ერბიტუქსი 5მგ/მლ 20მლ ფლ

ერბიტუქსი 5მგ/მლ 20მლ ფლ

650.00 ლარი
ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ქიმიოთერაპიული საშუალებები
ქვეყანა:
მწარმოებელი: მერკ ილაჩ ეკზა
ჯენერიკი - შეადარეთ ანალოგები: ცეტუქსიმაბი
გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული
კოდი: 53727
გააზიარე:

ერბიტუქსი

(ERBITUX®)

შემადგენლობა

აქტიური ნივთიერება: ცეტუქსიმაბი.

ხსნარის 1 მლ შეიცავს ცეტუქსიმაბის 5 მგ-ს.

დამხმარე ნივთიერებები: ნატრიუმის ქლორიდი, გლიცინი, პოლისორბატი 80, ლიმნის მჟავას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, საინექციო წყალი.

                                                                                               

სამკურნალწამლო ფორმა: საინფუზიო ხსნარი.

ძირითადი ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები: ხსნარი პრაქტიკულად თავისუფალია ხილული ნაწილაკებისაგან.

 

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

ანტინეოპლასტიური საშუალებები. მონოკლონური ანტისხეულები და ანტისხეულები კონიუგატები სამკურნალო საშუალებით.  ზრდის ეპიდერმული ფაქტორის რეცეპტორების (EGFR) ინჰიბიტორი.   ცეტუქსიმაბი.

ათქ კოდი: АТХ L01F E01.

 

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

მოქმედების მექანიზმი

ცეტუქსიმაბი გახლავთ ქიმერული მონოკლონური ანტისხეული IgG1, რომელიც სპეციფიურად უკავშირდება ზრდის ეპიდერმული ფაქტორის რეცეპტორებს (EGFR). 

EGFR მონაწილეობს კასკადში, რომელიც არეგულირებს უჯრედების გადარჩენის უნარს, უჯრედულ ციკლს, ანგიოგენეზს, უჯრედების მიგრაციას და, ასევე, უჯრედულ ინვაზიას და მეტასტაზირებას.

ცეტუქსიმაბი უკავშირდება EGFR-ს მაღალი აფუნურობით,  რომელიც დაახლოებით 5–10-ჯერ მაღალია, ვიდრე ენდოგენური ლიგანდების შემთხვევაში. შედეგად ცეტუქსიმაბი  თრგუნავს  ენდოგენური ლიგანდებთან EGFR-ს შეკავშირებას, რაც იწვევს ამ რეცეტორის ფუნქციის ინჰიბირებას.  შემდგომში იგი ახდენს EGFR -ს ინტერნალიზაციას, რაც იწვევს EGFR-ს ნეგატიურ რეგულაციას. ასევე ცეტუქსიმაბი ასენსიბილიზირებს იმუნურ ეფექტორულ უჯრედებს EGFR-ს მაექსპრესირებადი სიმსივნური უჯრედების წინააღმდეგ (ანტისხეულთან დაკავშირებული უჯრედული ციტოტოქსიურობა, ADCC).

ცეტუქსიმაბი არ უკავშირდება HER ოჯახის სხვა რეცეპტორებს.

RAS-ს (ვირთხების სარკომა) პროტოონკოგენეზის ექსპრესიის ცილოვანი პროდუქტი EGFR-ს სიგნალების ძირითად გამტარს წარმოადგენს.  სიმსივნეებში EGFR-ს მეშვეობით RAS-ს  აქტივირება იწვევს EGFR-თან დაკავშიორებული პროლიფერაციის,   გადარჩენის უნარის და პროანგიოგენური ფაქტორების პროდუქციის გაძლიერებას.

RAS – ადამიანის ავთვისებიან სიმსივნეებში ერთ-ერთი ყველაზე ხშირად აქტივირებადი ონკოგენია.  RAS-ს გენების მუტაცია ცვლილებების მიმართ განსაკუთრებით მგრძნობიარე ეგზონებში, კერძოდ, 2, 3 და 4 ეგზონებში, იწვევს RAS-ს  ცილების უწყვეტ აქტივაციას  EGFR-გან მიღებული სიგნალებისაგან დამოუკიდებლად.  

 

ფარმაკოდინამიური ეფექტები

invitro და invivo კვლევებში ცეტუქსიმაბი თრგუნავს EGFR-ს მაექსპრესირებადი სიმსივნური უჯრედების პროლიფერაციას და იწვევს მათ აპოპტოზს.   Invitro  ცეტუქსიმაბი აინჰიბირებს სიმსივნური უჯრედებით ანგიოგენეზის ფაქტორების წარმოქმნას და ბლოკავს ენდოთელიუმის უჯრედების მიგრაციას.  Invivo  ცეტუქსიმაბი  აინჰიბირებს სიმსივნური უჯრედებით  ანგიოგენური ფაქტორების ექსპრესიას და იწვევს ნეოვასკულარიზაციის და სიმსივნის მეტასტაზირების შემცირებას.

 

იმუნოგენური თვისებები

ადანიანებში ანტიქიმერული ანტისხეულების წარმოქნა (human anti-chimeric antibodies - HACA) მონოკლონური ქიმერული ანტისხეულების ჯგუფის პრეპარატების ეფექტს წარმოადგენს. ამჟამად, HACA-ს პროდუქციის შესახებ მონაცემები შეზღუდულია. ზოგადად, HACA-ს ტიტრების აღმოჩენა შესაძლებელი იყო კვლევებში ჩართული პაციენტების 3,4 %-ს; სამიზნე ჩვენებით პრეპარატის გამოყენების კვლევებში ეს მაჩვენებელი მერყეობდა 0 %-დან 9,6 %-მდე. ცეტუქსიმაბის მიმართ HACA-ს გამანეიტრალებელი ეფექტის შესახებ საბოლოო მონაცემები მიღებული არ არის.   HACA-ს წარმოქმნა არ კორელირებს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციის და, ასევე, ცეტუქსიმაბის სხვა არასასურველი რეაქციების სიხშირესთან.

 

კოლორექტალური კიბო

სიმსივნურ მასალაში EGFR-ს ექსპრესიის იმუნოჰისტოქიმიური დიაგნოსტიკისათვის გამოიყენებოდა სადიაგნოსტიკო ნაკრები (EGFR pharmDx). ითვლება, რომ სიმსივნე ახდენს EGFR-ს ექსპრესიას, თუ აღენიშნება შეღებილი უჯრედები. კლინიკურ კვლევებში, სკრინინგის დროს, მეტასტაზური კოლორექტალური კიბოს მქონე პაციენტთა 75 %-ს აღენიშნებოდათ EGFR-ს ექსპრესიის მქონე სიმსივნე.  შესაბამისად, ისინი ითვლებოდნენ სამიზნე ჯგუფად ცეტუქსიმაბით მკურნალობისათვის. ცეტუქსიმაბის ეფექტურობა და უსაფრთხოება არ არის დადგენილი ისეთი სიმსივნეების მქონე პაციენტებში, სადაც არ იქნა აღმოჩენილი EGFR.

კვლევების შედეგები ადასტურებს, რომ მუტანტური ტიპის RAS მაექსპრესირებელი და კოლორექტალური მეტასტაზური სიმსივნის მქონე პაციენტებში  ცეტუქსიმაბის ან ცეტუქსიმაბის და ქიმიოთერაპიის კომბინაციას; ასევე რეჟიმზე FOLFOX4 ცეტუქსიმაბის დამატებას არ ექნება უპირატესობა  დაავადების პროგრესირების გარეშე  საერთო გადარჩენადობის მაჩვენებელზე მნიშვნელოვნად უარყოფითი ზეგავლენით (PFS).  

ცეტუქსიმაბის გამოყენება მონოთერაპიაში და ქიმიოპრეპარატებთან კომბინაციაში შესწავლილია 5 რანდომიზებულ კონტროლირებად კლინიკურ კვლევაში და ასევე რამდენიმე დამატებით კვლევაში.  5 რანდომიზებულ კვლევაში საერთო ჯამში ჩართული იყო  3734 EGFR  ექსპრესიის მქონე მეტასტაზური კოლორექტალური კიბოს დაავადებული პაციენტი, საერთო მდგომარეობის ინდექსით ECOG (აღმოსავლეთის გაერთიანებული ონკოლოგთა ორგანიზაცია)  ≤2. კვლევაში ჩართული პაციენტთა უმრავლესობის საერთო მდგომარეობის ინდექსი იყო ECOG ≤1.

ყველა კვლევაში ცეტუქსიმაბი გამოიყენებოდა პუნქტი „გამოყენების წესი და დოზირება“ მიცემული რეკომენდაციების მიხედვით.

4 რანდომიზებულ, კონტროლირებად კვლევაში (EMR 62 202-013, EMR 62 202-047, CA225006 и CA225025) KRAS-ს  გენის ეგზონ 2-ს სტატუსი ცეტუქსიმაბით მკურნალობის  პროგნოზის განმსაზღვრელ ფაქტორად ჩაითვალა.  KRAS-ს  სტატუსი დადგენილი იქნა 2072 პაციენტისათვის . კვლევების EMR 62 202-013 და EMR 62 202-047 შედეგებისათვის  ჩატარებული იყო შემდგომი რეტროსპექტული ანალიზი, რომელშიც განსაზღვრული იყო RAS გენების სხვა მუტაციებიც RAS (NRAS и KRAS),  KRAS გენის ეგზონ 2-ს მუტაციასთან ერთად.  რეტროსპექტული ანალიზის ჩატარება შეუძლებელი იყო  მხოლოდ კვლევისთვის  EMR 62 202-007.

 

ცეტუქსიმაბი ქიმიოთერაპიასთან კომბინაციაში

  • კვლევა EMR 62 202-013 - რანდომიზებული კვლევა, რომელშიც მონაწილეობდნენ ადრე არანამკურნალევი მეტასტაზური კოლორექტალური კიბოს მქონე პაციენტები. კვლევაში ადარებდნენ ცეტუქსიმაბის, ირინოტეკანის და 5-ფტორურაცილის/ფოლის მჟავის ინფუზიის (FOLFIRI)  კომბინაციას და მხოლოდ ქიმიოთერაპიას. ველური ტიპის KRAS სიმსივნეების მქონე პაციენტების წილმა შეადგინა 63%. ველური ტიპის KRAS სიმსივნეების მქონე პაციენტებიდან მიღებულ ნიმუშებში  RAS სტატუსის შესაფასებლად KRAS გენის ეგზონ 2-ს მუტაციის გარდა იყო დადგენილი სხვა მუტაციებიც. RAS გენების მუტაციების მქონე პაციენტთა ჯგუფში შედიოდნენ როგორც KRAS გენის ეგზონ 2-ს მუტაციის მქონე პაციენტები, ასევე, RAS გენების დამატებით დადგენილი მუტაციების მქონე პაციენტები.

 

ამ კვლევაში მიღებული ეფექტურობის მონაცემები მოყვანილია  ცხრილში #1.

ცხრილი #1

პარამეტრები / სტატისტიკურიკრიტერიუმი

ველურიტიპის RAS- მქონე პაციენტა პოპულაცია

RAS მუტაციების მქონე პაციენტთა პოპულაცია

ცეტუქსიმაბი + FOLFIRI (N=178)

FOLFIRI

(N=189)

 

ცეტუქსიმაბი + FOLFIRI (N=178)

OS,მედიანა (თვეები)

(95 % ნი)

28,4

(24,7; 31,6)

20,2

(17,0; 24,5)

16,4

(14,9; 18,4)

17,7

(15,4; 19,6)

რისკის კოეფიციენტი  (95 % ნი)

0,69 (0,54; 0,88)

1,05 (0,86; 1,28)

р- მაჩვენებელი

0,0024

0,6355

PFS, მედიანა (თვეები)

(95 % ნი)

11,4

(10,0; 14,6)

8,4

(7,4; 9,4)

7,4

(6,4; 8,0)

7,5

(7,2; 8,5)

რისკის კოეფიციენტი  (95% ნი)

0,56 (0,41; 0,76)

1,10 (0,85; 1,42)

р-მაჩვენებელი

0,0002

0,4696

ORR,%

(95 % ნი)

66,3

(58,8; 73,2)

38,6

(31,7; 46,0)

31,7

(25,9; 37,9)

36,0

(29,6; 42,8)

შანსების თანაფარდობა (95 % ნი)

3,1145 (2,0279; 4,7835)

0,8478 (0,5767; 1,2462)

р-მაჩვენებელი

< 0,0001

0,3970

ნი ‒ ნდობის ინტერვალი, FOLFIRI ‒ ირინოტეკანი+ 5-ფტორურაცილის/ფოლის მჟავას ინფუზია, OS ‒ საერთო გადარჩენადობის პერიოდი, ORR ‒ ობიექტური პასუხის კოეფიციენტი (პაციენტების სრული ან ნაწილობრივი პასუხით), PFS ‒ დაავადების პროგრესირებისაგან თავისუფალი პერიოდი.

 

  • კვლევა EMR 62 202-047  - რანდომიზებული კვლევა, რომელშიც მონაწილეობდნენ ადრე არანამკურნალევი მეტასტაზური კოლორექტალური კიბოს მქონე პაციენტები. კვლევაში ადარებდნენ ცეტუქსიმაბის, ოქსალიპლატინის და 5- ფტორურაცილ/ფოლიუმის მჟავას (FOLFOX4) ხანგრძლივი ინფუზიების კომბინაციას და მხოლოდ ქიმიოთერაპიას. KRAS სტატუსსზე შემოწმებულ პაციენტებში ველური ტიპის KRAS სიმსივნეების პაციენტთა წილი შეადგენდა 57%-ს. ველური ტიპის KRAS სიმსივნეების მქონე პაციენტებიდან მიღებულ ნიმუშებში  RAS სტატუსის შესაფასებლად KRAS გენის ეგზონ 2-ს მუტაციასთან გარდა იყო დადგენილი სხვა მუტაციებიც. RAS გენების მუტაციების მქონე პაციენტთა ჯგუფში შედიოდნენ როგორც KRAS გენის ეგზონ 2-ს მუტაციის მქონე პაციენტები, ასევე, RAS გენების დამატებით დადგენილი მუტაციების მქონე პაციენტები.

ამ კვლევაში მიღებული ეფექტურობის მონაცემები მოყვანილია  ცხრილში #2.

ცხრილი 2

პარამეტრები / სტატისტიკურიკრიტერიუმი

ველურიტიპის RAS- მქონე პაციენტა პოპულაცია

RAS მუტაციების მქონე პაციენტთა პოპულაცია

ცეტუქსიმაბი + FOLFOX4

(N=38)

FOLFOX4

(N=49)

 

ცეტუქსიმაბი + FOLFOX4

(N=38)

OS,მედიანა (თვეები)

(95 % ნი)

19,8

(16,6; 25,4)

17,8

(13,8; 23,9)

13,5

(12,1; 17,7)

17,8

(15,9; 23,6)

რისკის კოეფიციენტი  (95 % ნი)

0,94 (0,56; 1,56)

1,29 (0,91; 1,84)

р-მაჩვენებელი

0,8002

0,1573

PFS, მედიანა (თვეები)

(95 % ნი)

12,0

(5,8; -)

5,8

(4,7; 7,9)

5,6

(4,4; 7,5)

7,8

(6,7; 9,3)

რისკის კოეფიციენტი  (95% ნი)

0,53 (0,27; 1,04)

1,54 (1,04; 2,29)

р-მაჩვენებელი

0,0615

0,0309

ORR,%

(95 % ნი)

57,9

(40,8; 73,7)

28,6

(16,6; 43,3)

37,0

(27,1; 47,7)

50,7

(38,9; 62,4)

შანსების თანაფარდობა (95 % ნი)

3,3302 (1,375; 8,172)

0,580 (0,311; 1,080)

р-მაჩვენებელი

0,0084

0,0865

ნი ‒ ნდობის ინტერვალი, FOLFOX4 ‒ ოქსალიპლატინი+ 5-ფტორურაცილის/ფოლის მჟავას ხანგრძლივი ინფუზია, ORR - პასუხის ობიექტური კოეფიციენტი, OS ‒ საერთო გადარჩენადობის პერიოდი, ORR ‒ ობიექტური პასუხის კოეფიციენტი (პაციენტების სრული ან ნაწილობრივი პასუხით), PFS ‒ დაავადების პროგრესირებისაგან თავისუფალი პერიოდი, «-» ‒ არ ექვემდებარება შეფასებას.

 

RAS გენების მუტაციების მქონე პაციენტთა მკურნალობისას აღინიშნებოდა უარყოფითი შედეგი ცეტუქსიმაბის დამატებისას.

 

  • კვლევა FIRE-3 ‒ მულტიცენტრული, რანდომიზებული კვლევა, რომელშიც მონაწილეობდნენ KRAS-ს გენის ვალური ტიპის ეგზონ 2-ს მქონე მეტასტაზური კოლორექტალური კიბოთი დაავადებული პაციენტები.  კვლევაში ადარებდნენ ირინოტეკანის და 5-ფტორურაცილის/ფოლის მჟავას ინფუზიის კომბინაციას (FOLFIRI) ცეტუქსიმაბთან ან ბევაციზუმაბთან. RAS-ს გენების სტატუსის შეფასება მოხდა  KRAS-ს გენის ვალური ტიპის ეგზონ 2-ს მქონე სიმსივნეების, 407 პაციენტიდან მიღებული  ნიმუშებიდან, რაც შეადგინა ზოგადი ჯგუფის (592 პაციენტი) 69%-ს.   ამ ჯგუფში 342 პაციენტს ჰქონდა  ველური ტიპის RAS-ს სიმსივნე, ხოლო RAS-ს  გენების მუტაცია- 65 პაციენტს.

 

ამ კვლევაში მიღებული ეფექტურობის მონაცემები მოყვანილია ცხრილში #3.

 

ცხრილი 3

პარამეტრები / სტატისტიკურიკრიტერიუმი

ველურიტიპის RAS- მქონე პაციენტა პოპულაცია

RAS მუტაციების მქონე პაციენტთა პოპულაცია

ცეტუქსიმაბი + FOLFIRI (N=171)

ბევეციზუმაბი + FOLFIRI

(N=171)

 

ცეტუქსიმაბი + FOLFIRI (N=171)

OS,მედიანა (თვეები)

(95 % ნი)

33,1

(24,5; 39,4)

25,6

(22,7; 28,6)

20,3

(16,4; 23,4)

20,6

(17,0; 26,7)

რისკის კოეფიციენტი  (95 % ნი)

0,70 (0,53; 0,92)

1,09 (0,78; 1,52)

р-მაჩვენებელი

0,011

0,60

PFS, მედიანა (თვეები)

(95 % ნი)

10,4

(9,5; 12,2)

10,2

(9,3; 11,5)

7,5

(6,1; 9,0)

10,1

(8,9; 12,2)

რისკის კოეფიციენტი  (95 % ნი))

0,93 (0,74; 1,17)

1,31 (0,96; 1,78)

р-მაჩვენებელი

0,54

0,085

ORR,%

(95 % ნი)

65,5

(57,9; 72,6)

59,6

(51,9; 67,1)

38,0

(28,1; 48,8)

51,2

(40,1; 62,1)

შანსების თანაფარდობა (95 % ნი)

1,28 (0,83; 1,99)

0,59 (0,32; 1,06)

р-მაჩვენებელი

0,32

0,097

ნი ‒ ნდობის ინტერვალი, FOLFIRI ‒ ირინოტეკანი+ 5-ფტორურაცილის/ფოლის მჟავას ინფუზია, OS ‒ საერთო გადარჩენადობის პერიოდი, ORR - პასუხის ობიექტური კოეფიციენტი, ORR ‒ ობიექტური პასუხის კოეფიციენტი (პაციენტების სრული ან ნაწილობრივი პასუხით), PFS ‒ დაავადების პროგრესირებისაგან თავისუფალი პერიოდი.

 

თავის და კისრის ბრტყელუჯრედოვანი კიბო

EGFR  ექსპრესიის ჰისტოქიმიური მაჩვენებელი არ იქნა გამოკვლეული, ვინაიდან თავ-კისრის ბრტყელუჯრედოვანი სიმსივნეებით დაავადებულ 90%-ზე მეტ პაციენტებს აქვთ EGFR  ექსპრესიის მქონე სიმსივნეები.

 

ცეტუქსიმაბი სხივურ თერაპიასთან კომბინაციაში ადგილობრივად გავრცელებული დაავადების სამკურნალოდ

  • კვლევა EMR 62 202-006 – ამ რანდომიზებულ კვლევაში ადარებდნენ ცეტუქსიმაბისა და სხივური თერაპიის კომბინაციას და მხოლოდ სხივურ თერაპიას თავ-კისრის ბრტყელუჯრედოვანი ადგილობრივად გავრცელებული კიბოს მქონე პაციენტების მკურნალობაში. პუნქტში „გამოყენების წესი და დოზირება“ რეკომენდებულ დოზებში ცეტუქსიმაბის გამოყენება იწყებოდა სხივურ თერაპიის დაწყებამდე 1 კვირით ადრე და გრძელდებოდა სხივური თერაპიის დასრულებამდე.

 

ამ კვლევაში მიღებული ეფექტურობის მონაცემები მოყვანილია ცხრილში #4.

 

ცხრილი 4

პარამეტრები / სტატისტიკურიკრიტერიუმი

სხივური თერაპია + ცეტუქსიმაბი

 (N=211)

სხივური თერაპია

 (N=213)

ლოკორეგიონალური კონტროლი

თვეები, მედიანა (95 % ნი)

 

24,4

 

(15,7; 45,1)

 

14,9

 

(11,8; 19,9)

რისკის კოეფიციენტი (95 % ნი)

0,68 (0,52; 0,89)

р-მაჩვენებელი

0,005

ОS

თვეები, მედიანა (95 % ნი)

 

49,0

 

(32,8; 69,5+)

 

29,3

 

(20,6; 41,4)

რისკის კოეფიციენტი (95 % ნი)

0,73 (0,56; 0,95)

р-მაჩვენებელი

0,018

დაკვირვების პერიოდი, თვეები, მედიანური მაჩვენებელი

60,0

60,1

1 წლიანი OS-ს წილი, % (95 % ნი)

77,6 (71,4, 82,7)

73,8 (67,3, 79,2)

2 წლიანი OS-ს წილი, % (95 % ნი)

62,2 (55,2, 68,4)

55,2 (48,2, 61,7)

3 წლიანი OS-ს წილი, % (95 % ნი)

54,7 (47,7, 61,2)

45,2 (38,3, 51,9)

5 წლიანი OS-ს წილი, % (95 % ნი)

45,6 (38,5, 52,4)

36,4 (29,7, 43,1)

 

ნი ‒ ნდობის ინტერვალი, OS ‒ საერთო გადარჩენადობის პერიოდი,"+" ‒ ზედა ზღვარი არ იქნა მიღწეული.

 

სხივურ თერაპიაზე ცეტუქსიმაბის დამატებით, სიმსივნის სტადიის დადგენის, საერთო მდგომარეობის კარნოვსკის ინდექსის (KPS) და ასაკის საფუძველზე დადგენილი ოპტიმისტური პროგნოზის მქონე პაციენტებმა მიიღეს უფრო გამოხატული სარგებელი. KPS ≤ 80 და 65 წელზე მეტი ასაკის მქონე პაციენტებში ამ კომბინაციის გამოყენებისას კლინიკური სარგებელი ნანახი არ იქნა.

ცეტუქსიმაბის და სხივური თერაპიის კომბინაცია დღემდე არ არის კარგად შესწავლილი, შესაბამისად, მისი გამოყენების სარგებელი/რისკის შეფარდება არ არის დადგენილი.

 

ცეტუქსიმაბის და პლატინის პრეპარატების გამოყენებით ქიმიოთერაპიის კომბინაცია რეციდიული და/ან მეტასტაზური დაავადების მკურნალობაში

 • კვლევა EMR 62 202-002 - რანდომიზებული კვლევა, რომელშიც მონაწილეობდნენ თავ-კისრის ბრტყელუჯრედოვანი რეციდიული და/ან მეტასტაზური, ადრე ქიმიოთერაპიით არანამკურნალევი კიბოს მქონე პაციენტები.  კვლევაში ადარებდნენ ცეტუქსიმაბის, ციპლატინის ან კარბოპლატინის და 5-ფტორურაცილის ინფუზიების კომბინაციას და მხოლოდ ქიმიოთერაპიას. ცეტუქსიმაბის ჯგუფში ჩატარებული იყო ქიმიოთერაპიის 6 ციკლი (პლატინის პრეპარატი და ცეტუქსიმაბი) რის შემდეგ ტარდებოდა შემანარჩუნებელი მკურნალობა ცეტუქსიმაბით დაავადების პროგრესირებამდე.

 

ამ კვლევაში მიღებული ეფექტურობის მონაცემები მოყვანილია ცხრილში #5.

 

ცხრილი 5

პარამეტრები / სტატისტიკურიკრიტერიუმი

ცეტუქსიმაბი  + СТХ

 (N=222)

СТХ

 (N=220)

ОS, თვეები, მედიანა (95 % ნი)

10,1 (8,6; 11,2)

7,4 (6,4; 8,3)

რისკის კოეფიციენტი (95% ნი)

0,797 (0,644; 0,986)

р-მაჩვენებელი

0,0362

PFS, თვეები, მედიანა (95 % ნი)

5,6 (5,0; 6,0)

3,3 (2,9; 4,3)

რისკის კოეფიციენტი (95% ნი)

0,538 (0,431; 0,672)

р-მაჩვენებელი

< 0,0001

ORR,% (95 % ნი)

35,6 (29,3; 42,3)

19,5 (14,5; 25,4)

р-მაჩვენებელი

0,0001

 

ნი ‒ ნდობის ინტერვალი, СТХ ‒ ქიმიოთერაპია პლატინის პრეპარასტებით, ORR ‒ პასუხის ობიექტური კოეფიციენტი, OS ‒ საერთო გადარჩენადობის პერიოდი, PFS ‒ დაავადების პროგრესირებისაგან თავისუფალი პერიოდი.

 

პლატინის პრეპარატების გამოყენებით სხივურ თერაპიაზე ცეტუქსიმაბის დამატებით, სიმსივნის სტადიის დადგენის, საერთო მდგომარეობის კარნოვსკის ინდექსის (KPS) და ასაკის საფუძველზე დადგენილი ოპტიმისტური პროგნოზის მქონე პაციენტებმა მიიღეს უფრო გამოხატული სარგებელი. დაავადების  პროგრესირებისაგან თავისუფალი პერიოდისგან განსხვავებით, KPS ≤ 80 და 65 წელზე მეტი ასაკის მქონე პაციენტებში ამ კომბინაციის გამოყენებისას კლინიკური სარგებელი საერთო გადარჩენის მაჩვენებლისათვის ნანახი არ იქნა.

ცეტუქსიმაბის დამატება ქიმიო-სხივურ თერაპიაზე კარგად შესწავლილი არ არის, შესაბამისად, ასეთი კომბინაციის სარგებელი/რისკის შეფარდება არ არის დადგენილი.

 

ცეტუქსიმაბით მონოთერაპიის სახით რეციდიული და/ან მეტასტაზური დაავადების მკურნალობაში, ჩატარებული ქიმიოთერაპიის არაეფექტურობის შემთხვევაში

  • კვლევა EMR 62 202-016 ‒ ღია კვლევა, რომელშიც ჩართული იყვნენ თავ-კისრის ბრტყელუჯრედოვანი რეციდიული და/ან მეტასტაზური კიბოს  მქონე პაციენტები არაეფექტური პირველი ხაზის  ქიმიოთერაპიის შემდეგ. კვლევაში მონაწილეობდა ერთი პაციენტთა ჯგუფი -სულ 103 პაციენტი.

 

ამ კვლევაში მიღებული ეფექტურობის მონაცემები მოყვანილია ცხრილში #6.

 

ცხრილი 6

პარამეტრები / სტატისტიკურიკრიტერიუმი

n (%)

95 % ნი

ORR,პასუხის ობიექტური კოეფიციენტი

13 (12,6)

6,9; 20,6

DCR,დაავადების კონტროლის კოეფიციენტი

47 (45,6)

35,8; 55,7

 

თვეები, მედიანა

95 % ნი

ТТР,პერიოდი დაავადების პროგრესირებამდე

2,3

1,6; 3,1

ОS,საერთო გადარჩენის პერიოდი

5,8

4,9; 7,1

 

ნი ‒ ნდობის ინტერვალი, DCR ‒ პაციენტები სრული პასუხით, ნაწილობრივი პასუხით ან არანაკლებ 6 კვირიანი სტაბილური მდგომარეობით.

 

ფარმაკოკინეტიკა

ცეტუქსიმაბის ფარმაკოკინეტიკური თვისებები შესწავლილი იქნა კლინიკურ კვლევებში, როდესაც ის გამოიყენებოდა როგორც მონოთერაპიაში, ასევე ქიმიოთერაპიასთან ან სხივურ თერაპიასთან ერთად.  დოზით 5-დან 500 მგ/მ2 -მდე ზედაპირის ფართობზე, ყოველკვირეული ინტრავენური ინექციის სახით გამოყენებისას პრეპარატი  ხასიათდება დოზადამოკიდებული ფარმაკოკინეტიკით.

საწყისი დოზის – 400 მგ/მ2ზედაპირის ფართობზე გამოყენებისას, ცეტუქსიმაბის   განაწილების საშუალო მოცულობა დაახლოებით სისხლძარღვთა სივრცის ეკვივალენტურია (2.9 ლ / მ2 დიაპაზონით 1,5 დან 6,2 ლ / მ2). საშუალო Cmax (± სტანდარტული გადახრა) შეადგენს 185 ± 55 მკგ / მლ. საშუალო კლირენსი მ2 სხეულის ზედაპირისთვის  0.022 ლ / სთ. რეკომენდებული დოზებში მიღებისას, ცეტუქსიმაბს ახასიათებს ხანგრძლივი ნახევრადგამოყოფის პერიოდი- 70-100 საათი.

ცეტუქსიმაბის პლაზმური კონცენტრაციები თანასწორულ მაჩვენებლებს მონოთერაპიის დაწყებიდან 3 კვირის შემდეგ აღწევს.   ცეტუქსიმაბის საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაცია შეადგენს  155,8 მკგ / მლ მკურნალობის მე-3 კვირაზე, და 151,6 მკგ / მლ მკურნალობის მე-8 კვირაზე,  ხოლო შესაბამისი საშუალო მინიმალური კონცენტრაციებია – 41,3 და 55,4 მკგ / მლ, შესაბამისად. ირინოტეკანთან კომბინირებული მკურნალობის კვლევაში ცეტუქსიმაბის საშუალო მინიმალური კონცენტრაცია შეადგენდა შესაბამისად 50 მკგ / მლ მკურნალობის მე-12 კვირაზე და 49,4 მკგ / მლ – მე-36 კვირაზე.

აღწერილია ანტისხეულების მეტაბოლიზმის რამდენიმე შესაძლო მექანიზმი. ყველა ამ პროცესის დროს ხდება ანტისხეულების ბიოდეგრადაცია მცირე მოლეკულების, ანუ დაბალმოლეკულური პეპტიდების და ამინომჟავების მიღებით.

 

ფარმაკოკინეტიკა პაციენტთა განსაკუთრებულ ჯგუფებში

ყველა კლინიკური კვლევის საერთო ანალიზმა აჩვენა, რომ ცეტუქსიმაბის ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლები არ არის დამოკიდებული რასაზე, სქესზე, ასაკზე და პაციენტის თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციონირებაზე.

ამ დრომდე კვლევებში მონაწილეობდნენ თირკმლის და ღვიძლის მხოლოდ ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტები (შრატის კრერატინინი ≤ 1,5 ჯერ, ტრანსამინაზები ≤ 5 ჯერ და ბილირუბინი ≤ 1,5 ჯერ მეტია, ვიდრე ნორმის ზედა ზრღვარი).

 

პედიატრიული პაციენტები

І ფაზის კვლევაში, რომელშიც მონაწილეობდნენ პედიატრიული პაციენტები (ასაკი 1-დან 18 წლამდე) სოლიდური სიმსივნით, რომელიც ძნელად ექვემდებარება ქიმიოთერაპიას, ცეტუქსიმაბი ინიშნებოდა ირინოტეკანთან კომბინაციაში. ამ კვლევაში მიღებული ფარმაკოკინეტიკური შედეგები, მოზრდილებში მიღებული შედეგების მსგავსია.

 

კლინიკური დახასიათება

ჩვენებები

ეპიდერმალური ზრდის  ფაქტორის  (EGFR)  რეცეპტორის  ექსპრესიის და ველური ტიპის RAS-ს მქონე მეტასტაზური  კოლორექტალური კობოთი დაავადებული პაციენტების მკურნალობა:

  • როგორც პირველი ხაზის თერაპია ირინოტეკანით ქიმიოთერაპიასთან ან 5-ფტორურაცილის/ფოლინის მჟავას ხანგრძლივ ინფუზიასთან და ოქსალიპლატინთან კომბინაციაში;
  • მონოთერაპიის სახით ოქსალიპლატინით ან ირინოტეკანით ჩატარებული ქიმიოთერაპიის არაეფექტურობის და, ასევე, ირიტონეკანის აუტანლობის შემთხვევაში.

 

თავ-კისრის ბრტყელუჯრედოვანი კიბოს მქონე პაციენტების მკურნალობა:

  • როგორც პირველი ხაზის მკურნალობა სხივურ თერაპიასთან კომბინაციაში ადგილობრივად-გავრცელებული ფორმების შემთხვევაში;
  • პლატინის პრეპარატებით ქიმოითერაპიასთან კომბინაციაში მორეციდივე ან/და მეტასტაზური სიმსივნეების შემთხვევაში;
  • მონოთერაპიის სახით ადრე ჩატარებული ქიმიოთერაპიის არაეფექტურობის დროს მორეციდივე ან/და მეტასტაზური სიმსივნეების შემთხვევაში.

 

უკუჩენებები

ერბიტუქსი უკუნაჩვენებია ცეტუქსიმაბის მიმართ ცნობილი მომატებული ჰიპერმგრძნობელობის მძიმე რეაქციების მქონე პაციენტებში ( მე-3 და მე-4 ხარისხი აშშ-ს კიბოს ნაციონალური ინსტიტუტის გვერდითი მოვლენების ზოგადი ტერმინოლოგიური კრიტერიუმების (СТСАЕ) მიხედვით).

ერბიტუქსის და ოქსალიპლატინით ქიმიოთერაპიის კომბინაცია უკუნაჩვენებია მუტაციების ან RAS გენების უცნობი სტატუსის მქონე პაციენტებში (იხ. პუნქტი „განსაკუთრებული მითითებანი“).

კომბინირებული მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია ასევე ქიმიოთერაპიული პრეპარატების და სხივური თერაპიის უკუჩვენებების გათვალისწინება.

 

სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან ურთიერთქმედება და ურთიერთქმედებების სხვა ფორმები

აკრძალულია ერბიტუქსის შერევა სხვა პრეპარატებთან (გარდა პუნქტში „გამოყენების წესი და დოზირება“ მითითებული პრეპარატების გარდა).

პლატინის პრეპარატებთან კომბინირებული თერაპიის ჩატარებისას შეიძლება გაიზარდოს მძიმე ლეიკოპენიის და მძიმე ნეიტროპენიის შემთხვევათა სიხშირე, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ინფექციური გართულებების სიხშირის ზრდა მხოლოს პლატინის პრეპარატებით ქიმიოთერაპიასთან შედარებით, მაგ. ფებრილური ნეიტროპენია, პნევმონია, სეფსისი.  

ფტორპირიმიდინებთან კონბინაციის დროს იზრდება გულის იშემიური დაავადების სიხშირე, მიოკარდიუმის ინფარქტის და შეგუბებითი გულის უკმარისობის ჩათვლით, ასევე ხელის და ფეხისგულის სინდრომის (ხელის და ფეხისგულის ერითროდიზესთეზია) სიხშირე მხოლოდ ფტორპირიმიდინებით თერაპიასთან შედარებით.

კაპეციტაბინით და ოქსალიპლატინით (XELOX) კომბინაციის დროს შეიძლება გაიზარდოს მძიმე დიარეის სიხშირე.

სამკურნალო პრეპარატების ურთიერთქმედების კვლევამ აჩვენა, რომ ცეტუქსიმაბის ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები არ იცვლება ირინოტეკანის ერთჯერად დოზასთან (350 მგ/მ2 სხეულის ზედაპირის) ერთად. ასევე, ცეტუქსიმაბთან ერთდროული შეყვანისას, არ იცვლება ირინოტეკანის ფარმაკოკინეტური მახასიათებლები. 

ცეტუქსიმაბის სხვა სამკურნალო ურთიერთქმედებებზე კვლევები არ ჩატარებულა.

 

განსაკუთრებული მითითებანი

საინფუზიორეაქციები, მათშორისანაფილაქსიურირეაქციები

მკურნალობის დროს ხშირად ვითარდება მძიმე ინფუზიური რეაქციები, მათ შორის ანაფილაქსიური რეაქციები, რომელთაც ძალიან იშვიათ შემთხვევაში შეუძლიათ ფატალური შედეგის გამოწვევა. ასეთი რეაქციის განვითარებისას უნდა მოხდეს ცეტუქსიმაბის სწრაფი და საბოლოო შეწყვეტა და საჭიროებისას დაიწყოს გადაუდებელი მკურნალობა. ამ რეაქციებიდან ზოგიერთი  შეიძლება ანაფილაქტოიდური ან ანაფილაქსიური ბუნების იყოს ან იყოს დაკავშირებული ციტოკინების გამონთავისუფლების სინდრომთან (CRS).

ინფუზიური რეაქციების სიმპტომები  შეიძლება განვითარდეს პირველი ინფუზიის დროს, მისი დასრულებიდან რამდენიმე საათში, ან მომდევნო ინფუზიების დროს.

პაციენტი უნდა იყოს გაფრთხილებული დაგვიანებული რეაქციის განვითარების შესაძლებლობის შესახებ და იმის შესახებ, რომ ასეთი რეაქციების სიმპტომების და ნიშნების განვითარების შემთხვევაში აუცილებლად უნდა მიმართოს ექიმს.  სიმპტომები შეიძლება მოიცავდეს ბრონქოსპაზმს, ურტიკარიას, შემცირებულ ან მომატებულ არტერიული წნევას, ცნობიერების დაკარგვას ან შოკს. ერთეულ შემთხვევებში აღინიშნება სტენოკარდია, მიოკარდიუმის ინფარქტი ან გულის გაჩერება.

წინასწარ წარმოებული IgE ანტისხეულებთან ცეტუქსიმაბის ჯვარედინი რეაქციით გამოწვეული ანაფილაქსია შეიძლება განვითარდეს პირველი ინფუზიის დაწყებიდან რამდენიმე წუთში. ამგვარი რეაქციები, როგორც წესი, იწვევენ ბრონქოსპაზმს ან ჭინჭრის ციებას და შეიძლება განვითარდეს პრემედიკაციის მიუხედავად.    ანაფილაქსიური რეაქციების რისკი მნიშვნელოვნად იზრდება წითელი ხორცის მიმართ ალერგიის, ანამნეზში ტკიპას ნაკბენის ან    ცეტუქსიმაბის მიმართ IgE ანტისხეულების (α-1-3-გალაქტოზის) დადებითი პასუხის მქონე პაციენტებში. ასეთ პაციენტებში, ცეტუქსიმაბის გამოყენება შეიძლება მხოლოდ სარგებელი/რისკის შეფასების, ალტერნატიული მკურნალობის განხილვის შემდეგ, მხოლოდ კვალიფიციური სამედიცინო პერსონალის მეთვალყურეობის ქვეშ და რეანიმაციული  მოწყობილობების ხელმისაწვდომობის შემთხვევაში.

პრეპარატის პირველი დოზა შეჰყავთ ნელა, სიჩქარით არა უმეტეს 5 მგ / წუთში, ხოლო პაციენტის მდგომარეობის მონიტორინგი უნდა გაგრძელდეს ინფუზიის დამთავრებიდან არანაკლებ 2 საათის განმავლობაში. თუ პირველი ინფუზიის დროს პირველ 15 წუთში ვითარდება ინფუზიური რეაქციები, ინფუზია უნდა შეწყდეს და მოხდეს პრეპარატის შემდგომი გამოყენების სარგებელი/რისკის საფუძვლიანი შეფასება, მათ შორის იმის ანალიზი, ექნება  თუ არა პაციენტს IgE ანტისხეულები, შემდეგი ინფუზიის წინ.

თუ საინფუზიო რეაქციები ვითარდება მოგვიანებით პირველი ინფუზიის დროს ან შემდგომი ინფუზიების დროს, შემდეგი ქმედებები დამოკიდებულია მათი სიმძიმის ხარისხზე:

-     1 ხარისხი: ინფუზიის გაგრძელება ნელი სიჩქარით და მეთვალყურეობით;

-  მე-2 ხარისხი: ინფუზიის გაგრძელება შენელებული სიჩქარით და საინფუზიო რეაქციების დაუყოვნებლივი მკურნალობა;

-   მე -3 და მე -4 ხარისხი: ინფუზიის დაუყოვნებლივი შეწყვეტა,  სიმპტომების სასწრაფო მკურნალობა. ცეტუქსიმაბის შემდგომი გამოყენება უკუნაჩვენებია.

ციტოკინების გათავისუფლების სინდრომი (CRS) ვითარდება ინფუზიის დასრულებიდან 1 საათში და ნაკლები სიხშირით იწვევს ბრონქოსპაზმს და ურტიკარიას. ზოგადად, CRS- ის ყველაზე მძიმე ფორმები ვითარდება  პირველი ინფუზიის შემდეგ.

მსუბუქი ან ზომიერი საინფუზიო რეაქციები ძალიან ხშირია და გამოიხატება შემდეგი სიმპტომების განვითარებით: ცხელება, შემცივნება, თავბრუსხვევა და ქოშინი; ისინი ძირითადად უკავშირდებიან ცეტუქსიმაბის პირველ ინფუზიას. მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის რეაქციების განვითარების შემთხვევაში ინფუზიის სიჩქარე შეიძლება შემცირდეს. ყველა შემდგომი ინფუზია უნდა გაკეთდეს  შემცირებული სიჩქარით.

პაციენტები, განსაკუთრებით პირველი ინფუზიის დროს,  უნდა იყვნენ სამედიცინო მეთვალყურეობის ქვეშ. განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს ზოგადი მძიმე მდგომარეობის, ასევე გულის და ფილტვის დაავადებების მქონე პაციენტებს.

 

სუნთქვის დარღვევები

ერბიტუქსის გამოყენებისას დაფიქსირდა ფილტვის ინტერსტიციული  დაავადებების (ფიდ) შემთხვევები, მათ შორის ლეტალური გამოსავლით, უმეტესად იაპონელი პოპულაციის პაციენტებში.

ცნობილია, რომ  ფილტვის ინტერსტიციული  დაავადებების შემთხვევები დაკვშირებულია თანმხლები ან/და დამამძიმებელი ფაქტორების არსებობით, მაგალითად: თანმხლები ქიმიოთერაპია, ხოლო ლეტალური შემთხვევები ხშირად ხვდებოდა ფილტვების ადრე არსებული დაავადებების შემთხვევებში. აქედან გამომდინარე, ასეთი ფაქტორების მქონე პაციენტები ექვემდებარებიან დამატებით კონტროლს. სიმპტომების (ისეტი, როგორიცაა ქოშინი, ხველა, ცხელება) გაჩენის შემთხვევაში, ან რენტგენოლოგიური კვლევის სედეგებისას, რომლებიც მიუთითებენ ფილტვის ინტერსტიციული  დაავადებების არსებობაზე, სასწრაფოს უნდა ჩატარდეს შესაბამისი დიაგნოსტიკა. ფილტვის ინტერსტიციული  დაავადებების დიაგნოსტირებისას უნდა შეწყდეს ცეტუქსიმაბის გამოყენება და დაიწყოს სათანადო მკურნალობა.

 

კანის რეაქციები

ცეტუქსიმაბის გამოყენებისას ძირითადი გვერდითი რეაქციები- კანის რეაქციებია, რომლებმაც შეიძლება მიიღოს მძიმე მიმდინარეობა, განსაკუთრებით ქიმიოთერაპიასთან კომბინაციაში. მკურნალობის  დროს იზრდება მეორადი ინფექციების რისკი (ძირითადად ბაქტერიული წარმოშვების). დაფიქსირდა სტაფილოკოკური ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზის, ნეკროზული ფასციიტის და სეფსისის შემთხვევები, რომელთაგან ზოგიერთი ფატალური იყო (იხ. სექცია "გვერდითი მოვლენები").

ძალიან გავრცელებული კანის რეაქციების შემთხვევაში,  შეიძლება საჭირო გახდეს მკურნალობის დროებითი შეჩერება ან შეწყვეტა. მკურნალობის კლინიკური პროტოკოლების მიხედვით, კანის რეაქციების პრევენციისათვის გამოიყენება ტეტრაციკლინის პრეპარატები (6-8 კვირის განმავლობაში) და ჰიდროკორტიზონის 1% კრემის და  დამატენიანებელი კრემის  ადგილობრივი გამოყენება. კანის რეაქციების მკურნალობის მიზნით გამოიყენება საშუალო სიძლიერის ან ძლიერი სტეროიდული პრეპარატები და  ტეტრაციკლინის პრეპარატები.

იმ შემთხვევაში, თუ კანის რეაქციები მძიმეა (≥ ხარისხი 3 СТСАЕ-ს მიხედვით) ან არის ცეტუქსიმაბის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქცია- მკურნალობა უნდა შეწყდეს. თერაპიის განახლება შეიძლება მხოლოდ მაშინ, როდესაც რეაქციის სიმძიმე შემცირდება მე -2 ხარისხამდე. თუ კანის მძიმე რეაქციები განვითარდა პირველად, მკურნალობა შეიძლება განახლდეს დოზის შეცვლის გარეშე.

თუ კანის მძიმე რეაქციები განვითარდება მეორედ ან მესამედ,  ერბიტუქსის გამოყენება უნდა კვლავ შეწყდეს. თერაპია შეიძლება განახლდეს მხოლოდ მას შემდეგ, რაც რეაქციის სიმძიმე შემცირდება მე -2 ხარისხამდე. ამ შემთხვევაში ხდება დოზის შემცირება  - 200 მგ-მდე / მ2 სხეულის ზედაპირზე მეორე ინციდენტის შემდეგ და 150 მგ-მდე / მ2 სხეულის ზედაპირზე მესამე შემთხვევის შემდეგ.

თუ კანის მძიმე რეაქციები განვითარდება მეოთხედ, ან თუ მკურნალობის შეჩერების შემდეგ, მათი სიმძიმე არ შემცირდება მე -2 ხარისხამდე, ერბიტუქსის მკურნალობა საბოლოოდ უნდა შეწყდეს.

 

ელექტროლიტური დისბალანსი

მკურნალობის პერიოდში ხშირია სისხლის შრატის მაგნიუმის დონეების თანდათანობითი შემცირება, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე ჰიპომაგნემია. ჰიპომაგნემია შექცევადია ერბიტუქსით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ. გარდა ამისა, დიარეის გამო, შეიძლება განვითარდეს ჰიპოკალიემია. შეიძლება განვითარდეს ჰიპოკალციემია; კერძოდ, პლატინის პრეპარატებით ქიმიოთერაპიასთან კომბინაციის დროს შეიძლება გაიზარდოს მძიმე ჰიპოკალცემიის შემთხვევები.

ელექტროლიტების შრატის დონის განსაზღვრა რეკომენდებულია ერბიტუქსის მკურნალობის დაწყებამდე და  პერიოდულად მკურნალობის განმავლობაში. საჭიროების შემთხვევაში რეკომენდებულია ელექტროლიტებით ჩანაცვლებითი თერაპია.

 

ნეიტროპენია და მასთან დაკავშირებული ინფექციური გართულებები

ერბიტუქსის და პლატინის პრეპარატებით  ქიმიოთერაპიის კომბინაციის დროს  პაციენტებში მწვავე ნეიტროპენიის განვითარების რისკი იზრდება, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ინფექციური გართულებები, როგორიცაა ფებრილური ნეიტროპენია, პნევმონია ან სეფსისი. ასეთი პაციენტები საჭიროებენ მუდმივ მეთვალყურეობას, განსაკუთრებით კანის დაზიანების, მუკოზიტის ან დიარეის არსებობისას, რაც ხელს უწყობს ინფექციების განვითარებას (იხ. "გვერდითი რეაქციები").

 

გულ-სისხლძარღვთა დარღვევები

არაწვრილუჯრედოვანი  ფილტვის კიბოს, თავ-კისრის ბრტყელუჯრედოვანი და კოლორექტალური კიბოს მკურნალობისას  იზრდება მძიმე და ზოგჯერ ლეტალური გულსისხლძარღვთა გართულებების სიხშირე და მათი მკურნალობის ლეტალური შედეგები. ზოგიერთ კვლევაში დაფიქსირდა ამ შემთხვევების კავშირი ასაკთან (≥ 65 წელი) და პაციენტების მდგომარეობასთან. გულსისხლძარღვთა სისტემის და პაციენტის ზოგადი მდგომარეობის გათვალისწინება აუცილებელია როგორც ერბიტუქსის დანიშვნისას, ასევე კარდიოტოქსიური თვისებების მქონე სხვა თანხმლები პრეპარატების დანიშვნისას, როგორიცაა ფტორპირიმიდინები.

 

მხედველობის დარღვევები

პაციენტები კერატიტის სიმპტომებით, როგორიცაა თვალის ანთების ნიშნების გამწვავება ან გაუარესება, ცრემლდენა, ფოტოფობია, ბუნდოვანი ხედვა, თვალის ტკივილი და / ან თვალების გაწითლება, მქონე პაციენტებმა  დაუყოვნებლივ უნდა მიმართონ ოფთალმოლოგს.

წყლულოვანი კერატიტის დიაგნოზის დადასტურების შემთხვევაში ერბიტუქსის გამოყენება დროებით ან საერთოდ უნდა შეწყდეს.   კერატიტის დიაგნოზის შემთხვევაში აუცილებელია შემდეგი მკურნალობის სარგებელის და რისკების გაანალიზება. ერბიტუქსი უნდა იყოს გამოყენებული სიფრთხილით ანამნეზში კერატიტის, წყლულოვანი კერატიტის ან მძიმე მშრალი თვალის სინდრომის არსებობისას.  საკონტაქტო ლინზების ტარება კერატიტის და წყლულოვანი კერატიტის დამატებით რისკ-ფაქტორს წარმოადგენს. 

 

კოლორექტალური კიბო RASგენების მუტაციის მქონე პაციენტებში

ერბიტუქსი არ გამოიყენება მუტაციით მიმდინარე სიმსივნეების    ან RAS გენების უცნობი სტატუსის მქონე პაციენტებში. კლინიკური კვლევების შედეგები ადასტურებენ პრეპარატის გამოყენების სარგებელი/რისკის უარყოფით შეფარდებას  მუტაციების მქონე სიმსივნეების დროს. კერძოდ,  FOLFOX4-ზე ცეტუქსიმაბის დამატებამ უარყოფითი გავლენა იქონია დაავადების პროგრესირებიდან თავისუფალ პერიოდზე (PFS) და საერთო გადარჩენადობაზე (OS).

არსებობს ინფორმაცია მსგავსი ფაქტების შესახებ რეჟიმზე XELOX ცეტუქსიმაბის დამატებისას ბევაციზუმაბთან კომბინაციაში (CAIRO2). მაგრამ ამ კვლევაში არ იქნა ნანახი PFS და  OS მაჩვენებლებზე დადებითი ზეგავლენა ასევე  KRAS  ველური ტიპის მუტაციის მქონე პაციენტებში.

კოლორექტალური კიბოს მქონე პაციენტებში ერბიტუქსის და სხივური თერაპიის კომბინაციის გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია.

 

პაციენტთა განსაკუთრებული ჯგუფი

დღემდე კლინიკურ კვლევებში მონაწილეობდნენ მხოლოდ თირკმლის და ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტები (შრატის კრეატინინი ≤ 1.5-ჯერ, ტრანსამინაზების ≤ 5 ჯერ და ბილირუბინის ≤ 1.5-ჯერ მეტი, ვიდრე ნორმის ზედა ზღვარი).

ერბიტუქსის გამოყენება არ არის შესწავლილი პაციენტებში ერთი ან მეტი შემდეგი პათოლოგიური ლაბორატორიული მაჩვენებლით: ჰემოგლობინი 3, ნეიტროფილების აბსოლუტური რაოდენობა <1500/მმ3, თრომბოციტების რაოდენობა <100,000 / მმ3.

ნატრიუმი

ერბიტუქსის 1 მლ შეიცავს 2,86 მგ ნატრიუმს. ვინაიდან, ერბიტუქსის დოზა დამოკიდებულია პაციენტის სხეულის მასაზე, პრეპარატის 1 დოზაში ნატრიუმის ზუსტი რაოდენობის მითითება შეუძლებელია. სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში, რომლებიც იცავენ  ნატრიუმის რაოდენობის მაკონტროლირებელ დიეტას.

 

გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს

ზრდის ეპიდერმული ფაქტორის რეცეპტორები (EGFRs) მონაწილეობენ ნაყოფის განვითარებაში. ცხოველებზე შეზღუდული კვლევების თანახმად, ცეტუქსიმაბი, სხვა IgG1ანტისხეულების მსგავსად, გადის პლაცენტურ ბარიერს. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ დაამტკიცა ცეტუქსიმაბის ტერატოგენული ეფექტი. თუმცა, იყო აბორტების სიხშირის ზრდა, რომელიც  დოზაზე დამოკიდებული იყო. მონაცემები ორსულობის და ლაქტაციის დროს პრეპარატის გამოყენების შესახებ შეზღუდულია.

ამიტომ, ორსულ ქალებში და ქალებში, რომლებიც არ იყენებენ სათანადო  კონტრაცეფციას, ერბიტუქსის გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ, თუ  პოტენციური სარგებელი დედისათვის ბევრად აღემატება მოსალოდნელ რისკს ნაყოფისათვის.

ვინაიდან არ არის ცნობილი, გამოიყოფა თუ არა ცეტუქსიმაბი რძეში,  ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს ერბიტუქსით მკურნალობის და მისი ბოლო შეყვანიდან 2 თვის განმავლობაში. 

ფერტილობაზე ცეტუქსიმაბის ზეგავლენის შესახებ მონაცემები არ მოიპოვება.

 

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის დროს რეაქციის სიჩქარეზე
ავტოტრანსპორტის და მექანიზმების მართვის უნარზე პრეპარატის ზემოქმედების შესახებ კვლევები არ ჩატარებულა. ისეთი გვერდითი რეაქციების განვითარების შემთხვევაში, რომლებიც უარყოფითად მოქმედებენ რეაქციაზე ან პაციენტის კონცენტრაციის უნარზე, რეკომენდებულია მანქანის მართვისაგან თავის შეკავება ზემოაღნიშნული რეაქციების ალაგებამდე.  

 

გამოყენების წესი და დოზირება

ერბიტუქსის გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ ანტინეოპლაზიური პრეპარატების გამოყენების გამოცდილების მქონე ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ.  ინფუზიის დროს და მისი დასრულებიდან 1 საათის განმავლობაში პაციენტი უნდა იყოს  სამედიცინო ზედამხედველობის ქვეშ  სარეანიმაციო აღჭურვილობის ხელმისაწვდომობით.

ერბიტუქსის პირველი ინფუზიამდე არანაკლებ 1 საათის წინ აუცილებელია  პრემედიკაციის ჩატარება ანტიჰისტამინების და კორტიკოსტეროიდების გამოყენებით. რეკომენდებულია ასეთი პრემედიკაციის ჩატარება ყველა შემდგომი ინფუზიის წინ.

ყველა ჩვენებისათვის, ერბიტუქსი კვირაში ერთხელ გამოიყენება. საწყისი დოზა შეადგენს 400 მგ ცეტუქსიმაბს სხეულის ზედაპირის ფართობის მ2-ზე. შემდგომი ყოველკვირეული დოზა შეადგენს 250 მგ ცეტუქსიმაბს სხეულის ზედაპირის ფართობის მ2-ზე.

 

კოლორექტალური კიბო

მეტასტაზური კოლორექტალური კიბოს მკურნალობაში ერბიტუქსი გამოიყენება როგორც ქიმიოთერაპიასთან კომბინაციაში, ისევე მონოთერაპიის სახით (იხ. პუნქტი „ფარმაკოდინამიკა“). ერბიტუქსის  გამოყენების დაწყებამდე საჭიროა  RAS გენების ველური მდგომარეობის (KRAS და NRAS) დადასტურება. KRAS და NRAS- ის გენების მუტაციების (ეგზონები 2, 3 და 4) არსებობის დადგენა უნდა მოხდეს  კვალიფიციურ ლაბორატორიაში ვალიდური მეთოდების გამოყენებით.

თანმხლები ქიმიოთერაპიული მედიკამენტების რეკომენდებული დოზირება და მოდიფიკაციები მოცემულია მათ გამოყენების ინსტრუქციებში. თანმხლები პრეპარატების შეყვანა არ უნდა მოხდეს ერბიტუქსის ინფუზიის დასრულებიდან 1 საათის გასვლამდე.

რეკომენდებულია ერიბიტუქსით მკურნალობა გაგრძელდეს ძირითადი დაავადების პროგრესირების დაწყებამდე.

 

თავ-კისრის ბრტყელუჯრედოვანი კიბო

თავ-კისრის ბრტყელუჯრედოვანი ლოკალურად გავრცელებული კიბოს სამკურნალოდ ერბიტუქსი გამოიყენება სხივურ თერაპიასთან კომბინაციაში. ერბიტუქსით მკურნალობა იწყება სხივური თერაპიის დაწყებამდე ერთი კვირით ადრე და გრძელდება სხივური თერაპიის დამთავრებამდე.

თავ-კისრის ბრტყელუჯრედოვანი რეციდიული ან/და მეტასტაზური კიბოს სამკურნალოდ ერბიტუქსი გამოიყენება პლატინის პრეპარატებით ქიმიოთერაპიასთან კომბინაციაში, რის შემდეგ ერბიტუქსი გამოიყენება შემანარჩუნებელი მონოთერაპიის სახით ძირითადი დაავადების პროგრესირებამდე. ქიმიოთერაპია უნდა დაიწყოს ერბიტუქსის ინფუზიის დასრულებიდან 1 საათის შემდეგ.

 

პაციენტთა განსაკუთრებული ჯგუფი

დღემდე კლინიკურ კვლევებში მონაწილეობდნენ მხოლოდ თირკმლის და ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტები.

ერბიტუქსის გამოყენება არ არის შესწავლილი ჰემატოლოგიური პრობლემების მქონე პაციენტებში.

ხანდაზმულ პაციენტებში არ არის საჭირო დოზის კორექტირება, მიუხედავად იმისა, რომ გამოყენების გამოცდილება 75 წლის ზევის ასაკის პაციენტებში  შეზღუდულია.

 

შეყვანის მეთოდი

ერბიტუქსის შეიყვანება ინტრავენური ინფუზიის სახით საინფუზიო სისტემის, ინფუზიური ან შპრიცი-ტუმბოს გამოყენებით. პირველი ინფუზია შეიყვანება ნელა, არაუმეტეს 5 მგ/წთ-ში სიჩქარით 120 წუთის განმავლობაში. შემდგომი ყოველკვირეული ინფუზიების რეკომენდებული დრო 60 წუთს შეადგენს. ხოლო შეყვანის სიჩქარე არ უნდა აღემატებოდეს 10 მგ/წთ-ში.

 

ხსნარის მომზადების და გამოყენების ინსტრუქცია

ერბიტუქსის ინტრავენური ინფუზიისთვის, რომელიც ხორციელდება საინფუზიო სისტემით, ინფუზიური ან შპრიცი-ტუმბოთი, უნდა იქნას გამოყენებული ცალკეული საინფუზიო ხაზი, რომელიც ინფუზიის  დასრულებისთანავე ნატრიუმის ქლორიდის 0.9% სტერილური საინექციო ხსნარით უნდა გამოირეცხოს.

 

ერბიტუქსი  თავსებადია:

  • პოლიეთილენის, ეთილვინილაცეტატის ან პოლივინილქლორიდის კონტეინერებთან;
  • პოლიეთილენის, პოლიურეთანის, ეთილვინილაცეტატის, პოლიოლეფინის თერმოპლასტიკური ან პოლივინილქლორიდის საინფუზიო კომპლექტებთან;
  • შპრიცის ტუმბოს პოლიპროპილენის (PP) შპრიცებთან. 

 

ერბიტუქსის საინფუზიო ხსნარი უნდა იქნას მომზადებული ასეპტიურ პირობებში შემდეგნაირად.

  • საინფუზიო ტუმბოს ან საინფუზიო სისტემის გამოყენებით შეყვანა (ნატრიუმის ქლორიდის 0.9% სტერილური ხსნარით განზავების შემდეგ)

აიღეთ ნატრიუმის ქლორიდის 0.9% სტერილური ხსნარის შესაბამისი ზომის პაკეტი. გამოთვალეთ ერბიტუქსის საჭირო მოცულობა.  შესაბამისი სტერილური შპრიცის და  ნემსის გამოყენებით, ამოიღეთ საინფუზიო პაკეტიდან ნატრიუმის ქლორიდის 0,9% სტერილური ხსნარის საჭირო მოცულობა.   აიღეთ შესაბამისი სტერილური შპრიცი და გაუკეთეთ მას ნემსი. ამოიღეთ ერბიტუქსის ხსნარის საჭირო მოცულობა ფლაკონიდან და გადაიტანეთ ის საინფუზიო პაკეტში. გაიმეორეთ ეს პროცედურა, სანამ პრეპარატის გამოთვლილი მოცულობა არ იქნება გადატანილი პაკეტში. მიამაგრეთ საინფუზიო ხაზი და შეავსეთ იგი ინფუზიის დაწყებამდე ერბიტუქსის მომზადებული ხსნარით.  შეყვანისათვის  გამოიყენეთ საინფუზიო სისტემა  ან საინფუზიო ტუმბო.  დააყენეთ და აკონტროლეთ ზემოთ რეკომენდებული სიჩქარე.

 

  • საინფუზიო ტუმბოს ან საინფუზიო სისტემის გამოყენებით შეყვანა (წინასწარი განზავების გარეშე)

გამოთვალეთ ერბიტუქსის საჭირო მოცულობა.  აიღეთ შესაბამისი სტერილური შპრიცი (მინიმუმ 50 მლ მოცულობის) და გაუკეთეთ მას შესაბამისი ნემსი. ამოიღეთ ერბიტუქსის ხსნარის საჭირო მოცულობა ფლაკონიდან და გადაიტანეთ ის სტერილურ, ვაკუუმის კონტეინერში ან პაკეტში. გაიმეორეთ ეს პროცედურა, სანამ პრეპარატის გამოთვლილი მოცულობა არ იქნება გადატანილი პაკეტში. მიამაგრეთ საინფუზიო ხაზი და შეავსეთ იგი ინფუზიის დაწყებამდე ერბიტუქსის მომზადებული ხსნარით.  დააყენეთ და აკონტროლეთ რეკომენდებული სიჩქარე.

  • შპრიცის ტუმბოთი შეყვანა

გამოთვალეთ ერბიტუქსის საჭირო მოცულობა.  აიღეთ შესაბამისი სტერილური შპრიცი და გაუკეთეთ მას შესაბამისი ნემსი. ამოიღეთ ერბიტუქსის ხსნარის საჭირო მოცულობა ფლაკონიდან. მოხსენით ნემსი და ჩადგით შპრიცი ტუმბოში. მიამაგრეთ საინფუზიო ხაზი, დააყენეთ და აკონტროლეთ რეკომენდებული სიჩქარე და დაიწყეთ ინფუზია ხაზის ერბიტუქსით ან ნატრიუმის ქლორიდის 0,9 % სტერილური ხსნარით შევსების შემდეგ. საჭიროების შემთხვევაში გაიმეორეთ ეს პროცედურა, სანამ პრეპარატის გამოთვლილი მოცულობა არ იქნება შეყვანილი.

 

ბავშვები

პედიატრიული ჯგუფის პაციენტებს არ გააჩნიათ ცეტუქსიმაბის გამოყენების ჩვენებები.

ერბიტუქსის ეფექტურობა 18 წლამდე ასაკის პედიატრიული პაციენტების მკურნალობისას არ იყო შესწავლილი. І ფაზის კვლევაში, რომელიც ჩატარდა პედიატრიულ პაციენტბზე, არ გამოვლენილა პრეპარატის გამოყენების უსაფრთოებასთან დაკავშირებული რაიმე ახალი საკითხი. 

 

ჭარბი დოზირება

ერთჯერადი დოზის 400 მგ / სხეულის ზედაპირის მ2-ზე ან ყოველკვირეული დოზის 250 მგ/ მგ/სხეულის ზედაპირის მ2-ზე მეტი დოზებით ერბიტუქსის გამოყენების გამოცდილება ამჟამად შეზღუდულია. კლინიკურ კვლევებში პრეპარატის მიღებამ დოზით 700 მგ-მდე/ სხეულის ზედაპირის მ2-ზე ყოველ ორ კვირაში ერთხელ არ იმოქმედა პრეპარატის უსაფრთხოების პროფილზე.

 

გვერდითი მოვლენები

ცეტუქსიმაბის გამოყენებისას ძირითადი გვერდითი მოვლენები – კანის რეაქციებია (აღენიშნება 80%-ზე მეტ პაციენტს), ჰიპომაგნემია (აღენიშნება 10%-ზე მეტ პაციენტს) და საინფუზიო რეაქციები, რომლებიც ხასიათდება მსუბუქი ან საშუალოდ გამოხატული სიმპტომებით პაციენტთა 10%-ს, ხოლო მძიმე ფორმით – 1%-ზე მეტ პაციენტს.

გვერდითი მოვლენების სიხშირის აღსანიშნავად მიღებულია შემდეგი ტერმინოლოგია: ძალიან ხშირი (≥ 1/10); ხშირი (≥ 1/100-დან < 1/10-მდე); არახშირი ( ≥ 1/1000-დან < 1/100-მდე); იშვიათი (≥ 1/10000დან < 1/1000-მდე); ძალიან იშვიათი (< 1/10000); სიხშირე უცნობია (სიხშირის დადგენა ვერ ხერხდება არსებული მონაცემების საფუძველზე).

ნიშანი (*) ნიშნავს, რომ ქვემოთ მოცემულია დამატებითი ინფორმაცია აღნიშნული გვერდითი რეაქციების შესახებ.

 

მეტაბოლიზმის და კვების დარღვევები

ძალიან ხშირი: ჰიპომაგნემია (იხ. პუნქტი «გამოყენების თავისებურებანი»).

ხშირი: დეჰიდრატაცია, ზოგჯერ გამოწვეული დიარეით ან მუკოზიტით; ჰიპოკალცემია (იხ. პუნქტი «გამოყენების თავისებურებანი»); ანორექსია რომელსაც სხეულის მასის შემცირება შეუძლია.

ნერვული სისტემის მხრივ დარღვევები
ხშირი: თავის ტკივილი.

სიხშირე უცნობია: ასეპტიური მენინგიტი.

დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ
ხშირი: კონიუნქტივიტი.

არახშირი: ბლეფარიტი, კერატიტი.

სისხლძარღვოვანი დარღვევები

არახშირი: ღრმა ვენების თრომბოზი.

სასუნთქი სისტემის, შუასაყრის და ტორაკალური სისტემის მხრივ დარღვევები

არახშირი: ფილტვის არტერიის თრომბოზი, ფილტვის ინტერსტიციური დაავადება, შესაძლოა ლეტალური შედეგით.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ დარღვევები
ხშირი: დიარეა, გულისრევა, ღებინება.

ჰეპატო-ბილიარული დარღვევები

ძალიან ხშირი: ღვიძლის ფერმენტების მომატებული დონე (ალტ, ასტ, ლფ).

კანი და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ დარღვევები

ძალიან ხშირი: კანის რეაქციები*.

იშვიათი: სტივენ-ჯონსონის სინდრომი/ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზი.

სიხშირე უცნობია: კანის დაზიანებების სუპერინფექცია*.

საერთო დარღვევები და დარღვევები შეყვანის ადგილას

ძალიან ხშირად: მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის საინფუზიო რეაქციები (იხ. პუნქტი „განსაკუთრებული მითითებანი“); მუკოზიტი, ზოგჯერ მძიმე ფორმაში. მუკოზიტს  ეპისტაქსისის გამოწვევა შეუძლია.

ხშირი: მძიმე საინფუზიო რეაქციები, ზოგ შემთხვევაში- ლეტალური გამოსავლით (იხ. პუნქტი „განსაკუთრებული მითითებანი“), სისუსტე.

 

დამატებითი ინფორმაცია

ზოგადად, ქალებსა და მამაკაცებში განვითარებული გვერდითი მოვლენებს შორის განსხვავება არ აღინიშნება. 

 

კანის რეაქციები

კანის რეაქციები შეიძლება განუვითარდეს 80%-ზე მეტ პაციენტს, და უმეტესად წარმოდგენილია აკნეს მაგვარი გამონაყრით და/ან, უფრო იშვიათად, ქავილით, კანის სიმშრალით, დესკვამაციით, ჰიპერტრიქოზით, ან ფრჩხილის დაზიანებით (მაგ. პარონიქია). კანის რეაქციების თითქმის 15% მძიმეა, კანის ნეკროზის ერთეული  შემთხვევების ჩათვლით.  კანის რეაქციების უმეტესობა თერაპიის პირველი 3 კვირის განმავლობაში ვითარდება. ისინი, როგორც წესი უკვალოდ ქრება მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ, თუ დოზის კორექცია  მოხდა პ. „გამოყენების თავისებურებანი“ მოცემული რეკომენდაციების მიხედვით.

ერბიტუქსით გამოწვეული კანის დაზიანებებს კანის სუპერინფექციების განვითარება შეუძლიათ (მაგ. S. aureus-ით გამოწვეული), რამაც შეიძლება გამოიწვიოს შემდეგი გართულებები: კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილის ანთება, წითელი ქარი, ისევე პათოლოგიები, რომელსაც შეუძლია  ლეტალური შედეგების გამოწვევა - სტაფილოკოკური ტოქსიური  ეპიდერმული ნეკროლიზი, ნეკროზირებული ფასციიტი ან სეფსისი.

 

კომბინირებული მკურნალობა

ქიმიოთერაპიული საშუალებებთან კომბინირებული თერაპიის ჩატარების დროს უნდა იყოს გათვალისწინებული ამ პრეპარატების გამოყენების ინსტრუქციაში მოცემული ინფორმაცია.

პლატინის პრეპარატებთან კომბინირებული თერაპიის დროს მხოლოდ პლატინის პრეპარატებით ქიმიოთერაპიასთან შედარებით შეიძლება გაიზარდოს მძიმე ლეიკოპენიის და  ნეიტროპენიის შემთხვევათა სიხშირე, რომლებსაც შეუძლია  გამოიწვიოს ისეთი ინფექციური გართულებები, როგორიცაა:  ფებრილური ნეიტროპენია, პნევმონია და სეფსისი.

ფტორპირიმიდინებთან  კომბინირებული თერაპიის დროს მხოლოდ ფტორპირიმიდინებით ქიმიოთერაპიასთან შედარებით იზრდება გულის იშემიური დაავადების სიხშირე, მათ შორის, მიოკარდიუმის ინფარქტი და გულის შეგუბებითი უკმარისობა, ასევე ხელის- და ფეხისგულის სინდრომი (ხელის- და ფეხისგულის ერითროდიზესთეზია).

თავისა და კისრის სხივურ თერაპიასთან კომბინირებისას  დამატებით აღინიშნება ისეთი გვერდითი მოვლენები, რომლებიც თან ახლავს სხივურ თერაპიას (როგორიცაა მუკოზიტი, რადიაციული დერმატიტი, დისფაგია ან ლეიკოპენია, ძირითადად ლიმფოციტოპენიის სახით). რანდომიზებულ კონტროლირებად კლინიკური კვლევაში, რომელშიც ჩართული იყო 424 პაციენტი, დადასტურდა, რომ სხივურ თერაპიასთან დაკავშირებული მწვავე რადიაციული დერმატიტის, მუკოზიტის და  მოგვიანებითი  გვერდითი მოვლენების სიხშირე მეტია კომბინირებული მკურნალობის  დროს მხოლოდ სხივურ თერაპიასთან შედარებით.  

 

ვარგისობის ვადა

4 წელი.

ზემოთმოცემული ინსტრუქციების გათალისწინებით საინფუზიო ხსნარის მომზადებისას, ის ინარჩუნებს თავის  ფიზიკო-ქიმიურ სტაბილურობას 48 საათის განმავლობაში 25°C -მდე ტემპერატურის შენახვის პირობებში.

ერბიტუქსი არ შეიცავს ანტიმიკრობული კონსერვანტებს ან ბაქტერიოსტატურ აგენტებს. მიკრობიოლოგიური თვალსაზრისით პრეპარატი უნდა იქნას გამოყენებული ფლაკონის გახსნისთანავე. თუ პრეპარატი არ არის გამოყენებული დაუყოვნებლივ და თუ ფლაკონი არ გაიხსნა კონტროლირებად და ასეპტიურ პირობებში, შენახვის ვადასა და შენახვის პირობებზე (ჩვეულ პირობებში, შენახვის პერიოდი 2–8°C ტემპერატურაზე შენახვისას, არ უნდა აღემატებოდეს 24 საათს) პასუხისმგებლობა ეკისრება მომხმარებელს.

 

შენახვის პირობები

ინახება  2– 8-მდე °С ტემპერატურის პირობებში (მაცივარში).

ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

 

შეფუთვა

საინფუზიო ხსნარის 20 მლ ან 100 მლ შუშის ფლაკონში, რეზინის საცობით და დამაგრებული პლასტმასის სახურავის მქონე ალუმინის ხუფით; 1 ფლაკონი მუყაოს ყუთში.

 

აფთიაქიდან გაცემის წესი

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.

 

მწარმოებელი

მერკ ჰელსკეა კგაა

Merck  Healthcare KGaA.