 15.1%, რომლებიც იღებდნენ ლევოცეტირიზინის 5 მგ, გამოუვლინდათ ერთი გვერდითი ეფექტი მაინც, ხოლო პლაცებოს მიმღებ ჯგუფის 11.3%. ამ გვერდითი ეფექტების 91.6% იყო მსუბუქი და საშუალო სირთულის.

თერაპიული კვლევების დროს, გვერდითი რეაქციების გადარჩევის კოეფიციენტი იყო 1.0% (9/935) 5 მგ ლევოცეტირიზინის გამოყენების დროს, ხოლო 1.8% (14/771) პლაცებოს შემთხვევაში.

კლინიკურ-თერაპიული კვლევების დროს ლევოცეტირიზინის 5 მგ რეკომენდებულ დღიურ დოზას იღებდა 935 სუბიექტი. ამ კვლევების დროს გამოვლინდა შემდეგი გვერდითი ეფექტები რომელთა რაოდენობა იყო 1% და მეტი (ხშირად: ≥1/100, <1/10) 5 მგ ლევოცეტირიზინის ან პლაცებოს მიღების ფონზე.

გამოყენებული ტერმინი	პლაცებო (n =771)	ლევოცეტირიზინი 5 მგ (n = 935)
თავის ტკივილი	25 (3.2 %)	24 (2.6 %)
ძილიანობა	11 (1.4 %)	49 (5.2 %)
პირის სიმშრალე	12 (1.6%)	24 (2.6%)
დაღლილობის შეგრძნება	9 (1.2 %)	23 (2.5 %)

ასევე ნაკლებად ხშირად გამოვლინდა გვერდითი რეაქციების (ნაკლებად ხშირი: 1/1000, <1/100), როგორიცაა ასთენია ან მუცლის ტკივილი.

წამლისმიერი სედაციური გვერდითი ეფექტი, როგორიცაა ძილიანობა, დაღლა და ასთენია, ყველა ერთად იყო შედარებით უფრო ხშირად გამოვლენილი (8.1 %) 5 მგ ლევოცეტირიზინის ფონზე, ვიდრე პლაცებოს შემთხვევაში (3.1%).

 

პედიატრიული პოპულაცია

ორ პლაცებო კონტროლირებადი კვლევაში 6-11 თვე და 1-დან 6 წლამდე პედიატრიულ პაციენტებში, ჩართული იყო 159 სუბიექტი რომელიც იღებდა 1.25 მგ ლევოცეტირიზინს 2 კვირის განმავლობაში და 1.25 მგ ორჯერ დღეში შესაბამისად. 1 % და მეტი რაოდენობით დაფიქსირდა შემდეგი გვერდითი ეფექტები ლევოცეტირიზინის და პლაცებოთი მკურნალობის დროს.

 

ორგანოთა სისტემა და გამოყენებული ტერმინი	პლაცებო (n=83)	ლევოცეტირიზინი (n=159)
kuWnawlavis sistemis darRvevebi
დიარეა	0	3(1.9%)
ღებინება	1(1.2%)	1(0.6%)
ყაბზობა	0	2(1.3%)
ნერვული სისტემის დარღვევები
ძილიანობა	2(2.4%)	3(1.9%)
ფსიქიატრიული დარღვევები
ძილის დარღვევა	0	2(1.3%)

 

6-12 წლამდე ბავშვებში ორმაგი ბრმა პლაცებო კონტროლირებად კვლევებში ჩართული იყო 243 ბავშვი, რომელიც იღებდა 5 მგ ლევოცეტირიზინს დღიურად სხვადასხვა პერიოდით 1-დან 13 კვირამდე. შემდეგი გვერდითი ეფექტები დაფიქსირდა, რომელთა რაოდენობა იყო 1% და მეტი, ლევოცეტირიზინით და პლაცობოთი მკურნალობის ფონზე

გამოყენებული ტერმინი	პლაცებო  (n=240)	ლევოცეტირიზინი 5mg (n=243)
თავის ტკივილი	5(2.1%)	2(0.8%)
ძილიანობა	1(0.4%)	7(2.9%)

 

პოსტმარკეტინგული  გამოცდილება

გვერდითი ეფექტები პოსტმარკეტინგული ან/და კლინიკური გამოცდილება ეფუძნება MedDRA -ს სისტემას, ორგანოთა კლასს, სიხშირეს.

შემდეგი ტერმინოლოგია იქნა გამოყენებული, არასასურველი ეფექტების კლასიფიცირების მიზნით.

ძალიან ხშირად (≥1/10)

ხშირად (≥1/100 to <1/10)

ნაკლებად ხშირად (≥1/1,000 to <1/100)

იშვიათად (≥1/10,000 to <1/1,000)

ძალიან იშვიათად (≤1/10,000)

სიხშირე უცნობია: სიხშირე ვერ განისაზღვრა არსებულ მონაცემებზე დაყრდნობით

 

იმუნური სისტემის დარღვევები

ძალიან იშვიათად: მომატებული მგრძნობელობა (ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით)

უცნობი სიხშირე: მომატებული მგრძნობელობა ანაფილაქსიის ჩათვლით

 

მეტაბოლიზმი და კვებითი დარღვევები

უცნობი სიხშირე: გაზრდილი მადა

 

ფსიქიატრიული დარღვევები

უცნობი სიხშირე: აგრესია, აგზნება, ჰალუცინაციები, დეპრესია, უძილობა, ფიქრი თვითმკვლელობაზე.

ნერვული სისტემის დარღვევები

ხშირად: ძილიანობა, თავის ტკივილი

უცნობი სიხშირე: კრუნჩხვა, თავბრუსხვევა, პარესთეზია, ვერტიგო, გულის წასვლა, კანკალი, დისგევზია.

 

თვალის დარღვევები

უცნობი სიხშირე: ხედვის პრობლემები, ბუნდოვანი მხედველობა, ოკულოგირაცია.

 

ყურის და ყურის ლოკოკინას ნახევრადრკალოვანი არხებით, დარღვევები

უცნობი სიხშირე: ვერტიგო

 

გულის დარღვევები

ძალიან იშვიათად: პალპიტაცია, ტაქიკარდია

 

სუნთქვის, თორაკალური და მედიასტინალური დარღვევები

უცნობი სიხშირე: ქოშინი

 

კუჭ-ნაწლავის სისტემის დარღვევები

ხშირად: პირის სიმშრალე

ნაკლებად ხშირად: მუცლის ტკივილი

უცნობი სიხშირე: გულისრევა, ღებინება

 

ღვიძლის დარღვევები

უცნობი სიხშირე: ჰეპატიტი

 

კანის და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები

უცნობი სიხშირე: კვინკეს შეშუპება, ანგიონერვოზული ედემა, წამლისმიერი გამონაყარი, ქავილი, კანზე გამონაყარი, ჭინჭრის ციება

 

ძვალკუნთოვანი, შემაერთებელი ქსოვილის და ძვლის დარღვევები

უცნობი სიხშირე: მიალგია

 

თირკმლის და საშარდე გზის დარღვევები

უცნობი სიხშირე: დიზურია, შარდის შეკავება

 

ზოგადი დარღვევევები მიღების წესის მიხედვით

ხშირად: დაღლა

შედარებით იშვიათად: ასთენია

უცნობი სიხშირე: შეშუპება

 

კვლევები

უცნობი სიხშირე: წონის დაკარგვა, ღვიძლის ფუნქციის ცვლილებები

 

მონტელუკასტი

კლინიკური კვლევების შესაბამისად მონტელუკასტი შეფასდა შემდეგნაირად: 10 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები დაახლოებით 4000 ასთმიან მოზრდილ და 15 წელს ზემოთ ასთმიან პაციენტებში.

10 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები დაახლოებით 400 ასთმიან მოზრდილ და 15 წელს ზემოთ ასთმიან პაციენტებში რომლებსაც აქვთ სეზონური ალერგია.

წამალთან ასოცირებული (≥1/100, <1/10) გვერდითი ეფექტები, რომლებიც ყველაზე ხშირად არის გამოვლენილი პლაცბოსთან შედარებით, კლინიკური კვლევების დროს, 15 წელზე ზემოთ ასთმაინ პაციენტებში (12 კვირიანი კვლევა, n =795) მონტელუკასტით მკურნალობისას:

 

ნერვული სისტემის დარღვევები

ხშირად: თავის ტკივილი

 

კუჭ-ნაწლავის სისტემის დარღვევები

ხშირად: მუცლის ტკივილი

 

პოსტმარკეტინგული  გამოცდილება

გვერდითი ეფექტები რომლებიც დაფიქსირდა პოსტმარკეტინგულ პერიოდში მოცემულია ორგანოთა სისტემების კლასების და არასასურველი შემთხვევების მიხედვით. სიხშირის კატეგორიები დაფუძნებულია შედარებით კლინიკურ კვლევებზე. სიხშირის კატეგორია: განისაზღვრება, როგორც კლინიკური კვლევის დროს მონაცემთა ბაზაში დაფიქსირებული შეტყობინების რაოდენობა: ძალიან ხშირად (≥1/10), ხშირად (≥1/100 ტო <1/10), ნაკლებად ხშირად (≥1/1,000 to <1/100), იშვიათად (≥1/10,000 to <1/1,000), ძალიან იშვიათად (≤1/10,000), სიხშირე უცნობია: სიხშირე ვერ განისაზღვრება არსებულ მონაცემებზე დაყრდნობით.

 

ინფექციები და ინფიცირება

ძალიან ხშირად: ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები*

 

შისხლის და ლიმფური სისტემის დარღვევები

იშვიათად: სისხლდენის მომატებული რისკი

 

იმუნური სისტემის დარღვევები

ნაკლებად ხშირად: მომატებული მრძნობელობა ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით

ძალიან იშვიათად: ეოზინოფილური ინფილტრაცია ღვიძლში

 

ფსიქიატრიული დარღვევები:

ნაკლებად ხშირად: ძილის დარღვევა კოშმარების ჩათვლით, ძილის აღკვეთა, გაღიზიანება, შფოთვა, დისკომფორტი, აგზნება ან მტრული დამოკიდებულება აგრესიული ქცევის ჩათვლით, დეპრესია, მთვარეულის სინდრომი.

იშვიათად: კანკალი, უყურადღებობა, დისმნეზია

ძალიან იშვიათად: ჰალუცინაციები, თვითმკლელობაზე ფიქრი ან ქმედება, ქცევითი ცვლილება

 

ნერვული სისტემის ცვლილება

ნაკლებად ხშირად: ვერტიგო, ლითარგია, პარესთეზია/ჰიპესთეზია, გულყრა

 

გულის დარღვევები

იშვიათად: პალპიტაცია

 

სუნთქვის, თორაკალური და მედიასტინალური დარღვევები

ნაკლებად ხშირად: ცხვირიდან სისხლდენა

ძალიან იშვიათად: ჩურგ-შტრაუსის სინდრომი (CSS) (იხ. თავი 4.4.), ფილტვისმიერი ეოზინოფილი

 

კუჭ-ნაწლავის სისტემის დარღვევები

ხშირად: დიარეა**, გულისრევა**, ღებინება**

ნაკლებად ხშირად: პირის სიმშრალე, დისპეპსია

 

ჰეპატობილიარული სისტემა

ხშირად: შრატის ტრანსამინაზების დონის მატება (ALT, AST)

ძალიან იშვიათად: ჰეპატიტი (ქოლესტაზური ჰეპატიტის, ჰეპატოცელულარული და შერეული ღვიძლის დაზიანება)

 

კანის და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები

ხშირად: კანზე გამონაყარი**

ნაკლებად ხშირად: სისხლჩაქცევები, ჭინჭრის ციება, ქავილი

იშვიათად: კვინკეს შეშუპება

ძალიან იშვიათად: კვანძოვანი ერითემა, მულტიფორმული ერითემა

 

ძვალკუნთოვანი, შემაერთებელი ქსოვილის და ძვლის დარღვევები

ნაკლებად ხშირად: ართრალგია, კუნთებში კრუნჩხვები, მიალგიის ჩათვლით, 

 

ზოგადი დარღვევევები მიღების წესის მიხედვით

ხშირად: პირექსია**

ნაკლებად ხშირად: დაღლა/გამოფიტვა, განგაშის შეგრძნება, შეშუპება

 

*ეს არასასურველი მოვლენა, რომელიც ძალიან ხშირად აღინიშნება მონტე-ლუკასტით მკურნალობის დროს, ასევე აღინიშნება პლაცებოთი ნამკურნალებ პაციენტებში.

**ეს არასასურველი მოვლენა, რომელიც ხშირად აღინიშნება მონტელუკასტით მკურნალობის დროს, ასევე აღინიშნება პლაცებოთი ნამკურნალებ პაციენტებში.

 

4.9 დოზის გადაჭარბება

ზიმონტით მკურნალობისას დოზის გადაჭარბების შემთხვევა ჯერ არ დაფიქსირებულა

 

ლევოცეტირიზინი

სიმპტომები: დოზის გადაჭარბებამ შეიძლება გამოიწვიოს ძილიანობა მოზრდილებში, ხოლო ბავშვებში თავიდან აგზნება და ღელვა, რომელსაც მოსდევს ძილიანობა.

დოზის გადაჭარბების მართვა

არ არსებობს ლევოცეტირიზინის სპეციფიური ანტიდოტი.

დოზის გადაჭარბების შემთვევაში, მკურნალობა უნდა იყოს სიმპტომური და შემანარჩუნებელი. კუჭის ამორეცხვას უნდა მოსდევდეს ხანმოკლე დროით ნაწლავის ამორეცხვა. ლევოცეტირიზინის ეფექტური გამოყოფა არ ხდება ჰემოდიალიზის გზით.

მონტელუკასტი

არ არსებობს რაიმე სპეფიციური ინფორმაცია, მონტელუკასტით დოზის გადაჭარბების შესახებ ქრონიკული ასთმის მქონე ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ მონტელუკასტს 200 მგ/დღეში დოზით 22 კვირის განმავლობაში და ასევე ხანმოკლე კვლევების დროს არ აღინიშნა, რაიმე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებები; ასევე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ 900 მგ/ მლ მონელუკასტს დაახლოებით ერთი კვირის განმავლობაში.

პოსტმარკეტინგული და კლინიკური კვლევების დროს დაფიქსირდა დოზის გადაჭარბების მწვავე შემთხვევა მონტელუკასტით მკურნალობის დროს. ეს შემთხვევები დაფიქსირდა როგორც მოზრდილებში, ისე ბავშვებში, რომლებმაც მიიღეს 1000 მგ დოზაზე მეტი (დაახლოებით 61 მგ/კგ-ზე 42 თვეზე მეტი ასაკის ბავშვებში), კლინიკური და ლაბორატორიული მონაცემები თანხვედრაში იყო პრეპარატის უსაფრთხოების პროფილთან როგორც მოზრდილებში, ისე ბავშვებში. დოზის გადაჭარბების უმრავლეს შემთხვევაში რაიმე გვერდით ეფექტებს ადგილი არ ჰქონია.

ყველზე ხშირად დაფიქსირებული გვერდითი ეფექტები, რომელიც თავსებადია მონტელუკასტის უსაფრთხოების პროფილთან, არის მუცლის ტკივილი, ძილიანობა, წყურვილი, თავის ტკივილი, ღებინება და ფსიქომოტორული ჰიპერაქტიურობა.

არ არის ცნობილი შეიძლება თუ არა მონტელუკასტის პერიტონიალური- ან ჰემოდიალიზი.

 

5. ფარმაკოლოგიური მახასიათებლები.

5.1. ფარმაკოდინამიკური მახასიათებლები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სისტემური გამოყენების ანტიჰისტამინი. კომბინირებული ანტიჰისტამინური საშუალება 

ლევოცეტირიზინი

ლევოცეტირიზინი, ცეტირიზინის (R) ენანტიომერი არის პოტენციური და პერიფერიული C რეცეპტორების სელექტიური ანტაგონისტი.

ბრმა ცდებმა  გამოავლინა, რომ ლევოცეტირიზინს ახასითებს უფრო მაღალი აფინურობა ადამიანების H1-რეცეპტორების მიმართ (Ki =3.2 ნმოლ/ლ). ლევოცეტირიზინს ახასიათებს 2-ჯერ უფრო მეტი აფინურობა ცეტირიზინთან შედარებით (Ki = 6.3 ნმოლ/ლ).

ლევოცეტირიზინის დისოცაცია H1-რეცეპტორებიდან ხდება ნახევარგამოყოფის პერიოდით  115 ± 38 წთ. ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ ლევოცეტირიზინს ახასიათებს რეცეპტორების 90% შეკავშირება 4 სთ განმავლობაში და 57% 24 სთ განმავლობაში.

ჯანმრთელ მოხალისეებში ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ დოზის ნახევარის შემთხვევაში, ლევოცეტირიზინს აქვს კონკურენტული აქტიურობა ცეტირიზინთან შედარებით, როგორც კანზე ისე ცხვირზე.

ლევოცეტირიზინის ფამრაკოდინამიკური აქტივობის შესწავლა მოხდა რანდომიზებული, კონტროლირებადი კვლევებით: კვლევის დროს ხდებოდა 5 მგ ლევოცეტირიზინის, 5 მგ დესლორატადინის და პლაცებოს შედარება ჰისტამინით გამოწვეული წყლულებისა და დაფოთვლის სამკურნალოდ, ლევოცეტირიზინით მკურნალობამ მნიშვნელოვნად შეამცირა წყლულები და აალაგა წითელი ლაქები კანიდან, ეფექტი ყველაზე მაღალი იყო პირველი 12 საათის განმავლობაში და გრძელდებოდა 24 სთ (p <0.001), პლაცებოსა და დესლორატინთან შედარებით.

5 მგ ლევოცეტირიზინის მოქმედება ყვავილის მტვრით გამოწვეული ალერგიული სიმპტომების სამკურნალოდ იწყებოდა პრეპარატის მიღებიდან 1 საათის შემდეგ, კვლევა იყო პლაცებო კონტროლირებადი მოდელურ ალერგენ-გამომწვევის  კამერაში.

ინ ვიტრო კვლევებში (ბოიდენის კამერა და უჯრედოვანი ფენის ტექნიკა) აჩვენა რომ ლევოცეტირიზინი იწვევს ეოტაქსინით ინდუცირებულ ეოზინოფილ ტრანსენდოთელიალური მიგრაციის ინჰიბირებას როგორც კანის ისე ფილტვის უჯრედებში. ინ ვივო, ექსპერიმენტული, ფარმაკოდინამიკური კვლევების დროს (კანის კამერის ტექნიკა) 5 მგ ლევოცეტირიზინის მიღების შემდეგ, პირველი 6 საათის განმავლობაში პრეპარატმა მოგვცა სამი ძირითადი მაინჰიბირებელი ეფექტი რეაქციაზე, რაც გამოწვეული იყო ყვავილის მტვერით, შედეგი შედარებული იყო პლაცებოსთან 14 მოზრდილ პაციენტში. ეს ეფექტებია: VCAM -1 გამონთავისუფლების ინჰიბირება, ვასკულარული გამტარებლობის მოდულირება და ეოზინოფილების შეკრება.

ლევოცეტირიზინის ეფექტურობა და უსაფრთხოება დამტკიცებულია სხვადასხვა ორმაგი ბრმა, პლაცებო კონტროლირებადი, კლინიკური კვლევებით, მოზრდილ პაციენტებში, რომლებიც იტანჯებიან სეზონური ალერგიული რინიტით, მუდმივი ალერგიული რინიტით, ან ალერგიული რინიტით სეზონისგან დამოუკიდებლად. ლევოცეტირიზინმა აჩვენა რომ ის მნიშვნელოვნად აუმჯობესებს ალერგიული რინიტის სიმპტომებს, ცხვირის ობსტრუქციის ჩათვლით, ზოგიერთი კვლევის თანახმად.

6 თვიანი კლინიკური კვლევა 551 მოზრდილ პაციენტებში (276 ლევოცეტირიზინით ნამკურნალებ პაციენტში) რომლებიც იტანჯებიან მუდმივი ალერგიული რინიტით (სიმპტომები გრძელდება 4 დღე კვირაში, არანაკლებ 4 კვირა წელიწადში) და მგრძნობიარეა სახლის მტვერის ტკიპების და ბალახის მტვრის მიმართ, 5 მგ ლევოცეტირიზინის მიღებამ აჩვენა მნიშვნელოვანი კლინიკური გაუმჯობესება პლაცებოსთან შედარებით, მთელი კვლევის განმავლობაში, ნებისმიერი ტაქიფილაქსიის გარეშე. ლევოცეტირიზინით მკურნალობის მთლიანი პერიოდის განმავლობაში მნიშვნელოვნად გაუმჯობესდა პაციენტის მდგომარეობა.

ჰისტამინით გამოწვეული კანის რეაქციებზე პრეპარატის ეფექტი არ არის შესაბამისობაში პლაზმის კონცენტრაციასთან.

ელექტროკარდიოგრამამ აჩვენა, რომ ლევოცეტირიზინი არ იძლევა შესაბამის ეფექტს QT ინტერვალზე.

 

მონტელუკასტი

ცისტეინური ლეიკოტრიენები (LTC₄, LTD₄, LTE₄) არიან ძლიერი ანთების ეკოზანოიდები, რომლებიც გამონთავისუფლდებიან სხვადასხვა უჯრედებიდან მასტოციტების და ეოზინოფილების ჩათვლით. ეს მნიშვნელოვანი პროასთმური მედიატორები ბოჭავენ ცისტეინილ ლეიკოტრიენულ (CysLT) რეცეპტორებს.

CysLT tipi-1 (CysLT₁) არის ადამინის სასუნთქ სისტემაში (სასუნთქი გზების გლუვ კუნთებსა და მაკროფაგებში) და სხვა პრო-ანთების უჯრედებში (მათ შორის ეოზინოფილების და მიელოიდურ ღეროვან უჯრედებში). CysLTs კავშირშია ასთმისა და ალერგიული რინიტის პათოფიზიოლოგიასთან. ასთმის დროს, ლეიკოტრიენ-მედიატორული ეფექტი მოიცავს ბრონქოკონსტრიქციას, ლორწოს გამონთავისუფლებას, სისხლძარღვთა გამტარებლობას და ეოზინოფილების შეკავებას. ალერგიული რინიტის დროს, CysLTs გამონთავისუფლდება ცხვირის ლორწოვანთან ერთად ალერგენის ზემოქმედების შემდეგ ორივე ადრეული და გვიანი ფაზის რეაქციების დროს და ასოცირდება ალერგიული რინიტის სიმპტომებთან. CysLTs გამოწვეული ინტრანაზალური სტიმულაცია ამცირებს ცხვირის გაჭედვის ხარისხს.

ლევოცეტირიზინი / მონტელუკასტი

32 კვირიანი, რანდომიზებული, ორმაგად-ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებადი, ჯვარედინი კვლევა ჩატარდა 20 პაციენტში, რომლებსაც ჰქონდა ალერგიული რინიტი და იღებდნენ მონტელუკასტს 10 მგ/დღეში და/ან ლევოცეტირიზინი 5 მგ/დღეში ან პლაცებოს. მკურნალობა დაიყო ორკვირიანი გამორეცხვის პერიოდით. პლაცებოს შემდეგ, კარგად ყოფნის (ე.წ. ცხოვრების ხარისხი) საშუალო ხარისხი იყო 1.78, ლევოცეტირიზინისა 1.38, მონტელუკასტის ფონზე კი – 1.36, და მონტელუკასტი და ლევოცეტირიზინი ერთად 1.26. მონტელუკასტის კომბინაციამ ლევოცეტირიზინთან მოგვცა დამატებითი სარგებელი, თითოეულის ინდივიდუალურ გამოყენებასთან შედარებით, პაციენტებში, რომლებიც იტანჯებიან მუდმივი ალერგიული რინიტით.

6 კვირიანი, რანდომიზებული, ორმაგად ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებად, ჯვარედინი კვლევა ჩატარდა 20 პაციენტში, რომლებსაც აწუხებდათ მუდმივი ალერგიული რინიტი; ისინი იღებდნენ 10 მგ/დღეში და/ან ლევოცეტირიზინი 5 მგ/დღეში ან პლაცებოს. მკურნალობა დაიყო ორკვირიანი გამორეცხვის პერიოდით. მკურნალობის პირველ და ბოლო დღეს მოხდა სიმპტომების შეფასება, კანის ტესტირება, სპირომეტრია, რინომეტრია და ცხვირის გამორეცხვა. ეოზინოფილების კათიონური ცილის დონის შეფასება ხდებოდა ცხვირის გამორეცხვით. საშუალო (+/-SD)  ცხვირის სიმპტომის ქულა მკურნალობამდე იყო 7.95 +/- 0.68;  3.02 +/- 0.64 ლევოცეტირიზინით მკურნალობის შემდეგ, 3.44 +/- 0.55 მონტელუკასტით მკურნალობის შემდეგ და  2.14 +/- 0.39 მონტელუკასტის და ლევოცეტირიზინის ერთდროული გამოყენების დროს. ყველაზე კარგი ცხვირის სიმპტომების გაუმჯობესება მოგვცა კომბინაციურმა მკურნალობამ. ეოზინოფილების კათიონური ცილის დონის შემცირება იყო უფრო მაღალი ერთდროული გამოყენების დროს, ვიდრე მონტელუკასტის და ლევოცეტირიზინის ცალ-ცალკე გამოყენებისას.

 

5.2. ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები

ძირითადი მახასიათებლები

ლევოცეტირიზინის და მონტელუკასტის მაქსიმალური კონცეტრაცია პლაზმაში მიიღწევა ზიმონტის მიღებიდან 3 სთ-ის შემდეგ. ზიმონტის აბსორბციის ხარისხი და რაოდენობა არის ლევოცეტირიზინის და მონტელუკასტის ექვივალენტური, თითოეულის ინდივიდუალური გამოყენების დროს.

 

ლევოცეტირიზინი

ლევოცეტირიზინის ფარმაკოკინეტიკა არის სწორხაზოვანი დოზა და დროის დამოკიდებულების გათვალისწინებით, რაც ითვალისწინებს დაბალი ხარისხით მცირეოდენ ვარიაბელობას. ფარმაკოკინეტიკური პროფილი არის იგივე როცა პაციენტს ეძლევა ერთი ენანტიომერი ან როცა ეძლევა როგორც ცეტირიზინი. ქირალურ ინვერსიას არ აქვს ადგილი აბსორბციისა და ელიმინაციის დროს.

 

აბსორბცია:

ლევოცეტირიზინი სწრაფად და ინტენსიურად შეიწოვება ორალური მიღების შემდეგ. პლაზმაში კონცენტრაციის პიკი აღწევს დოზის მიღებიდან 0.9 სთ-ში. სტაციონალური მდგომარეობა მიიღწეოდა ორ დღეში. პიკის კონცენტრაცია ტიპიურად არის 270 ნგ/მლ და 308 ნგ/მლ ერთჯერადი 5 მგ დოზის მიღების შემდეგ შესაბამისად. აბსორბცია არ არის დამოკიდებული დოზაზე და არ იცვლება საკვების ზეგავლენით, თუმცა საკვები ამცირებს პლაზმის მაქსიმალურ კონცენტრაციას.

 

განაწილება:

ადამიანის ქსოვილებში განაწილების მონაცემები არ არის ხელმისაწვდომი, ლევოცეტირიზინი ვერ აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში. ვირთაგვებსა და ძაღლებში ქსოვილებში ყველაზე მაღალი კონცენტრაციითაა თირკმელსა და ღვიძლში, ყველაზე ცნს-ში. ადამიანებში, ლევოცეტირიზინი 90% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ლევოცეტირიზინის განაწილება არის შეზღუდული, ვინაიდან განაწილების მოცულობა არის 0.4 ლ/კგ.

ბიოტრანსფორმაცია: ლევოცეტირიზინის მეტაბოლიზმის ხარისხი ადამიანებში არის დოზის 14 % და შესაბამისად გენეტიკურ პოლიმორფიზმსა ან ენზიმების ინჰიბიტორებთან ერთად მიღებას პრაქტიკულად უმნიშვნელო ზეგავლენა აქვს პრეპარატის მეტაბოლიზმზე. 

მეტაბოლიზმის გზა მოიცავს არომატულ ჟანგვა,  N- და O- დეალკილირება და ტაურინთან კონიუგაცია. დეალკილირების გზა მოიცავს პირველადად CYP 3A4 შუამოვლობას, როცა არომატული დაჟანგვა ჩართულია მრავალჯერადი და/ან არაიდენტიფიცირებული CYP იზოფორმებში. ლევოცეტირიზინი არ მოქმედებს CYP -ის იზოენზიმებზე 1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 და 3A4, როდესაც დოზა მნიშვნელოვნად აღემატება 5 მგ ორალური დოზით მიღებულ მაქსიმალურ კონცენტრაციას.

მეტაბოლიზმის დაბალი ხარისხის გამო და დაბალი მეტაბოლური ინჰიბირების უნარის გამო, ლევოცეტირიზინის ურთიერთქმედება სხვა ნივთიერებებთან ან პირიქით, ნაკლებად საალბათოა.

ელიმინაცია

პლაზმის ნახევარგამოყოფის პერიოდი მოზრდილებში არის 7.9±1.9 სთ. ნახევარგამოყოფის პერიოდი არის ხანმოკლე ბავშვებში. საერთო ქლირენსი არის 0.63 მლ/წთ/კგ. ძირითადი გზა ლევოცეტირიზინის ექსკრეციისა არის შარდთან ერთად გამოიყოფა. მეტაბოლიტების და ნატიური ლევოცეტირიზინის ექსკრეცია ხდება შარდთან ერთად, დაახლოებით 85.4 % დოზის. ხოლო ფეკალურ მასებთან ერთად გამოიყოფა საშუალოდ 12.9%. ლევოცეტირიზინის ექსკრეცია ხდება როგორც გლომელური ფილტრაციით ისე აქტიური მილაკოვანი ფილტრაციით.

 

პროცესის სწორხაზოვნება:

ლევოცეტირიზინის ფარმაკოკინეტიკა არის სწორხაზოვანი

 

მონტელუკასტი

აბსორბცია

მონტელუკასტი სწრაფად შეიწოვება ორალური დოზის მიღების შემდეგ. 10 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტების პლაზმაში საშულაო (C_max) კონცენტრაცია მიიღწევა 3 სთ-ში (T_max) მოზრდილებში მშიერ კუჭზე. საშუალო ორალური ბიოშეღწევადობა არის 64 %. ორალურ ბიოშეღწევადობაზე და C_max არ მოქმედებს სტანდარტული საკვები.

პრეპარატის ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადასტურებულია კლინიკური კვლევებით, სადაც 10 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტის მიღება ხდებოდა საკვების მიღების დროების გათვალისწინებით.

5 მგ საღეჭი ტაბლეტების შემთხვევაში C_max მიიღწევა 2 სთ-ში მზრდილებში მშიერ კუჭზე. საშუალო ორალური ბიოშეღწევადობა არის 73% და მცირდება 63%-მდე სტანდარტული საკვების ფონზე.

 

განაწილება

მონტელუკასტის 99%-ზე მეტი უკავშირდება პლაზმის ცილებს. მონტელუკასტის სტაციონარული განაწილების მოცულობა არის 8-11 ლიტრი. ვირთაგვებში რადიოაქტიური მონტელუკასტის კვლევამ აჩვენა, რომ შეღწევადობა ჰემატო-ენცეფალურ ბარიერში არის მინიმალური. ასევე, რადიოაქტიური მასალის კონცენტრაცია 24 სთ-ში, ყველა სხვა ქსოვილში იყო მინიმალური.

 

ბიოტრანსფორმაცია

მონტელუკასტი განიცდის ინტენსიურ მეტაბოლიზმს, თერაპიული დოზით შესწავლის დროს, მეტაბოლიტების პლაზმაში განსაზღვრა შეუძლებელია სტაციონარული მდგომარეობის დროს მოზრდილებსა და ბავშვებში. ციტოქრომ  P450 2C8 არის ძირითადი ენზიმი, რომელიც პასუხისმგებელია მონტელუკასტის მეტაბოლიზმზე. ასევე CYP 3A4 და 2C9 შესაძლოა ჰქონდეთ მინორული წვლილი, თუმცა იტრკონაზოლმა, რომელიც არის CYP 3A4 და 2C9 ინჰიბიტორი, არ შეცვალა მონტელუკასტის ფარმაკოკინეტიკა ჯანმრთელ მოხალისეებში, რომლებიც იღებდნენ 10 მგ დღიურ დოზას.

ადამიანის ღვიძლის მიკროსომების ინ ვიტრო მონაცემების მიხედვით, მონტელუკასტის პლაზმაში თერაპიული კონცენტრაცია არ იწვევს ციტოქრომ P450 3A4, 2C9, 1A2, 2A6, 2C19 ან 2D6 ინჰიბირებას. მეტაბოლიტების თერაპიული ეფექტი არის მინიმალური.

ელიმინაცია

მონტელუკასტის პლაზმის ქლირენსი არის დაახლოებით 45 მლ/წთ ჯანმრთელ მოხალისეებში. რადიოაქტიური იზოტოპით მონიშნული მონტელუკასტის ორალური დოზის 86% გამოიყო ფეკალურ მასებთან ერთად, ხოლო 0.2 % და ნაკლები, შარდით. მონტელუკასტის ორალური დოზის ბიოშეწევადობის გათვალისწინებით ზემოთაღნიშნული მიუთითებს, რომ მონტელუკასტის გამოყოფა ძირითადად ხდება ნაღველთან ერთად.

პროცესის სწორხაზოვნება

მონტელუკასიტის ფარმაკოკინეტიკა არის პრაქტიკულად სწორხაზოვანი 50 მგ ორალური დოზის დროსაც კი. ერთჯერადი 10 მგ დღიური დოზის ფონზე შესაძლებელია უმნიშვნელო (14%) დაგროვება.

 

 

დამახასიათებელი ნიშნები პაციენტებში

რასა:

ვიმედოვნებთ, რომ ეთნიკური წარმოშობა გავლენას არ ახდენს ფარმაკოკინეტიკურ პარამეტრებზე მისი აბსორბციისა და ბიოტრანსფორმაციის მახასიათებლების მიხედვით

სქესი:

ლევოცეტირიზინის პლაზმის კონცენტრაციის მაქსიმუმი და საერთო აბსორბციის 20%-ია და 15 %-ით მეტია ქალებში მამაკაცებთან შედარებით. ჩვეულებრივ, ნახევრგამოყოფის პერიოდი როგორც წესი ქალებში ნაკლებია (7.1 სთ) მამაკაცებთან შედარებით (8.6 სთ). ასევე, ქლირენსი ქალების წონაზე გადათვლით (0.67 მლ/წთ/კგ) წონაზე გადათვლით არის მამაკაცის ქლირენსის შესაბამისი (0.59 მლ/წთ/კგ). ეს განსხვავება კლინიკურად უმნიშვნელოა, ამრიგად ქალისა და მამაკაცისთვის მსგავსი დღიური დოზის და დოზებს შორის ინტერვალის გამოყენება მისაღებია

 

თირკმლის/ ღვიძლის უკმარისობა

ორგანიზმის საერთო ქლირენსი კორელაციაში არის კრეატინინის ქლირენსთან. შესაბამისად აუცილებელია ლევოცეტირიზინის დოზის ინტერვალის ადაპტირება კრეატინინის ქლირენსთან პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ საშუალო და მწვავე თირკმლის უკმარისობა. თირკმლის დაავადების დროს ანურეზის საბოლოო სტადიაზე, საერთო ორგანიზმის ქლირენსი იკლებს დაახლოების 80%-ით, ნორმალურ მდგომარეობასთან შედარებით. ლევოცეტორიზინის რაოდენობა რომელიც გამოიყო 4 საათიანი სტანდარტული ჰემოდილიზის შემდეგ იყო 10%.

დოზის კორექცია არ არის საჭირო ასაკოვან პაციენტებში და მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის ღვიძლის უკმარისობის დროს.

არ არის მონტელუკასტის ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები პაციენტებში, რომლებსაც აწუხებთ მწვავე ღვიძლის უკმარისობა (ჩაილდ-პიუს ქულა>9).

მონტელუკასტის მაღალი დოზების დროს (20 და 60-ჯერ მეტი მოზრდილების რეკომენდებულ დოზაზე), შეიმჩნევა თეოფილინის კონცენტრაციის შემცირება. ეს ეფექტი არ შეიმჩნევა 10 მგ დღეში რეკომნდებული დოზის ფონზე.

 

5.3. წინაკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

ლევოცეტირიზინი

არაკლინიკურ კვლევებს არ გამოუვლენია რაიმე განსაკუთრებული დამაზიანებელი მოქმედება ადამინის ორგანიზმზე, რაც ემყარება ფარმაკოლოგიის, განმეორებადი ტოქსიკური დოზის, გენოტოქსიკურობის, სიმსივნის გამომწვევი პოტენციალის, რეპროდუქციული სისტემის ტოქსიკურობის ტრადიციული მეთოდებით შესწავლას.

 

მონტელუკასტი

ცხოველებში ტოქსიკურობის შესწავლისას იყო ტრანსამინაზების, გლუკოზის, ფოსფორის და ტრიგლიცერიდების დონის უმნიშვნელო ბიოქიმიური ცვლილებები, რაც როგორც წესი გარდამავალია. ტოქსიკურობის ნიშნები ცხოველებში იყო შემდეგი: ნერწყვის ჭარბი გამოყოფა, კუჭ-ნაწლავის სიტემის დარღვევები, თხელი განავალი და იონური დისბალანსი. ეს ეფექტები გამოვლინდა კლინიკური დოზის სისტემაში 17 ჯერადი შეყვანის ფონზე. მაიმუნებში გვერდითი ეფექტები გამოვლინდა 150 მგ/კგ/დღეში დოზის დროს (სისტემაში 232-ზე მეტჯერ შეყვანის ფონზე).

ცხოველებში კვლევების დროს, მონტელუკასტი არ მოქმედებს ფერტილობაზე ან რეპროდუქციულ უნარზე, 24-ზე მეტი მიღების შემთხვევაშიც კი. უმნიშვნელო წონის კლება შეიმჩნეოდა ვირთაგვების ნაშიერებში, ფერტილობის შესწავლის დროს, როდესაც დოზა იყო 200 მგ/კგ/დღეში (69-ზე მეტი მიღების შემთხვევაში). კურდღლებში კვლევებმა აჩვენა, რომ პრეპარატის ფონზე ნაკლები იყო გაძვალების პროცესი საკონტროლო ცხოველებთან შედარებით, 24-ზე მეტი კლინიკური დოზის გამოყენების დროს. რაიმე არანორმალურ ცვლილებებს ვირთაგვებში ადგილი არ ჰქონია. მონტელუკასტი გაივლის პლაცენტარულ ბარიერს და გადადის დედის რძეში.

სიკვდილიანობა არ დაფიქსირებულა მონტელუკასტის ნატრიუმის მარილის 5000 მგ/კგ დოზის მიწოდების შემდეგაც კი თაგვებსა და ვირთაგვებში (15 000 მგ/მ2 და 30 000 მგ/მ2 თაგვებსა და ვირთაგვებში შესაბამისად), რაც შეესაბამება მაქსიმალურ დოზას. ეს დოზა არის 25 000 ჯერ მეტი, ვიდრე რეკომენდებული დღიური დოზა მოზრდილებში (მოზრდილის წონა არის 50 კგ).  ასევე დადგინდა, რომ მონტელუკასტი არ არის ფოტოტოქსიკური თაგვებში, ულტრაიისფერი (UVA, UVB) ან ხილვადი სპექტრის პირობებში, რომლის დოზა მეტია 500 მგ/კგ/დღეში (დაახლოებით 200 მეტი სისტემური გამოყენება).

როგორც ინ ვიტრო ისე ინ ვივო კვლევებმა დაადასტურა რომ მონტელუკასტი არ არის მუტაგენური და ონკოგენური მღრღნელებში.

 

6. ფარმაცევტული თავისებურებები

6.1 დამხმარე ნივთიერებები

მიკროკრისტალური ცელულოზა

უწყლო ლაქტოზა DC

სილიციუმის დიოქსიდი, კოლოიდური

მაგნიუმის სტეარატი

მანითოლი SD 200 (E 421)

წითელი რკინის ოქსიდი (E 172)

ნატრიუმის კროსკარმელოზა

ჰიდროქსილ პროპილ ცელულოზა

L-ლეიცინი

ოპადრაი II 85G34784, ვარდისფერი შემადგენლობა [პოლივინილის სპირტი, ტალკი, ტიტანიუმის დიოქსიდი (E 171), მაკროგოლ/PEG 3350, ლეციტინი (სოიოს) (E 322), წითელი რკინის ოქსიდი (E 172) და FD&C ლურჯი no:2 ინდიგო კარმინ ალუმინის ლაქსაღებავი (E 132)]

 

6.2 შუთავსებლობა

არ განიხილება

 

6.3 ვარგისობის ვადა

2 წელი

 

6.4 შენახვის პირობები

შეინახეთ არაუმეტეს 25°C. მოარიდეთ ნესტს და სინათლეს.

 

6.5 შესაფუთი მასალის ბუნება და შემდგენლობა

30 ან 90 აპკით დაფარული ტაბლეტი შეფუთული PA/AL/PVC - ალუმინის ბლისტერში, რომელიც მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად

 

6.6. გაფრთხილება განადგურების ან სხვა დამუშავების შესახებ

გამოუყენებელი პრეპარატის ან მასალის განადგურება უნდა მოხდეს “სამედიცინო ნარჩენების კონტროლის რეგულაციების” და “შესაფუთი მასალის და შესაფუთი მასალის ნარჩენების კონტროლის რეგულაციის” მიხედვით.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

 

7. ლიცენზიის მფლობელი

ნეუტექ ილაჩ სან. ტიკ. ა.შ. (Neutec İlaç San. Tıc. A.Ş.)

ესენლერ/საკარია/თურქეთი

 

8. რეგისტრაციის ნომერი

 

9. რეგისტრაციის თარიღი/ხელახალი რეგისტრაციის თარიღი

 

რეგისტრაციის თარიღი:

ხელახალი რეგისტრაციის თარიღი

 

10. ტექსტის გადახედვის თარიღი