კაპტოპრილი 25მგ #100ტ(ბანგლ)

კაპტოპრილი-25

კაპტოპრილი-50

შემადგენლობა

კაპტოპრილი-25 ტაბლეტი

აპკიანი გარსით დაფარული თითოეული ტაბლეტი შეიცავს 25.00 მგ კაპტოპრილს.

დამხმარე ნივთიერებები:მომზადებული გრანულები (ლაქტოზას მონოჰიდრატი, პოვიდონი, კროსპოვიდონი), მიკროკრისტალური ცელულოზა, კოპოვიდონი, კროსპოვიდონი, მაგნიუმის სტეარატი, კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი;აპკიანი გარსის ნივთიერებები: ჰიდროქსიპროპილ მეთილცელულოზა, გასუფთავებული ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი, PB 86620 Brown Colors.

კაპტოპრილი-50 ტაბლეტი

აპკიანი გარსით დაფარული თითოეული ტაბლეტი შეიცავს 50.00 მგ კაპტოპრილს.

დამხმარე ნივთიერებები:მომზადებული გრანულები (ლაქტოზას მონოჰიდრატი, პოვიდონი, კროსპოვიდონი), მიკროკრისტალური ცელულოზა, კროსპოვიდონი, მაგნიუმის სტეარატი, კოლოიდური უწყლო სილიციუმი; აპკიანი გარსის  ნივთიერებები: ჰიდროქსიპროპილ მეთილცელულოზა, გასუფთავებული ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი, PB 86620 Brown Colors.

ფარმაცევტული ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები 25 მგ და 50 მგ.

კაპტოპრილი-25: ღია ყავისფერი, მრგვალი, ნახევრად ამოზნექილი, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი, ერთ მხარეს დაბეჭდილი DIL და მეორე მხარეს გამყოფი ხაზით, ყოველგვარი ლაქის გარეშე.

კაპტოპრილი-50: ყავისფერი, მრგვალი, ნახევრად ამოზნექილი, გარსით დაფარული ტაბლეტი, ერთ მხარეს დაბეჭდილი DIL და მეორე მხარეს გამყოფი ხაზით, ყოველგვარი ლაქის გარეშე.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი  

გულ-სისხლძარღვთა სისტემა. რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე მოქმედი საშუალებები, აგფ ინჰიბიტორები. კაპტოპრილი.

ათქ კოდი: C09AA01.

ფარმაკოლოგია

ფარმაკოდინამიკური თვისებები

კაპტოპრილი არის ანგიოტენზინ-I-ის გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ ინჰიბიტორები) მაღალსპეციფიკური, კონკურენტუნარიანი ინჰიბიტორი. აგფ ინჰიბიტორების სასარგებლო ეფექტები, როგორც ჩანს, ძირითადად განპირობებულია პლაზმის რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის დათრგუნვით. რენინი ენდოგენური ფერმენტია, რომელიც სინთეზირდება თირკმლებით და გამოიყოფა სისხლის მიმოქცევაში, სადაც ის ანგიოტენზინოგენს გარდაქმნის ანგიოტენზინ-I-ად, შედარებით არააქტიურ დეკაპეპტიდად. შემდეგ ანგიოტენზინ-I  ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის,  პეპტიდილდიპეპტიდაზას მიერ გარდაიქმნება ანგიოტენზინ-II-ად. ანგიოტენზინ-II არის ძლიერი ვაზოკონსტრიქტორი, რომელიც პასუხისმგებელია არტერიულ ვაზოკონსტრიქციაზე და არტერიული წნევის მატებაზე, ასევე ასტიმულირებს თირკმელზედა ჯირკვლების  ალდოსტერონის გამოყოფას. აგფ-ის ინჰიბირება იწვევს  ანგიოტენზინ-II-ის დონის შემცირებას პლაზმაში, რაც იწვევს ვაზოპრესორული აქტივობის დაქვეითებას და ალდოსტერონის სეკრეციის შემცირებას. მიუხედავად იმისა, რომ ამ უკანასკნელის შემცირება ნაკლებია, შეიძლება მოხდეს შრატში კალიუმის კონცენტრაციის მცირე მატება ნატრიუმის და სითხის დაკარგვასთან ერთად. რენინის სეკრეციაზე ანგიოტენზინ-II-ის უარყოფითი უკუკავშირის შეწყვეტა იწვევს პლაზმაში რენინის აქტივობის ზრდას. გარდამქმნელი ფერმენტის კიდევ ერთი ფუნქციაა ძლიერი ვაზოდეპრესიული კინინის პეპტიდის ბრადიკინინის დეგრადაცია არააქტიურ მეტაბოლიტებად. ამრიგად, აგფ-ის ინჰიბირება იწვევს მოცირკულირე და ლოკალური კალიკრეინ-კინინის სისტემის აქტივობის გაზრდას, რაც ხელს უწყობს პერიფერიულ ვაზოდილატაციას პროსტაგლანდინების სისტემის გააქტიურებით; შესაძლებელია, რომ ეს მექანიზმი ჩართული იყოს აგფ ინჰიბიტორების ჰიპოტენზიურ ეფექტში და პასუხისმგებელია ზოგიერთ არასასურველ რეაქციაზე. არტერიული წნევის დაქვეითება ჩვეულებრივ მიიღწევა კაპტოპრილის ინდივიდუალური დოზის პერორალური მიღებიდან მაქსიმუმ 60-90 წუთში. ეფექტის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია დოზაზე. არტერიული წნევის დაქვეითება შეიძლება იყოს ეტაპობრივი, ამიტომ მაქსიმალური თერაპიული ეფექტის მისაღწევად შეიძლება საჭირო გახდეს რამდენიმე კვირიანი მკურნალობა. კაპტოპრილის და თიაზიდური ტიპის დიურეზული საშუალებების არტერიული წნევის დამწევი ეფექტები ადიტიურია. არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში კაპტოპრილი იწვევს არტერიული წნევის დაქვეითებას მწოლიარე და ვერტიკალურ მდგომარეობაში, გულისცემის კომპენსატორული მატების, წყლისა და ნატრიუმის შეკავების გარეშე. ჰემოდინამიკურ კვლევებში, კაპტოპრილი იწვევდა პერიფერიული არტერიული წინააღმდეგობის მკვეთრ დაქვეითებას. ზოგადად, არ იყო კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებები თირკმლის პლაზმის ნაკადში ან გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარის მაჩვენებლებში. პაციენტთა უმრავლესობაში ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი დაიწყო კაპტოპრილის პერორალური მიღებიდან დაახლოებით 15-30 წუთის შემდეგ; მაქსიმალური ეფექტი მიიღწევა 60-90 წუთის შემდეგ. არტერიული წნევის მაქსიმალური შემცირება კაპტოპრილის მოცემული დოზით, ჩვეულებრივ, დაფიქსირდა სამიდან ოთხ კვირაში. რეკომენდებული დღიური დოზით ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი გრძელდება ხანგრძლივი მკურნალობის შემთხვევაშიც კი. კაპტოპრილის დროებითი მოხსნა არ იწვევს არტერიული წნევის სწრაფ, გადაჭარბებულ მატებას (უკუგებას). ჰიპერტენზიის კაპტოპრილით მკურნალობა ასევე იწვევს მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიის შემცირებას. გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ჰემოდინამიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ კაპტოპრილი იწვევს პერიფერიული სისტემური წინააღმდეგობის დაქვეითებას და ვენური მოცულობის გაზრდას. ამან გამოიწვია გულის პრე- დატვირთვისა და პოსტ-დატვირთვის შემცირება (პარკუჭების შევსების წნევის შემცირება). გარდა ამისა, კაპტოპრილით მკურნალობისას აღინიშნა გულის მუშაობის, სამუშაო ინდექსისა და ფიზიკური აქტივობის ზრდა. პლაცებოზე კონტროლირებად დიდ კვლევაში პაციენტებში, მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციით (LVEF ≤ 40%) მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ, კაპტოპრილი (დაწყებული მიოკარდიუმის ინფარქტიდან მე-3-დან მე-16 დღეს) ახანგრძლივებს გადარჩენის დროს და ამცირებს გულ-სისხლძარღვთა სიკვდილიანობას. ეს უკანასკნელი გამოიხატებოდა გულის სიმპტომური უკმარისობის განვითარების შეფერხებაში და გულის უკმარისობის გამო ჰოსპიტალიზაციის საჭიროების შემცირებაში პლაცებოსთან შედარებით. გარდა ამისა, პლაცებოსთან შედარებით, შემცირდა  გულის მორეციდივე შეტევების და გულის რევასკულარიზაციის პროცედურების რაოდენობა და/ან დიურეზული საშუალებების და/ან სათითურას დამატებითი მიღების აუცილებლობა ან მათი დოზის გაზრდა. რეტროსპექტულმა ანალიზმა აჩვენა, რომ კაპტოპრილი ამცირებს გულის განმეორებითი შეტევების და გულის რევასკულარიზაციის პროცედურების რაოდენობას (არც ერთი ეს კრიტერიუმი არ იყო კვლევის სამიზნე კრიტერიუმი).

კიდევ ერთმა დიდმა, პლაცებოზე კონტროლირებადმა კვლევამ მიოკარდიუმის ინფარქტის მქონე პაციენტებში აჩვენა, რომ კაპტოპრილი (მიცემული მოვლენიდან 24 საათის განმავლობაში და ერთი თვის განმავლობაში) პლაცებოსთან შედარებით მნიშვნელოვნად ამცირებს საერთო სიკვდილიანობას 5 კვირის შემდეგ. კაპტოპრილის სასარგებლო ეფექტი საერთო სიკვდილიანობაზე შენარჩუნდა ერთი წლის შემდეგაც. მკურნალობის პირველ დღეს ადრეულ სიკვდილიანობაზე უარყოფითი ზემოქმედების  აღნიშვნა არ ყოფილა. კაპტოპრილის კარდიოპროტექტორული ეფექტი შეინიშნება პაციენტის ასაკისა და სქესის, ინფარქტის ლოკალიზაციისა და ინფარქტის შემდგომ პერიოდში დადასტურებული ეფექტურობით თანმხლები მკურნალობის მიუხედავად (თრომბოლიზური საშუალებები, ბეტა-ბლოკატორები და აცეტილსალიცილის მჟავა).

I ტიპის დიაბეტური ნეფროპათია

პლაცებოზე კონტროლირებად, მრავალცენტრულ, ორმაგ ბრმა, კლინიკურ კვლევაში ინსულინდამოკიდებული დიაბეტით (ტიპი I) პროტეინურიით, ჰიპერტენზიით ან მის გარეშე (დაშვებული იყო სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების ერთდროული მიღება არტერიული წნევის კონტროლისთვის), კაპტოპრილი მნიშვნელოვნად ამცირებს (51%-ით) პლაცებოსთან შედარებით საბაზისო კრეატინინის კონცენტრაციის გაორმაგების დროს; თირკმლის დაავადების ბოლო სტადიის (დიალიზი, ტრანსპლანტაცია) ან სიკვდილის სიხშირე, ასევე მნიშვნელოვნად დაბალი იყო კაპტოპრილის, ვიდრე პლაცებოს (51%) მიღებისას. შაქრიანი დიაბეტით და მიკროალბუმინურიით დაავადებულ პაციენტებში კაპტოპრილით მკურნალობა ამცირებდა ალბუმინის ექსკრეციას ორი წლის განმავლობაში. კაპტოპრილის სამკურნალო ეფექტი არტერიული წნევის დაწევის გარდა, დამატებით, ვლინდება  თირკმლების ფუნქციის შენარჩუნებით.

ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

კაპტოპრილი პერორალურად აქტიური საშუალებაა, რომელიც არ საჭიროებს ბიოტრანსფორმაციას აქტივობისთვის. საშუალო მინიმალური შეწოვა არის დაახლოებით 75%. პიკური პლაზმური კონცენტრაცია მიიღწევა 60-90 წუთში. საკვების არსებობა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში  შეწოვას დაახლოებით 30-40%-ით ამცირებს. მოცირკულირე პრეპარატის დაახლოებით 25%-30% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. სისხლის უცვლელი კაპტოპრილის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 2 საათს. აბსორბირებული დოზის 95%-ზე მეტი გამოიყოფა შარდით 24 საათის განმავლობაში; 40-50% არის უცვლელი პრეპარატი, ხოლო დანარჩენი არის არააქტიური დისულფიდური მეტაბოლიტები (კაპტოპრილის დისულფიდი და კაპტოპრილის ცისტეინის დისულფიდი). თირკმლის ფუნქციის დარღვევამ შეიძლება გამოიწვიოს წამლის დაგროვება. ამიტომ, თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში დოზა უნდა შემცირდეს ან/და დოზირების ინტერვალი გახანგრძლივდეს. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ კაპტოპრილი არ კვეთს ჰემატოენცეფალურ ბარიერს რაიმე მნიშვნელოვანი რაოდენობით.

თერაპიული ჩვენებები

ჰიპერტენზია: კაპტოპრილი ნაჩვენებია ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ.

გულის უკმარისობა: კაპტოპრილი ნაჩვენებია გულის ქრონიკული უკმარისობის სამკურნალოდ, პარკუჭის  სისტოლური ფუნქციის დაქვეითებით, დიურეტიკებთან კომბინაციაში და, საჭიროების შემთხვევაში, სათითურასთან და ბეტა-ბლოკატორებთან ერთად.

მიოკარდიუმის ინფარქტი:

- მოკლევადიანი (4 კვირა) მკურნალობა: კაპტოპრილი ნაჩვენებია ნებისმიერ კლინიკურად სტაბილურ პაციენტში ინფარქტიდან პირველი 24 საათის განმავლობაში.

- გულის სიმპტომური უკმარისობის გრძელვადიანი პრევენცია: კაპტოპრილი ნაჩვენებია კლინიკურად სტაბილურ პაციენტებში მარცხენა პარკუჭის ასიმპტომური დისფუნქციით (განდევნის ფრაქცია ≤ 40%).

I ტიპის დიაბეტური ნეფროპათია: კაპტოპრილი ნაჩვენებია მაკროპროტეინური დიაბეტური ნეფროპათიის სამკურნალოდ I ტიპის შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში.

დოზირება და მიღების წესი

პერორალური მიღებისთვის.

დოზა ინდივიდუალურად უნდა შეირჩეს პაციენტის პროფილის და არტერიული წნევის რეაქციის მიხედვით. რეკომენდებული მაქსიმალური სადღეღამისო დოზაა 150 მგ. კაპტოპრილის მიღება შესაძლებელია ჭამის წინ, ჭამის დროს და ჭამის შემდეგ.

მოზრდილები

ჰიპერტენზია: მკურნალობას იწყებენ კაპტოპრილის ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით, რომლის ტიტრაცია რეკომენდებულია პაციენტის საჭიროებების შესაბამისად. რეკომენდებული საწყისი დოზაა 25-50 მგ დღეში  გაყოფილი ორ მიღებაზე. დოზა შეიძლება გაიზარდოს თანდათანობით, მინიმუმ 2 კვირის ინტერვალით, 100-150 მგ/დღეში გაყოფილი ორ მიღებაზე, საჭიროებისამებრ, სამიზნე არტერიული წნევის მისაღწევად. კაპტოპრილი შეიძლება გამოყენებულ იქნას ცალკე ან სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად. დღეში ერთხელ დოზირების რეჟიმი შეიძლება მიზანშეწონილი იყოს, როდესაც დაემატება თანმხლები ანტიჰიპერტენზიული მედიკამენტები, როგორიცაა თიაზიდური დიურეზული საშუალებები.  

პაციენტებში ძლიერი აქტიური რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემით (ჰიპოვოლემია, რენოვასკულარული ჰიპერტენზია, გულის უკმარისობა) სასურველია დაიწყოს ერთჯერადი დოზით 6,25 მგ ან 12,5 მგ. ამ მკურნალობის დაწყება სასურველია ჩატარდეს მჭიდრო სამედიცინო მეთვალყურეობის ქვეშ. შემდეგ ეს დოზები დანიშნული უნდა იყოს დღეში ორჯერ. დოზა შეიძლება თანდათან გაიზარდოს 50 მგ-მდე დღეში  ერთ ან ორ მიღებაზე გაყოფილი, ხოლო საჭიროების შემთხვევაში 100 მგ-მდე დღეში  ერთ ან ორ მიღებაზე გაყოფილი.

გულისუკმარისობა: კაპტოპრილით თერაპია უნდა დაიწყოს ექიმის მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ. ჩვეულებრივი საწყისი დოზაა 6.25 მგ - 12.5 მგ ორჯერ ან  სამჯერ დღეში.  შემანარჩუნებელი დოზის ტიტრირება (75-დან 150 მგ დღეში) უნდა ეფუძნებოდეს პაციენტის რეაქციას, კლინიკურ მდგომარეობას და ტოლერანტობას, მაქსიმუმ 150 მგ-მდე დღეში გაყოფილი დოზებით. დოზა უნდა გაიზარდოს თანდათანობით, მინიმუმ 2 კვირის ინტერვალით, პაციენტის რეაქციის შესაფასებლად.

მიოკარდიუმის ინფარქტი:

- მოკლევადიანი მკურნალობა: კაპტოპრილით მკურნალობა უნდა დაიწყოს საავადმყოფოში, რაც შეიძლება მალე, ჰემოდინამიკურად სტაბილურ პაციენტებში ნიშნების და/ან სიმპტომების გამოვლენის შემდეგ. უნდა დაინიშნოს 6.25 მგ სატესტო დოზა, რასაც მოყვება 12.5 მგ დოზა მიიღება 2 საათის შემდეგ და 25 მგ დოზა 12 საათის შემდეგ. მომდევნო დღიდან კაპტოპრილი უნდა დაინიშნოს დოზით 100 მგ /დღიური დოზით, დღეში ორჯერ, 4 კვირის განმავლობაში, თუ ეს გამართლებულია არასასურველი ჰემოდინამიკური რეაქციების არარსებობით. მკურნალობის მე-4 კვირის ბოლოს პაციენტის მდგომარეობა ხელახლა უნდა შეფასდეს მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდგომ სტადიაზე მკურნალობის შესახებ გადაწყვეტილების მიღებამდე.

- ქრონიკული მკურნალობა: თუ კაპტოპრილით მკურნალობა არ დაწყებულა მიოკარდიუმის ინფარქტის მწვავე სტადიის პირველ 24 საათში, რეკომენდებულია მისი დაწყება ინფარქტიდან მე-3 – მე-16 დღიდან, მკურნალობისთვის აუცილებელი პირობების მიღწევის შემდეგ (სტაბილური ჰემოდინამიკა და ნებისმიერი ნარჩენი იშემიის მართვა). მკურნალობა უნდა დაიწყოს საავადმყოფოში მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ (განსაკუთრებით არტერიული წნევის დროს) 75 მგ დოზის მიღწევამდე. საწყისი დოზა უნდა იყოს დაბალი, განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტს აქვს ნორმალური ან დაბალი წნევა თერაპიის დაწყებისას. მკურნალობა უნდა დაიწყოს 6,25 მგ დოზით, რასაც მოჰყვება 12,5 მგ 3-ჯერ დღეში 2 დღის განმავლობაში და შემდეგ 25 მგ 3-ჯერ დღეში, თუ ეს გამართლებულია არასასურველი ჰემოდინამიკური რეაქციების არარსებობით. ეფექტური კარდიოპროტექტორისთვის რეკომენდებული დოზა ხანგრძლივი მკურნალობის დროს არის 75-დან 150 მგ-მდე დღეში დაყოფილი ორ ან სამ დოზად. სიმპტომატური ჰიპოტენზიის შემთხვევაში, ისევე როგორც გულის უკმარისობისას, დიურეზული საშუალებების და/ან სხვა თანმხლები ვაზოდილატორების დოზა შეიძლება შემცირდეს კაპტოპრილის სტაბილური დოზის მისაღწევად. საჭიროების შემთხვევაში, კაპტოპრილის დოზა უნდა დარეგულირდეს პაციენტის კლინიკური რეაქციების შესაბამისად. კაპტოპრილი შეიძლება გამოყენებულ იქნას მიოკარდიუმის ინფარქტის სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, როგორიცაა თრომბოლიზური აგენტები, ბეტა-ბლოკატორები და აცეტილსალიცილის მჟავა.

I ტიპის დიაბეტური ნეფროპათია: I ტიპის დიაბეტური ნეფროპათიის მქონე პაციენტებში კაპტოპრილის რეკომენდებული დღიური დოზაა 75-100 მგ გაყოფილი დოზებით. თუ საჭიროა დამატებითი არტერიული წნევის დაქვეითება, შეიძლება დაემატოს დამატებითი ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატები.

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით:

ვინაიდან კაპტოპრილი გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით, თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში დოზა უნდა შემცირდეს ან პრეპარატის დოზებს შორის ინტერვალი უნდა გაიზარდოს. თუ საჭიროა ერთდროული დიურეზული თერაპია, თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში უპირატესობა ენიჭება მარყუჟოვან შარდმდენებს (მაგ., ფუროსემიდი), თიაზიდურ დიურეზულ საშუალებებთან შედარებით. თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში შეიძლება რეკომენდებული იყოს შემდეგი დღიური დოზები კაპტოპრილის დაგროვების თავიდან ასაცილებლად.

ხანდაზმულიპაციენტები:

ისევე როგორც სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან მიმართებაში, გასათვალისწინებელია თერაპიის დაწყება უფრო დაბალი საწყისი დოზით (6.25 მგ ორჯერ დღეში) ხანდაზმულ პაციენტებში, რომლებსაც შეიძლება ჰქონდეთ თირკმლის ფუნქციის დაქვეითება და სხვა ორგანოების დისფუნქცია.

დოზირება უნდა იყოს ტიტრირებული არტერიული წნევის საპასუხოდ და შენარჩუნდეს რაც შეიძლება დაბალი, ადექვატური კონტროლის მისაღწევად.

ბავშვები და მოზარდები

კაპტოპრილის ეფექტურობა და უსაფრთხოება სრულად არ არის დადგენილი. ბავშვებში და მოზარდებში კაპტოპრილის გამოყენება უნდა დაიწყოს მჭიდრო სამედიცინო მეთვალყურეობის ქვეშ. საწყისი დოზა უნდა იყოს 0,3 მგ/კგ  სხეულის მასაზე. პაციენტებისთვის, რომლებსაც ესაჭიროებათ განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები (თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე ბავშვები, დღენაკლული ჩვილები, ახალშობილები და ჩვილები, რადგან მათი თირკმლის ფუნქცია არ არის ისე განვითარებული, როგორც უფროს ბავშვებში და მოზრდილებში), საწყისი დოზა უნდა იყოს მხოლოდ 0,15 მგ კაპტოპრილი/კგ წონაზე. ჩვეულებრივ, კაპტოპრილი ინიშნება ბავშვებში 3-ჯერ დღეში, მაგრამ დოზა და დოზებს შორის ინტერვალი ინდივიდუალურად უნდა იყოს ადაპტირებული, პაციენტის რეაქციის მიხედვით.

არასასურველი ეფექტები

კაპტოპრილით და/ან აგფ ინჰიბიტორებით თერაპიის დროს, გამოვლენილი არასასურველი ეფექტების სიხშირე განისაზღვრება შემდეგი კლასიფიკაციის მიხედვით: ხშირი (> 1/100, < 1/10), არახშირი (> 1/1 000, < 1/100), იშვიათი (> 1/10 000, < 1/1 000) და ძალიან იშვიათი ( < 1/10 000).

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ დარღვევები

ძალიან იშვიათი: ნეიტროპენია/აგრანულოციტოზი, პანციტოპენია, პაციენტებში თირკმლის დისფუნქციით - ანემია (მათ შორის აპლასტიური და ჰემოლიზური), თრომბოციტოპენია, ლიმფადენოპათია, ეოზინოფილია, აუტოიმუნური დაავადებები და/ან დადებითი ANA-ტიტრები.

მეტაბოლიზმის და კვების მხრივ დარღვევები

იშვიათი: ანორექსია; ძალიან იშვიათი: ჰიპერკალემია, ჰიპოგლიკემია;

ფსიქიატრიული დარღვევები

ხშირი: ძილის დარღვევა; ძალიან იშვიათად: დაბნეულობა, დეპრესია.

ნერვული სისტემის მხრივ დარღვევები

ხშირი: გემოვნების დაქვეითება და თავბრუსხვევა; იშვიათი: ძილიანობა, თავის ტკივილი და პარესთეზია; ძალიან იშვიათი: ცერებროვასკულარული ინციდენტები, მათ შორის ინსულტი და სინკოპე.

თვალის მხრივ დარღვევები

ძალიან იშვიათი: ბუნდოვანი მხედველობა.

კარდიალური დარღვევები: არახშირი: ტაქიკარდია ან ტაქიარითმია, სტენოკარდია, პალპიტაცია. ძალიან იშვიათი: გულის გაჩერება, კარდიოგენური შოკი.

ვასკულარული დარღვევები

არახშირი: ჰიპოტენზია, რეინოს სინდრომი, გაწითლება (ალები), სიფერმკრთალე.

რესპირატორული, თორაკალური და მედიასტინალური დარღვევები

ხშირი: მშრალი, გამაღიზიანებელი (არა-პროდუქტიული) ხველა და დისპნოე;

ძალიან იშვიათი: ბრონქოსპაზმი, რინიტი, ალერგიული ალვეოლიტი/ეოზინოფილური პნევმონია.

კუჭნაწლავისტრაქტისდარღვევები

ხშირი: გულისრევა, ღებინება, კუჭის გაღიზიანება, მუცლის ტკივილი, დიარეა, ყაბზობა, პირის სიმშრალე; იშვიათი: სტომატიტი/აფთოზური წყლულები;

ძალიან იშვიათი: გლოსიტი, პეპტიური წყლული, პანკრეატიტი.

ჰეპატობილიარული  დარღვევები

ძალიან იშვიათი: ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა და ქოლესტაზი (სიყვითლის ჩათვლით), ჰეპატიტი ნეკროზის ჩათვლით, ღვიძლის  ფერმენტების და ბილირუბინის დონის მომატება.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები

ხშირი: ქავილი გამონაყარით ან მის გარეშე, გამონაყარი  და ალოპეცია;

არახშირი: ანგიოედემა;

ძალიან იშვიათი: ჭინჭრის ციება, სტივენ-ჯონსონის სინდრომი, მულტიფორმული ერითემა, ფოტომგრძნობელობა, ერითროდერმია, პემფიგოიდური რეაქციები და ექსფოლიაციური დერმატიტი.

ძვალ-კუნთოვანი და სახსრების ქსოვილის მხრივ დარღვევები

ძალიან იშვიათი: მიალგია, ართრალგია.

თირკმლის და საშარდე სისტემის მხრივ დარღვევები

იშვიათი: თირკმლების ფუნქციის დარღვევები თირკმლის უკმარისობის ჩათვლით, პოლიურია, ოლიგურია, ხშირი შარდვა.

ძალიან იშვიათი: ნეფროზული სინდრომი.

რეპროდუქციული სისტემის და მკერდის მხრივ დარღვევები

ძალიან იშვიათი: იმპოტენცია, გინეკომასტია.

ზოგადი დარღვევები

არახშირი: ტკივილი გულ-მკერდის არეში, დაღლილობა, სისუსტე

ძალიან იშვიათი: ცხელება

კვლევები

ძალიან იშვიათი: პროტეინურია, ეოზინოფილია, შრატში კალიუმის კონცენტრაციის დონის მომატება, შრატში ნატრიუმის დონის შემცირება, სისხლში შარდოვანას მომატება, შრატში კრეატინინის და ბილირუბინის მომატება, შემცირება ჰემოგლობინის, ჰემატოკრიტის  ლეიკოციტების, თრომბოციტების, ANA-ს დადებითი ტიტრი, მომატებული ESR (ერითროციტების დალექვის სიჩქარე).

უკუჩვენებები

• ჰიპერმგრძნობელობა ანამნეზში კაპტოპრილის, რომელიმე დამხმარე ნივთიერების  ან აგფ ინჰიბიტორის მიმართ.
• ანგიონევროზული შეშუპება ანამნეზში, ასოცირებული აგფ ინჰიბიტორების წინა თერაპიასთან.
• მემკვიდრეობითი ან იდიოპათიური ანგიონევროზული შეშუპება.
•  ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრი.
• ლაქტაცია.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები  

დიურეტიკები (თიაზიდური ან მარყუჟოვანი შარდმდენები)

დიურეტიკების მაღალი დოზებით მკურნალობის ადრეულმა დაწყებამ შეიძლება გამოიწვიოს სითხის მოცულობის შემცირება და ჰიპოტენზიის რისკი კაპტოპრილით თერაპიის დასაწყისში. ჰიპოტენზიური ეფექტი შეიძლება შემცირდეს დიურეტიკების მიღების შეწყვეტით, მოცულობის ან მარილის მიღების გაზრდით ან კაპტოპრილის დაბალი დოზით თერაპიის დაწყებით. თუმცა, ჰიდროქლორთიაზიდთან ან ფუროსემიდთან ერთად სპეციფიკურ კვლევებში არ იქნა ნაპოვნი კლინიკურად მნიშვნელოვანი წამლის ურთიერთქმედება.

კალიუმის დამზოგველი დიურეტიკები ან კალიუმის დანამატები

აგფ ინჰიბიტორების მოქმედება ასუსტებს დიურეტიკებით გამოწვეულ კალიუმის დაკარგვას. კალიუმის დამზოგველმა დიურეტიკებმა (ტრიამტერენი, ამილორიდი და სპირონოლაქტონი), კალიუმის შემცველი მარილის შემცვლელებმა ან კალიუმის დანამატებმა შეიძლება  შრატში კალიუმის დონის მნიშვნელოვანი მატება გამოიწვიოს. თუ მათი ერთდროული გამოყენება მითითებულია გამოვლენილ ჰიპოკალიემიასთან დაკავშირებით,  ისინი გამოყენებული უნდა იქნას  სიფრთხილით და შრატში კალიუმის დონის ხშირი მონიტორინგით.

სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები

კაპტოპრილი უსაფრთხოდ იქნა დანიშნული სხვა ხშირად გამოყენებულ ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად (მაგ. ბეტა-ბლოკატორები და ხანგრძლივი მოქმედების კალციუმის არხის ბლოკატორები). ამ საშუალებების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს კაპტოპრილის ჰიპოტენზიური ეფექტი. ნიტროგლიცერინით და სხვა ნიტრატებით, ან სხვა ვაზოდილატორებით (როგორიცაა მინოქსიდილი) მკურნალობა სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული.

ალფა-ბლოკატორები

ალფა ბლოკატორების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს კაპტოპრილის ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება და გაზარდოს ორთოსტატული ჰიპოტენზიის რისკი.

მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის მკურნალობა

მიოკარდიუმის ინფარქტის მქონე პაციენტებში კაპტოპრილი შეიძლება გამოყენებულ იქნას აცეტილსალიცილის მჟავასთან (კარდიოლოგიურ დოზებში), თრომბოლიზურ საშუალებებთან, ბეტა-ბლოკატორებთან და/ან ნიტრატებთან ერთად.

ლითიუმი

შრატში ლითიუმის კონცენტრაციისა და ტოქსიკურობის შექცევადი მატება დაფიქსირდა ლითიუმის აგფ ინჰიბიტორებთან ერთად მიღებისას. თიაზიდური დიურეზული საშუალებების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს ლითიუმის ტოქსიკურობის რისკი და გააძლიეროს ლითიუმის ტოქსიკურობის უკვე გაზრდილი რისკი აგფ ინჰიბიტორების მიღებისას. კაპტოპრილის გამოყენება ლითიუმის პრეპარატებთან ერთად არ არის რეკომენდებული, მაგრამ თუ ასეთი კომბინაცია აუცილებელია, უნდა ჩატარდეს შრატში ლითიუმის დონის  მონიტორინგი.

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული  საშუალებები

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული  საშუალებები (NSAIDs) (როგორიცაა ინდომეტაცინი, იბუპროფენი) და აგფ ინჰიბიტორები ცნობილია, რომ ახდენენ ადიტიურ ეფექტს შრატში კალიუმის მატებაზე და შეუძლიათ თირკმლის ფუნქციის შემცირება. ეს ეფექტები, პრინციპში, შექცევადია. იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება განვითარდეს თირკმლის მწვავე უკმარისობა, განსაკუთრებით პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევით, როგორიცაა ხანდაზმულები ან პაციენტები დეჰიდრატაციით.  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების ქრონიკულმა გამოყენებამ შეიძლება შეამციროს აგფ ინჰიბიტორის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი.

ალოპურინოლი, პროკაინამიდი, ციტოსტატიკური ან იმუნოსუპრესიული საშუალებები

აგფ ინჰიბიტორებთან ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ლეიკოპენიის განვითარების რისკი, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც ეს უკანასკნელი გამოიყენება რეკომენდებულზე მაღალი დოზებით.

ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები/ანტიფსიქოზური საშუალებები

აგფ ინჰიბიტორების მოქმედებამ შეიძლება გააძლიეროს გარკვეული ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების და ანტიფსიქოზური საშუალებების ჰიპოტენზიური ეფექტები. შესაძლოა განვითარდეს პოსტურალური ჰიპოტენზია.

სიმპათომიმეტიკები

შეიძლება შეამციროს აგფ ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი; პაციენტები უნდა იყვნენ ინტენსიური დაკვირვების ქვეშ.

ანტიდიაბეტური საშუალებები

ფარმაკოლოგიურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ აგფ ინჰიბიტორებს, მათ შორის კაპტოპრილს, შეუძლია გააძლიეროს დიაბეტით დაავადებულებში ინსულინის და პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების, როგორიცაა სულფონილშარდოვანა, სისხლში გლუკოზის შემცირების ეფექტები.

ასეთი ძალიან იშვიათი ურთიერთქმედების შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს ანტიდიაბეტური პრეპარატის დოზის შემცირება აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობისას.

კაპტოპრილმა შეიძლება გამოიწვიოს   ცრუ დადებითი შარდის ტესტი აცეტონზე.

დოზის გადაჭარბება

დოზის გადაჭარბების სიმპტომებია მწვავე ჰიპოტენზია, შოკი, სტუპორი, ბრადიკარდია, ელექტროლიტური დარღვევები და თირკმლის უკმარისობა.

შეწოვის თავიდან ასაცილებლად (მაგ. კუჭის ამორეცხვა, ადსორბენტებისა და ნატრიუმის სულფატის გამოყენება მიღებიდან 30 წუთში) და დაჩქარებული ელიმინაციის ზომები უნდა იქნას გამოყენებული შეყვანიდან უახლოეს პერიოდში.  თუ განვითარდა ჰიპოტენზია, პაციენტი უნდა მოთავსდეს შოკურ მდგომარეობაში, დაუყოვნებლივ მიეცეს ნატრიუმის ქლორიდი და მოცულობითი დანამატები.  განხილული უნდა იქნას ანგიოტენზინ-II-ით მკურნალობა. ბრადიკარდიას ან ფართო ვაგალური რეაქციების მკურნალობა უნდა მოხდეს ატროპინის შეყვანით, შესაძლოა კარდიოსტიმულატორით თერაპიის განხილვა.

კაპტოპრილი შესაძლებელია გამოიდევნოს   სისხლის მიმოქცევიდან ჰემოდიალიზის საშუალებით.

ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა: 

კაპტოპრილი არ არის რეკომენდებული ორსულობის პირველ ტრიმესტრში.

როდესაც ორსულობა დაგეგმილია ან დადასტურებულია, ალტერნატიულ მკურნალობაზე გადასვლა უნდა დაიწყოს, რაც შეიძლება მალე. აგფ ინჰიბიტორების კონტროლირებადი კვლევები არ ჩატარებულა ადამიანებზე, მაგრამ პირველი ტრიმესტრის ექსპოზიციის შემთხვევების შეზღუდული რაოდენობა არ აჩვენებდა დეფექტებს.

კაპტოპრილი უკუნაჩვენებია ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში. ცნობილია, რომ მეორე და მესამე ტრიმესტრის განმავლობაში კაპტოპრილის ხანგრძლივი ექსპოზიცია იწვევს ტოქსიკურობას ნაყოფში (თირკმელების ფუნქციის დაქვეითება, ოლიგოჰიდრამნიოზი, თავის ქალას ოსიფიკაციის შეფერხება) და ახალშობილებში (ახალშობილთა თირკმლის უკმარისობა, ჰიპოტენზია, ჰიპერკალიემია).

ლაქტაცია: კაპტოპრილი უკუნაჩვენებია ლაქტაციის პერიოდში.

სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

ჰიპოტენზია

იშვიათად, ჰიპოტენზია ვითარდება გაურთულებელი ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში. სიმპტომური ჰიპოტენზია უფრო ხშირად გვხვდება ჰიპერტონულ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ მოცულობის და/ან ნატრიუმის დაქვეითება ინტენსიური დიურეზული თერაპიით, საკვების მარილის შეზღუდვის, დიარეის, ღებინების ან ჰემოდიალიზის შედეგად. აგფ ინჰიბიტორის მიღებამდე უნდა გამოსწორდეს მოცულობის და/ან ნატრიუმის ნაკლებობა და განიხილოს უფრო დაბალი საწყისი დოზა. გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებს აქვთ ჰიპოტენზიის გაზრდილი რისკი, ამიტომ აგფ ინჰიბიტორით თერაპიის დაწყებისას რეკომენდებულია დაბალი საწყისი დოზის გამოყენება. სიფრთხილეა საჭირო კაპტოპრილის ან დიურეზული საშუალებების დოზის გაზრდისას გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

როგორც ნებისმიერი ანტიჰიპერტენზიული საშუალების შემთხვევაში, არტერიული წნევის გადაჭარბებულმა დაქვეითებამ გულ-სისხლძარღვთა ან ცერებროვასკულური იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში, შეიძლება გაზარდოს მიოკარდიუმის ინფარქტის ან ინსულტის რისკი. ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში, პაციენტი უნდა მოთავსდეს მწოლიარე მდგომარეობაში. შეიძლება საჭირო გახდეს მოცულობის ჩანაცვლება ინტრავენური ნორმალური ფიზიოლოგიური ხსნარით.

რენოვასკულარული ჰიპერტენზია

არსებობს ჰიპოტენზიის და თირკმლის უკმარისობის რისკი აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობისას პაციენტებში თირკმლის არტერიის ორმხრივი სტენოზით ან ერთი მოქმედი თირკმლის არტერიის სტენოზით.   თირკმლის ფუნქციის დაკარგვას შესაძლოა ახლდეს შრატში კრეატინინის დონის მხოლოდ უმნიშვნელო ცვლილებები. ასეთ პაციენტებში თერაპია უნდა დაიწყოს მჭიდრო სამედიცინო მეთვალყურეობის ქვეშ დაბალი დოზებით, ფრთხილი ტიტრაციით და თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგით.

თირკმლის უკმარისობა

კაპტოპრილის გამოყენებისას გვერდითი რეაქციების სიხშირე ძირითადად დაკავშირებულია თირკმელების ფუნქციასთან, ვინაიდან პრეპარატი გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით. თირკმლის უკმარისობის შემთხვევაში (კრეატინინის კლირენსი ≤ 40 მლ/წთ), კაპტოპრილის საწყისი დოზა უნდა დარეგულირდეს პაციენტის კრეატინინის კლირენსის მიხედვით და შემდეგ მკურნალობაზე პაციენტის პასუხის მიხედვით. კალიუმის და კრეატინინის რუტინული მონიტორინგი ამ პაციენტებისთვის რუტინული სამედიცინო პრაქტიკის ნაწილია.

პაციენტები თირკმლის უკმარისობით ჩვეულებრივ არ უნდა მკურნალობდნენ კაპტოპრილით.

აორტის და მიტრალური სარქვლის სტენოზი/ობსტრუქციული ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათია

კაპტოპრილი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ მარცხენა პარკუჭის სარქვლის და გამომავალი ტრაქტის ობსტრუქცია და თავიდან უნდა იქნას აცილებული კარდიოგენური შოკის და ჰემოდინამიკურად მნიშვნელოვანი ობსტრუქციის შემთხვევები.

ანგიონევროზული შეშუპება

კიდურების, სახის, ტუჩების, ლორწოვანი გარსების, ენის, გლოტიტი და ანგიონევროზული შეშუპება შეიძლება განვითარდეს პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ აგფ ინჰიბიტორებით კაპტოპრილის ჩათვლით, განსაკუთრებით მკურნალობის პირველ კვირაში. თუმცა, იშვიათ შემთხვევებში მწვავე ანგიონევროზული შეშუპება შეიძლება განვითარდეს აგფ ინჰიბიტორით ხანგრძლივი მკურნალობის შემდეგ. ასეთ შემთხვევებში კაპტოპრილის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. ანგიონევროზული შეშუპება, რომელიც მოიცავს ენას, სასუნთქ გზებს, შესაძლოა იყოს ფატალური. აუცილებელია გადაუდებელი თერაპიის ჩატარება. პაციენტი უნდა იყოს ჰოსპიტალიზირებული და მეთვალყურეობის ქვეშ მინიმუმ 12-24 საათის განმავლობაში და არ უნდა გაწერონ მანამ, სანამ სიმპტომები მთლიანად არ გაქრება.

ხველა

ხველა აღინიშნა აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებისას. დამახასიათებელია, რომ ხველა არის არაპროდუქტიული, მუდმივი და ქრება თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ.

ღვიძლის უკმარისობა

იშვიათად, აგფ ინჰიბიტორები ასოცირდება სინდრომთან, რომელიც იწყება ქოლესტაზური სიყვითლით და პროგრესირებს ღვიძლის ფულმინანტურ ნეკროზამდე და (ზოგჯერ) სიკვდილამდე. ამ სინდრომის მექანიზმი უცნობია. პაციენტებმა, რომლებიც იღებენ აგფ ინჰიბიტორებს, რომლებსაც უვითარდებათ სიყვითლე ან ღვიძლის ფერმენტების მკვეთრი მატება, უნდა შეწყვიტონ აგფ ინჰიბიტორი და მიიღონ შესაბამისი შემდგომი სამედიცინო შემოწმება.

ჰიპერკალიემია

შრატში კალიუმის მომატებული დონე აღინიშნა ზოგიერთ პაციენტში, რომლებიც მკურნალობდნენ აგფ ინჰიბიტორებით, მათ შორის კაპტოპრილით. ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკის ჯგუფში შედის პაციენტები თირკმელის უკმარისობით, შაქრიანი დიაბეტით, ან ისინი, ვინც ერთდროულად იღებენ კალიუმდამზოგველ დიურეტიკებს, კალიუმის დანამატებს ან კალიუმის შემცველი მარილის შემცვლელებს; ან ის პაციენტები, რომლებიც იღებენ სხვა პრეპარატებს, რომლებიც დაკავშირებულია შრატში კალიუმის მატებასთან (მაგ.ჰეპარინი). თუ ზემოაღნიშნული საშუალებების ერთდროული გამოყენება მიზანშეწონილად არის მიჩნეული, რეკომენდებულია შრატში კალიუმის რეგულარული მონიტორინგი.

ლითიუმი

არ არის რეკომენდებული ლითიუმის და კაპტოპრილის კომბინაცია.

პროტეინურია

პროტეინურია შეიძლება განვითარდეს, განსაკუთრებით პაციენტებში, ადრე არსებული თირკმლის უკმარისობა ან  მათ ვინც ღებულობს აგფ ინჰიბიტორების შედარებით მაღალ დოზებს.

ცილების საერთო რაოდენობა შარდში 1 გ-ზე მეტი დღეში დაფიქსირდა პაციენტების დაახლოებით 0.7%-ში, რომლებიც იღებდნენ კაპტოპრილს. პაციენტთა უმრავლესობას აღენიშნებოდა თირკმელების ადრეული დაავადების მტკიცებულება ან იღებდა კაპტოპრილის შედარებით მაღალ დოზებს (150 მგ/დღეზე მეტი) ან ორივე. ნეფროზული სინდრომი დაფიქსირდა პროტეინურიის მქონე პაციენტების დაახლოებით ერთ მეხუთედში. უმეტეს შემთხვევაში, პროტეინურია ქრება ან ლაგდება ექვსი თვის განმავლობაში, მიუხედავად იმისა გაგრძელდა თუ არა კაპტოპრილის მიღება. თირკმლის ფუნქციის პარამეტრები, როგორიცაა შარდოვანა და კრეატინინი, იშვიათად იცვლებოდა პროტეინურიის მქონე პაციენტებში.

პაციენტებმა, რომლებსაც წარსულში აღენიშნებოდათ თირკმელების დაავადება, უნდა შეამოწმონ შარდში ცილის დონე (პირველი დილის შარდი) მკურნალობის დაწყებამდე და შემდგომ პერიოდულად.

ანაფილაქტოიდური რეაქციები დესენსიბილიზაციის დროს

იშვიათ შემთხვევებში დაფიქსირდა მდგრადი, სიცოცხლისათვის საშიში ანაფილაქტოიდური რეაქციები პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ჰიმენოპტერას შხამის დესენსიბილიზაციის თერაპიას სხვა აგფ ინჰიბიტორის მიღებისას. იმავე პაციენტებში, ეს რეაქციები გაქრა აგფ ინჰიბიტორის დროებით შეწყვეტისას, მაგრამ ხელახლა გაჩნდა პრეპარატის უნებლიე ხელახალი მიღებისას. ამიტომ, სიფრთხილე უნდა გამოიჩინონ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ აგფ ინჰიბიტორებს და გადიან მსგავსი დესენსიბილიზაციის პროცედურებს.

ანაფილაქტოიდური რეაქციები მაღალი ნაკადის დიალიზის / ლიპოპროტეინების აფერეზის მემბრანის ექსპოზიციის დროს

ანაფილაქტოიდური რეაქციები დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც გადიან ჰემოდიალიზს მაღალი ნაკადის დიალიზის მემბრანების გამოყენებით ან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების აფერეზით დექსტრანის სულფატის ათვისებით. ამ პაციენტებში გასათვალისწინებელია სხვა ტიპის დიალიზის მემბრანის ან სხვა კლასის წამლების გამოყენება.

დიაბეტით დაავადებული პაციენტები

აუცილებელია გლიკემიის დონის გულდასმით  მონიტორინგი შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში, რომლებიც ადრე იღებდნენ პერორალურ ანტიდიაბეტურ პრეპარატებს ან ინსულინს, კერძოდ აგფ ინჰიბიტორით მკურნალობის პირველ თვეში.

ნეიტროპენია/აგრანულოციტოზი

ნეიტროპენია/აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია და ანემია დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ აგფ ინჰიბიტორებს, მათ შორის კაპტოპრილს.

პაციენტებში თირკმელების ნორმალური ფუნქციით და სხვა გართულებული ფაქტორების გარეშე, ნეიტროპენია იშვიათად ვითარდება. კაპტოპრილი უნდა იქნას გამოყენებული უკიდურესი სიფრთხილით პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ადრე არსებული თირკმელების ფუნქციის დარღვევა, სისხლძარღვთა კოლაგენური  დაავადება, უტარდებათ თერაპია იმუნოსუპრესანტებით, ალოპურინოლით ან პროკაინამიდით მკურნალობა, ან ამ გამართულებელი ფაქტორების კომბინაციით. ზოგიერთ პაციენტს განუვითარდა სერიოზული ინფექციები, რომლებიც ზოგიერთ შემთხვევაში არ რეაგირებდა ინტენსიურ ანტიბიოტიკოთერაპიაზე.

თუ კაპტოპრილი გამოიყენება ასეთ პაციენტებში, თერაპიის დაწყებამდე რეკომენდებულია სისხლის თეთრი უჯრედების და დიფერენციალური დათვლის ჩატარება, ყოველ ორ კვირაში ერთხელ კაპტოპრილით თერაპიის პირველი სამი თვის განმავლობაში და შემდგომ პერიოდულად.

ასეთ პაციენტებში კაპტოპრილის გამოყენებისას რეკომენდებულია ლეიკოციტების ანალიზის ჩატარება და სისხლის დიფერენციალური ანალიზი თერაპიის დაწყებამდე, ყოველ 2 კვირაში ერთხელ კაპტოპრილით თერაპიის პირველი 3 თვის განმავლობაში და შემდგომ პერიოდულად.

მკურნალობის დროს ყველა პაციენტს უნდა მიეწოდოს ინსტრუქცია, რომ შეატყობინონ ინფექციის ნებისმიერი ნიშნის გამოვლენის შესახებ (მაგ. ყელის ტკივილი, ცხელება), როდის უნდა ჩატარდეს სისხლის თეთრი უჯრედების რაოდენობის დიფერენციალური განსაზღვრა. კაპტოპრილი და სხვა თანმხლები მედიკამენტები უნდა მოიხსნას ნეიტროპენიის (ნეიტროფილების 1000/მმ³-ზე ნაკლები) გამოვლენის ან ეჭვის შემთხვევაში.

უმეტეს პაციენტებში ნეიტროფილების რაოდენობა სწრაფად უბრუნდება ნორმას კაპტოპრილის მიღების შეწყვეტის შემდეგ.

ქირურგია/ანესთეზია

ჰიპოტენზია შეიძლება განვითარდეს პაციენტებში, რომლებსაც უტარდებათ სერიოზული ოპერაცია ან ანესთეტიკების გამოყენების დროს, რომლებიც ამცირებს არტერიულ წნევას. თუ ჰიპოტენზია განვითარდა, ის შეიძლება გამოსწორდეს მოცულობის გაზრდით.

ლაქტოზა

კაპტოპრილის ტაბლეტი შეიცავს ლაქტოზას, ამიტომ პაციენტებმა გალაქტოზას აუტანლობის იშვიათი მემკვიდრეობითი პრობლემებით, ლაქტაზას დეფიციტით ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბციით არ უნდა მიიღონ ეს წამალი.

ეთნიკური განსხვავებები

სხვა ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორების მსგავსად, კაპტოპრილი, ნაკლებად ეფექტურია შავკანიანებში არტერიული წნევის დაქვეითების მხრივ, ვიდრე არაშავკანიანებში, შესაძლოა, შავკანიან ჰიპერტენზიულ პოპულაციაში დაბალი-რენინის უფრო მაღალი გავრცელების გამო.

ზემოქმედება ავტომობილის მართვისა და დანადგარების გამოყენების უნარზე

ისევე როგორც სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან, სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და დანადგარების გამოყენების უნარი შეიძლება დაქვეითდეს, კერძოდ, მკურნალობის დასაწყისში ან დოზის ცვლილების შემთხვევაში, ასევე ალკოჰოლთან ერთად გამოყენებისას, მაგრამ ეს ეფექტები დამოკიდებულია ინდივიდუალურ მგრძნობელობაზე.

შეფუთვა

10 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი ბლისტერში, 10 ბლისტერი მუყაოს   კოლოფში.

შენახვის პირობები

ინახება არა უმეტეს 30°C ტემპერატურაზე, სინათლისა და ნესტისაგან დაცულ ადგილას.

შეინახეთ მედიკამენტი ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

შენახვის ვადა

3 წელი.

არ გამოიყენოთ პრეპარატი ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის წესი

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით (გადაუდებელი დახმარებისას გაიცემა ურეცეპტოდ).

მწარმოებელი

  DRUG INTERNATIONAL LTD.

  ტონგი, გაზიპური, ბანგლადეში.