ვანკომიცინ-TF 1000მგ #5ფლ

ვანკომიცინი-ტფ

Vancomycin-TF

ფხვნილი საინფუზიო ხსნარის დასამზადებლად 500მგ, 1000მგ

სავაჭრო დასახელება: ვანკომიცინი-ტფ

საერთაშორისო არაპატენტური დასახელება: Vancomicine

Vancomicine ფხვნილი საინფუზიო ხსნარის დასამზადებლად 500მგ, 1000მგ

აღწერა: თეთრი ან თითქმის თეთრი ფხვნილი

შემადგენლობა 1 ფლაკონში
ვანკომიცინი (ვანკომიცინის ჰიდროქლორიდი სახით)-500მგ, არანაკლებ 525 000სე-ს ექვივალენტური.
ვანკომიცინი (ვანკომიცინის ჰიდროქლორიდი სახით)-1000მგ, არანაკლებ 1050 000სე-ს ექვივალენტური.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სისტემური მოქმედების ანტიბაქტერიული საშუალებები, გლიკოპეპტიდური ანტიბიოტიკები

ათქ კოდი: J01XA01

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
ვანკომიცინი-ტფ-ტრიციკლური გლიკოპეპტიდი, Amycolatopsis orientalis მაპროდუცირებელი. ვანკომიცინი-ტფ-ს ანტიბაქტერიული მოქმედება ვლინდება ბაქტერიის კედლის ბიოსინთეზის ინჰიბირების შედეგად. ანტიბიოტიკს შეუძლია ბაქტერიის უჯრედის მემბრანის გამტარობის და რნმ-ის სინთეზის ცვლილება.
ვანკომიცინი-ტფ აქტიურია გრამდადებითი ბაქტერიების წინააღმდეგ: Staphylococcus spp. (Staphylococcus aureus და Stahpylococcus epidermidis მეტიცილინ რეზისტენტული შტამების ჩათვლით), Streptococcus spp., (Streptococcus pyogenes, Streptococcus agalactiae, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus viridans ჩათვლით);Enterococcus spp., (Enterococcus faecalis ჩათვლით) Listeria spp., Lactobacillus spp., Corynebacterium diphteriae, Clostridium spp., Actinomyces spp ვანკომიცინ-ტფ-ს არ ახასიათებს ჯვარედინი რეზისტენტობა სხვა ანტიბიოტიკებთან.
ანტიბიოტიკის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმების უმრავლესობისთვის მინიმალური დამთრგუნველი კონცენტაციის მნიშვნელობა შეადგენს 5მკგ/მლ-ზე ნაკლებს, ტოლერანტული Staphylococcus aureus-ისთვის მინიმალური დამთრგუნველი კონცენტაციის მნიშვნელობა შეადგენს 10მკგ/მლ-20მკგ/მლ-ს. In vitro ვანკომიცინი-ტფ არააქტიურია გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების (Chlamydia spp., Mycoplasma spp., Rickettsia spp) სოკოების, მიკობაქტერიების წინააღმდეგ. შესაძლებელია Enterococcus faecium-ის რეზისტენტობის განვითარება.

ფარმაკოკინეტიკა
შეწოვა
შიგნით მიღების შემდეგ ვანკომიცინი-ტფ ცუდად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ვანკომიცინი-ტფ-ს 500 ან 1000მგ-ს ინტრავენური შეყვანის შემდეგ პლაზმაში ანტიბიოტიკის კონცენტრაციის პიკი შეადგენს 50-60მკგ/მლ-ს და აღინიშნება ინფუზიიდან 1 საათში. ინფუზიიდან 12 საათის შემდეგ პლაზმაში ვანკომიცინი-ტფ-ს კონცენტრაცია შეადგენს 5-10მკგ/მლ-ს.

განაწილება
ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ანტიბიოტიკი ისაზღვრება პლევრის, სინოვიურ, პერიკარდიულ, ასციტურ სითხეებში და წინაგულების ყურების ქსოვილებში, აგრეთვე შარდში და პერიტონეალურ სითხეში მიკროორგანიზმების ზრდის მაინჰიბირებელი კონცენტრაციით. ვანკომიცინი-ტფ ნელა აღწევს ცერებროსპინალურ სითხეში. მენინგიტის დროს აღინიშნება სამკურნალო საშუალების შეღწევა თავ-ზურგტვინის სითხეში. ვანკომიცინი-ტფ გადის პლაცენტურ ბარიერს და გამოიყოფა რძეში. შრატში ვანკომიცინი 10-100მგ/ლ კონცენტრაციისას პლაზმის ცილებთან მისი კავშირი შეადგენს 30-55%-ს.

მეტაბოლიზმი და გამოყოფა
სამკურნალო საშუალება პრაქტიკულად არ მეტაბოლიზდება. სამკურნალო საშუალების 75-90% გამოიყოფა თირკმელებით გორგლოვანი ფილტრაციის საშუალებით. შეყვანილი დოზის 40-100% გამოიყოფა შარდით უცვლელი სახით. უმნიშვნელო რაოდენობით ვანკომიცინი-ტფ შეიძლება გამოიყოფოდეს ნაღველთან ერთად. მცირე რაოდენობით გამოიყოფა ჰემოდიალიზით ან პერიტონეალური დიალიზით. თირკმლის ნორმალური ფუნქციისას ვანკომიცინი-ტფ-ს ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 4,7-11,2სთ-ს.

ფარმაკოკინეტიკა განსაკუთრებულ კლინიკურ შემთხვევებში
თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას ვანკომიცინი-ტფ-ს გამოყოფა ნელდება. ანურიის მქონე პაციენტებში ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი შეადგენს 7,5 დღეს. ვანკომიცინი-ტფ-ს საერთო სისტემური და თირკმლისმიერი კლირენსი შეიძლება შემცირდეს ხანდაზმულ პაციენტებში გორგლოვანი ფილტრაციის სისწრაფის ბუნებრივი შენელების გამო.

მიღების ჩვენება
სამკურნალო საშუალების მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული მძიმე, სიცოცხლისთვის საშიში ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები, : ენდოკარდიტი, სეფსისი, ძვლების და სახსრების ინფექციები (მათ შორის ოსტეომიელიტი), ქვემო სასუნთქი გზების ინფექციები (პნევმონია), კანის და რბილი ქსოვილების ინფექციები, ფსევდომემბრანული კოლიტი, ენტეროკოლიტი. ვანკომიცინ-ტფ-ს იყენებენ პენიცილინის მიმართ ალერგიის დროს, სხვა ანიტბიოტიკებით მკურნალობის აუტანლობის ან პასუხის არ არსებობის შემთხვევაში პენიცილინების ან ცეფალოსპორინების ჩათვლით.

უკუჩვენება
მომატებული მგრძნობელობა გლიკოპეპტიდების მიმართ, ორსულობის I ტრიმესტრი, სმენის ნერვის ნევრიტი.
ვანკომიცინი-ტფ სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს თირკმლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში.

უსაფრთხოების ზომები
გამოყენება ორსულობის და ძუძუთი კვების პერიოდში
ორსულობის II და III ტრიმესტრში ვანკომიცინი-ტფ-ს გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენებით იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისთვის მოსალოდნელი სარგებელი აჭარბებს ნაყოფის პოტენციურ რისკს. გამოყენების შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს დოზის მნიშვნელოვანი მომატება სისხლის პლაზმაში თერაპიული კონცენტრაციის მიღწევისთვის. ლაქტაციის პერიოდში სამკურნალო საშუალების გამოყენების აუცილებლობისას ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

განსაკუთრებული მითითებები
ვანკომიცინი-ტფ-ს გამოყენება რეკომენდებულია მხოლოდ სტაციონარის პირობებში. აუცილებელია სამკურნალო საშუალების ინფუზიით ნელა შეყვანა (არანაკლებ 60 წუთის განმავლობაში). ვანკომიცინი-ტფ-ს სწრაფ შეყვანას შეიძლება ახლდეს არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითება და იშვიათ შემთხვევებში გულის გაჩერება. მტკივნეული ინექციის და ქსოვილების ნეკროზის განვითარების შესაძლებლობის გამო არ შეიძლება ვანკომიცინი-ტფ-ს კუნთში და ვენაში ნაკადად შეყვანა!
თრომბოფლებიტების განვითარების სიხშირე და სიმძიმე შეიძლება შემცირდეს საწყისი ხსანრის სწორი განზავებით და სამკურნალო საშუალების შეყვანის ადგილების თანმიმდევრობით.
ვანკომიცინი-ტფ-თი ხანგრძლივი თერაპიის შემთხვევაში აუცილებელია პერიფერიული სისხლის სურათის, თირკმლის ფუნქციის (შარდის საერთო ანალიზი, კრეატინინის და შარდოვანა აზოტის მაჩვენებლები) კონტროლი.
ვანკომიცინი-ტფ-თი ხანგრძლივი თერაპიის შემთხვევაში, აგრეთვე ნეითროპენიის გამომწვევი სამკურნალო საშუალებების თანმხლები მიღებისას აუცილებელია ლეიკოციტების რაოდენობის კონტროლი.
ვანკომიცინის მუცელში ან უწყვეტი ამბულატორიული პერიტონეალური დიალიზით შეყვანამ შეიძლება გამოიწვიოს ქიმიური პერიტონიტის სინდრომი, რომელიც ქრება სამკურნალო საშუალების შეყვანის შეწყვეტის შემდეგ.
ვანკომიცინი-ტფ სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ ხანდაზმულ პაციენტებში (60 წელზე უფროსი ასაკის). ამ კატეგორიის პაციენტებში საჭიროა სისხლის შრატში ვანკომიცინი-ტფ-ს კონცენტრაციის განსაზღვრა.
თეიკოპლანინის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის მქონე პაციენტებში შესაძლებელია ჯვარედინი ალერგიზაცია.
ოტოტოქსიური და ნეფროტოქსიური ეფექტების განვითარების შესაძლებლობის გამო ვანკომიცინი-ტფ სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს სმენის დარღვევით და თირკმლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში. ამგვარ პაციენტებში ტოქსიური კონცენტრაციის პრევენციისთვის საჭიროა სისხლის შრატში ვანკომიცინის დონის მუდმივი განსაზღვრა.
ვანკომიცინი-ტფ-ს ხანგრძლივი გამოყენებისას იზრდება ანტიბიოტიკებთან დაკავშირებული დიარეის და არამგრძნობიარე მიკროფლორის ზრდის რისკი.
ვანკომიცინი-ტფ-ს მიღება რეკომენდებული არ არის ქლორამფენიკოლთან, გლუკოკორტიკოიდულ სამკურნალო საშუალებებთან, მეტიცილინთან, ჰეპარინთან, ამინოფილინთან, ცეფალოსპორინებთან და ფენობარბიტალთან ერთად.
პერორალურად ვანკომიცინი-ტფ შეიძლება დაინიშნოს მხოლოდ სტაფილოკოკური ენტეროკოლიტის და Clostridium difficile-თი გამოწვეული ფსევდომემბრანული კოლიტის სამკურნალოდ.

პედიატრიაში გამოყენება
ძუძუთა ბავშვებში სამკურნალო საშუალების გამოყენებისას აუცილებელია სისხლის პლზამაში ვანკომიცინი-ტფ-ს კონცნეტრაციის კონტროლი.

გამოყენების მეთოდი და დოზირება
არ შეიძლება ვანკომიცინი-ტფ-ს კუნთში და ინტრავენურად ნაკადად შეყვანა! ვანკომიცინი-ტფ მიიღება მხოლოდ ინფუზიით. რეკომენდებულია შემდეგი სადღეღამისო დოზები.
მოზრდილების და 12 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებისთვის დოზა შეადგენს 500მგ-ს ინტრავენურად 6 საათში ერთხელ ან 1გ-ს 12 საათში ერთხელ. სამკურნალო საშუალება ინიშნება ნელი ინფუზიის სახით არაუმეტეს 10მგ/წთ სიჩქარით 60 წუთის ან უფრო დიდი ხნის განმავლობაში. ვანკომიცინ-ტფ-ს მომზადებული ხსნარის მომზადებული ხსნარის კონცენტრაციამ არ უნდა გადააჭარბოს 5მგ/მლ-ს. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 2გ-ს.
7 დღემდე ახალშობილებისთვის საწყისი დოზა შეადგენს 15მგ/კგ-ს, შემდეგ 10მგ/კგ-ს 12 საათში ერთხელ. 7-30 დღის ბავშვებისთვის საწყისი დოზა შეადგენს 15მგ/კგ-ს, შემდეგ 10მგ/კგ-ს 8 საათში ერთხელ. 1 თვიდან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში რეკომენდებული დოზა შეადგენს 10მგ/კგ-ს 6 საათში ერთხელ (საერთო სადღეღამისო დოზა 40მგ/კგ). ინფუზია ტარდება 60 წუთის განმავლობაში. დღენაკლ ახალშობილებში ვანკომიცინის კლირენსი მცირდება პოსტკონცეპტუალური ასაკის შემცირებასთან ერთად. ამიტომ ამ კატეგორიის პაციენტებში აუცილებელია დოზებს შორის ინტერვალის გაზრდა და სისხლის შრატში ვანკომიცინის კონცენტრაციის ინტენსიური კონტროლი.

a-პკა-პოსტოკონცეპტუალური ასაკი (გესტაციური ასაკი დაბადებისა პლიუს ქრონოლოგიური ასაკი)
b-თუ შრატში კრეატინინის კონცენტრაცია შეადგენს >1,2მგ/დლ გამოიყენება საწყისი დოზა 15მგ/კგ 24 საათში ერთხელ.
c-კრეტინინინის კონცენტრაცია არ გამოიყენება დოზირების გათვლისთვის პაციენტების ამ კატეგორიაში ინფორმაციის არ არსებობის გამო.
თირკმლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში აუცილებელია დოზის ინდივიდუალურად შერჩევა.
ტოქსიური კონცენტრაციის ასაცილებლად საჭიროა დოზის კორექცია და ვანკომიცინის დონის კონტროლი სისხლის შრატში.
ცხრილში წარმოდგენილია დოზის კორექციის სქემა კრეატინინის კლირენსის მიხედვით.

საწყისი დოზა უნდა იყოს არანაკლებ 15მგ/კგ, თირკმლის მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებშიც. ცხრილის მონაცემები არ ვრცელდება დიალიზზე მყოფ ანურიით დაავადებულ პაციენტებში. ამგვარი პაციენტებისთვის რეკომენდებული საწყისი დოზა-15მგ/კგ, შემანარჩუნებელი-1,9მგ/კგ 24 საათში ერთხელ. თირკმლის გამოხატული უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში რეკომენდებული შემანარჩუნებელი დოზები-250-1000მგ ერთჯერადად რამდენიმე დღეში ერთხელ და არა ყოველდღე. ანურიისას რეკომენდებული დოზა შეადგენს 1000მგ-ს 7-10 დღეში ერთხელ.
თუ ჰემოდიალიზისთვის გამოიყენება პოლისულფონის მემბრანები (“დიალიზის მაღალი ნაკადი”) ვანკომიცინის გამოყოფის დრო მცირდება. პაციენტებისთვის, რომლებსაც რეგულარულად უტარდებათ ჰემოდიალიზი შეიძლება საჭირო გახდეს დამატებითი შემანარჩუნებელი დოზა.
თირკმლის ფუნქციის არამდგრადი მდგომარეობისას კრეატინინის კლირენსის მიხედვით შეფასება სარწმუნო არ იქნება. ინტერმიტირებული ინფუზიის რეჟიმი რეკომენდებულია თირკმლის ფუნქციის დაქვეითების მქონე პაციენტებში რაც გამოწვეულია შოკით, გულის მძიმე უკმარისობით ან ოლიგურიით; სიმსუქნით დაავადებულ, შეშუპების, ასციტის მქონე პაციენტებში, დასუსტებულ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ კვების და მოძრაობის დარღვევა.
ხანდზმული ასაკის პაციენტებში და დღენაკლ ბავშვებში თირკმლის ფუნქციის გაუარესების გამო შეიძლება საჭირო გახდეს დოზის შემცირება ან შეყვანას შორის ინტერვალის გაზრდა.
ვანკომიცინ-ტფ-თი მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია მკურნალობის კლინიკურ და ბაქტერიოლოგიურ შედეგებზე.
ღვიძლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის.
სტაფილოკოკური ენტეროკოლიტის და Clostridium difficile-თი გამოწვეული ფსევდომემბრანული კოლიტის მკურნალობისთვის ვანკომიცინი-ტფ ინიშნება შიგნით მისაღებად. მოზრდილებისთვის შიგნით მისაღები ჩვეულებრივი დოზა შეადგენს 500მგ-1გ-ს, ბავშვებისთვის 40მგ/კგ-ს 3-4 მიღებაზე; მკურნალობის კურსი 7-10 დღე. რეკომენდებული არ არის 2გ-ს სადღეღამისო დოზის გადაჭარბება.

შრატში ვანკომიცინის კონცენტრაციის მონიტორინგი
საჭიროა შრატში ვანკომიცინის კონცენტრაციის კონტროლი მკურნალობის მეორე დღიდან, უშუალოდ დოზის შეყვანამდე და ინფუზიიდან ერთი საათის შემდეგ. ვანკომიცინის თერაპიული კონცენტრაცია უნდა იყოს 30-40მგ/მლ (მაქსიმუმ 50მგ/მლ) ინფუზიის დასრულებიდან ერთი საათის შემდეგ,18-26მგ/მლ 2 საათის შემდეგ, მინიმალური მნიშვნელობა შემდგომ შეყვანამდე 5-10მგ/მლ. კონცენტრაცია უნდა გაკონტროლდეს კვირაში 2-3-ჯერ.

მომზადების წესები და ხსნარის შეყვანა
ინტრავენურად შესაყვანი ხსნარის მომზადება. ხსნარს ამზადებენ უშუალოდ სამკურნალო საშუალების შეყვანამდე. 50მგ/მლ კონცენტრაციის ვანკომიცინი-ტფ-ს ხსნარის მოსამზადებლად ფლაკონს უმატებენ გამხსნელის აუცილებელ რაოდენობას (10მლ 500მგ ვანკომიცინი-ტფ-ს შემცველ ფლაკონში და 20მლ 1გ-ს შემცველ ფლაკონში). მიღებული ხსნარი ექვემდებარება 100 ან 200მლ გამხსნელში განზავებას არაუმეტეს 5მგ/მლ კონცენტრაციამდე. გამხსნელის სახით შეიძლება გამოიყენონ საინექციო წყალი, ნატრიუმის ქლორიდის 0,9%-იანი საინექციო ხსნარი ან გლუკოზის 5%-იანი საინექცი ხსნარი.
შიგნით მისაღები ხსნარის მომზადება. ვანკომიცინი-ტფ-ს რეკომენდებული დოზა იხსნება 30მლ წყალში. მომზადებული ხსნარი შეიძლება დაინიშნოს დასალევად ან პაციენტს შეუყვანონ ზონდის საშუალებით. ხსნარის გემოს გაუმჯობესებისთვის შეიძლება გამოყენებული იყოს დასალევი სიროფები.

გვერდითი მოქმედება
საჭმლის გადამამუშავებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, დიარეა (მძიმე დიარეა შეიძლება იყოს გამძლე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული სუპერინფექციის ან ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარების ნიშანი). სისხლის წარმოქმნის სისტემის მხრივ: შექცევადი ნეითროპენია, ლეიკოპენია, , ეოზინოფილია, თრომბოციტოპენია; იშვიათად-აგრანულოციტოზი.
შარდის გამომყოფი სისტემის მხრივ: ნეფროტოქსიურობა, რომელიც ვლინდება პლაზმაში კრეატინინის კონცენტრაციის და შარდოვანა აზოტის მომატებით (ვანკომიცინი-ტფ-ს დიდი დოზების გამოყენებისას); იშვიათად-ინტერსტიციალური ნეფრიტი (პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ამინოგლიკოზიდებს და ანამნეზში თირკმლის ფუნქციის დარღვევის არსებობისას). ვანკომიცინი-ტფ-ს მოხსნისას პაციენტების უმრავლესობაში თირკმლის ფუნქცია ნორმალიზდება და აზოტემია წყდება.
ალერგიული რეაქციები: სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიური ეპიდერმალური ნეკროლიზი, ვასკულიტი, წამლისმიერი გამონაყარი ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით.
ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა ვესტიბულურის ჩათვლით, სმენის დაქვეითება.
ადგილობრივი რეაქციები: ინფუზიის წესების დარღვევისას-თრომბოფლებიტი, ქსოვილების ნეკროზი შეყვანის ადგილას.
სამკურნალო საშუალების სწრაფი შეყვანის შედეგად შეიძლება აღინიშნოს პოსტინფუზიური რეაქციები: ანაფილაქსიური რეაქციები (არტერიული წნევის დაქვეითება, თავბრუსხვევა, გულისცემის გახშირება, ბრონქოსპაზმი, ცხელება), კანის გამონაყარი, “წითელი ადამიანის” სინდრომი (ტორსის ზემო ნაწილის ჰიპერემია), კუნთების სპაზმი ყელის და ზურგის მიდამოში. ინფუზიის შეწყვეტისას ასეთი რეაქციები შეიძლება გაქრეს 20 წუთის განმავლობაში, მაგრამ ზოგჯერ რამდენიმე საათი ნარჩუნდება.

დოზის გადაჭარბება
სიმპტომები: გვერდითი მოვლენების გამოხატვის გაძლიერება.
მკურნალობა: სამკურნალო საშუალება იხსნება ან მცირდება მისი დოზა. ტარდება სიმპტომური თერაპია. რეკომენდებულია სითხის შეყვანა და პლაზმაში ვანკომიცინ-ტფ-ს კონცენტრაციის კონტროლი. ორგანიზმიდან ვანკომიცინი-ტფ-ს ნარჩენის სწრაფი გამოყოფისთვის ჰემოფილტრაცია უფრო ეფექტურია ვიდრე ჰემოდიალიზი.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
ვანკომიცინი-ტფ-ს და სხვა პოტენციურად ნეიროტოქსიური და/ან ნეფროტოქსიური სამკურნალო საშუალებების (ეტაკრინის მჟავა, ამინოგლიკოზიდური ანტიბიოტიკები, ცისპლატინი, ამფოტერიცინ-B, ბაციტრაცინი, პოლიმიქსინ-B, კოლისტინი, ვიომიცინი) ერთად მიღებისას შესაძლებელია ტოქსიური მოქმედების გაძლიერება, რაც მოცემული სიმპტომების განვითარებაზე ინტენსიურ დაკვირვებას მოითხოვს. მიორელაქსანტებთან ერთად გამოყენებისას არსებობს ნერვ-კუნთოვანი ბლოკადის გახანგრძლივების მომატებული რისკი.
ოტოტოქსიური ეფექტის გაძლიერების შესაძლებლობის გამო რეკომენდებული არ არის ვანკოიცინი-ტფ-ს და ოტოტოქსიური სამკურნალო საშუალებების ერთად გამოყენება.
ვანკომიცინი-ტფ-ს ანტიჰისტამინურ საშუალებებთან ერთად გამოყენებისას ამ უკანასკნელებმა შეიძლება შენიღბოს ვანკომიცინი-ტფ-ს ოტოტოქსიური მოქმედების სიმპტომები (ყურებში შუილი, თავბრუსხვევა).
ვანკომიცინი-ტფ-ს და საანესთეზიო საშუალებების ერთად გამოყენებისას იზრდება არტერიული ჰიპოტენზიის, ერითემის, ჭინჭრის ციების, ქავილის, რისკი, აგრეთვე შესაძლებელია ანაფილაქტოიდური რეაქციების განვითარება.

ფარმაცევტული შეუთავსებლობა
ვანკომიცინი-ტფ-ს ხსნარს გააჩნია დაბალი pH, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ფიზიკური ან ქიმიური არასტაბილურობა სხვა ხსნარებთან შერევისას. უნდა მოერიდონ ტუტე ხსნარებთან შერევას.

შენახვის პირობები და ვადა
ინახება სინათლისგან დაცულ ადგილას არაუმეტეს 2-8°C ტემპერატურაზე.
ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.
ვარგისიანობის ვადა 2 წელი. გამოყენება არ შეიძლება შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის წესი: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.

შეფუთვა
500მგ 10მლ მოცულობის ფლაკონში.
5 ფლაკონი კოლოფში ან 36 ფლაკონი ყუთში (შეფუთვა სტაციონარებისთვის).
1000მგ 20მლ მოცულობის ფლაკონში.
5 ფლაკონი კოლოფში ან 25 ფლაკონი ყუთში (შეფუთვა სტაციონარებისთვის).

ინფორმაცია მწარმოებლის შესახებ
შპს “ტრაიპლფარმი”, მინსკის ქუჩა, სახლი 2ბ, 223141 ქ.ლოგოისკი, ბელარუსიის რესპუბლიკა,
ტელ/ფაქსი (+375) 1774 43 181, ელ-ფოსტა: [email protected]