ატორისი 40მგ #30ტ

ატორისი 40მგ #30ტ

15.70 ლარი
ქვეყანა: ჩეხეთი
მწარმოებელი: კრკა დდ ნოვო მესტო
ჯენერიკი - შეადარეთ ანალოგები: ატორვასტატინი
გაცემის ფორმა: II ჯგუფი რეცეპტული
კოდი: 37800
გააზიარე:

ატორისი®

სავაჭრო დასახელება

ატორისი®

 

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება

ატორვასტატინი.

 

წამლის ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

 

აღწერილობა

მრგვალი, ოდნავ ამოზნექილი, თეთრი ფერის აპკით აპკიანი გარსით ტაბლეტები.

 

შემადგენლობა

აპკიანი გარსით დაფარული თითოეული ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება: ატორვასტატინის კალციუმი 41,44 მგ, 40 მგ ატორვასტატინის ეკვივალენტური;

დამხმარე ნივთიერებები: პოვიდონი, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, კალციუმის კარბონატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, კროსპოვიდონი, მაგნიუმის სტეარატი.

გარსი: ოპადრა თეთრი Y-1-7000 (ჰიპრომელოზა, ტიტანის დიოქსიდი (E171), მაკროგოლი 400).

 

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

ჰიპოლიპიდემიური პრეპარატები.

ჰიპოქოლისტერინემიული და ჰიპოტრიგლიცერიდემიული პრეპარატები. ჰმგ კოა-რედუქტაზას ინჰიბიტორები. ატორვასტატინი.

ათქ კოდი: C10AA05

 

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ატორვასტატინი წარმოადგენს ჰმგ-კოა-რედუქტაზას, მარეგულირებელი ფერმენტის სელექციურ კონკურენტულ ინჰიბიტორს, რომელიც მონაწილეობს 3-ჰიდროქსი-3-მეთილ-გლუტარილ-A კოენზიმის მევალონატად გარდაქმნაში, რომელიც სტეროლების, მათ შორის ქოლესტერინის წინამორბედია. ღვიძლში ტრიგლიცერიდები და ქოლესტერინი ინკორპორირდებიან ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინებში (ძდსლპ), ხვდებიან სისხლის პლაზმაში და ტრანსპორტირდებიან პერიფერიულ ქსოვილებში. დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები (დსლპ) წარმოიქმნება ძდსლპ-დან და კატაბოლიზდება უპირატესად დსლპ-თან ძლიერი მსგავსების მქონე რეცეპტორით (დსლპ რეცეპტორი). ატორვასტატინი ამცირებს  ქოლესტერინის კონცენტრაციას პლაზმაში და ლიპოპროტეინის კონცენტრაციას შრატში ჰმგ-კოა-რედუქტაზას ინჰიბირებით და, შედეგად, ღვიძლში ქოლესტერინის ბიოსინთეზით, ასევე ზრდის ღვიძლის დსლპ რეცეპტორების რაოდენობას უჯრედების ზედაპირზე, რაც ხელს უწყობს დსლპ მიტაცებისა და კატაბოლიზმის გაძლიერებას.

ატორვასტატინი ამცირებს დსლპ გამომუშავებას და დსლპ-ნაწილაკების რაოდენობას. ატორვასტატინი იწვევს დსლპ-რეცეპტორების აქტივობის აბსოლუტურ და ხანგრძლივ გაძლიერებას ცირკულირებადი დსლპ-ნაწილაკების ხარისხის დადებითად შეცვლასთან კომბინაციაში. ატორვასტატინი ეფექტურად ამცირებს ქს-დსლპ დონეს პაციენტებში ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით, რომელიც რეზისტენტულია სხვა ჰიპოლიპიდემიური საშუალებებით თერაპიის მიმართ.

ატორვასტატინის გამოყენებისას დოზადამოკიდებული ეფექტის კვლევის მიმდინარეობისას აღინიშნა საერთო ქს (ქოლესტერინის) (30%-46%), ქს-დსლპ (41%-61%), B აპოლიპოპროტეინის (34%-50%) და ტრიგლიცერიდების (14%-33%) კონცენტრაციის შემცირება, ამ დროს გამოვლინდა მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის (ქს-მსლპ) და A1 აპოლიპოპროტეინის კონცენტრაციების მერყევი გაზრდა. ეს მდგრადი შედეგები აღინიშნა პაციენტებში ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით, ჰიპერქოლესტერინემიის არაოჯახური ფორმებით და შერეული ჰიპერლიპიდემიით, ინსულინდამოუკიდებული შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტების ჩათვლით.

დამტკიცებულია, რომ საერთო ქს, ქს-დსლპ და B აპოლიპოპროტეინის კონცენტრაციების შემცირება აქვეითებს გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგიებისა და გულ-სისხლძარღვთა გამო სიკვდილობის რისკს.

ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია

ჩატარდა მრავალცენტრული 8-კვირიანი ღია კვლევა (შესწავლილი იქნა გამოყენება სხვადასხვა ხანგრძლივობის ფაკულტაციური ფაზით). კვლევაში მონაწილეობის მისაღებად შეირჩა 335 პაციენტი, რომელთაგან 89-ს ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია აწუხებდა. ამ 89 პაციენტს ქს-დსლპ კონცენტრაცია შეუმცირდა საშუალოდ 20%-ით. ატორვასტატინი გამოიყენებოდა დოზებით 80 მგ/დღე-მდე.

ათეროსკლეროზი

კვლევაში სახელწოდებით REVERSAL შესწავლილი იქნა ათეროსკლეროზის რევერსია ინტენსიური ჰიპოლიპიდემიური თერაპიის მეშვეობით. კორონარული ათეროსკლეროზის 80 მგ ატორვასტატინის გამოყენებით ინტენსიური ჰიპოლიპიდემიური მკურნალობის ეფექტს ადარებდნენ 40 მგ პრავასტატინის გამოყენებით სტანდარტული ჰიპოლიპიდემიური მკურნალობის ეფექტს. გულის კორონარული დაავადების მქონე პაციენტებში სისხლძარღვების რენტგენოგრაფიის ჩატარებისას გამოიყენებოდა სისხლძარღვშიდა ულტრაბგერითი კვლევა (სუბკ). ამ რანდომიზირებულ, ორმაგ ბრმა, მრავალცენტრულ, კონტროლირებად სუბკ კვლევაში კვლევის დასაწყისში და 18 თვის შემდეგ 502 პაციენტი მონაწილეობდა. ატორვასტატინის ჯგუფში (n=253) ათეროსკლეროზის პროგრესირება არ აღნიშნულა.

ათერომის საერთო მოცულობის საწყისი დონის მედიანურმა ცვლილებამ პროცენტებში (კვლევის ძირითადი კრიტერიუმი) შეადგინა -0,4% (p მნიშვნელობა = 0,98) ატორვასტატინის ჯგუფში და +2,7% (p მნიშვნელობა = 0,001) პრავასტატინის ჯგუფში (n=249). პრავასტატინთან შედარებით ატორვასტატინის ეფექტებს სტატისტიკური მნიშვნელობა ჰქონდათ (p მნიშვნელობა = 0,02). ინტენსიური ჰიპოლიპიდემიური თერაპიის ზეგავლენა გულ-სისხლძარღვთა საბოლოო წერტილებზე (რევასკულარიზაციის საჭიროება, მიოკარდის არასასიკვდილო ინფარქტი, კორონარული სიკვდილი) ამ კვლევაში არ შესწავლილა.

ატორვასტატინის ჯგუფში ქს-დსლპ კონცენტრაცია შემცირდა საწყისი დონიდან 3,89 მმოლი/ლ ± 0,7 (150 მგ/დლ ± 28) საშუალო მნიშვნელობამდე 2,04 მმოლი/ლ ± 0,8 (78,9 მგ/დლ ± 30), ხოლო პრავასტატინის ჯგუფში ქს-დსლპ კონცენტრაცია შემცირდა საწყისი დონიდან 3,89 მმოლი/ლ ± 0,7 (150 მგ/დლ ± 26) საშუალო მნიშვნელობამდე 2,85 მმოლი/ლ ± 0,7 (110 მგ/დლ ± 26) (p მნიშვნელობა < 0,0001). ატორვასტატინმა ასევე მნიშვნელოვნად შეამცირა საერთო ქოლესტერინის საშუალო კონცენტრაცია 34,1%-ით (პრავასტატინი: -18,4%, p მნიშვნელობა < 0,0001), ტრიგლიცერიდების საშუალო კონცენტრაცია 20%-ით (პრავასტატინი: -6,8%, p მნიშვნელობა < 0,0009) და B აპოლიპოპროტეინის საშუალო კონცენტრაცია 39,1%-ით (პრავასტატინი: -22,0%, p მნიშვნელობა < 0,0001). ატორვასტატინის გამოყენებისას აღინიშნა ქს-დსლპ საშუალო კონცენტრაციის გაზრდა 2,9%-ით (პრავასტატინი: +5,6%, p არაარსებითი მნიშვნელობისას). ატორვასტატინის ჯგუფში C-რეაქციული ცილის კონცენტრაცია შემცირდა 36,4%-ით, ხოლო პრავასტატინის ჯგუფში - 5,2%-ით (p მნიშვნელობა < 0,0001).

შედეგები მიღებული იქნა 80 მგ დოზის გამოყენებისას. ამიტომ მათი ექსტრაპოლირება დაბალ დოზირებებად არ შეიძლება.

უსაფრთხოებისა და ტოლერანტობის პროფილები ორ ჯგუფში მსგავსი იყო.

ინტენსიური ჰიპოლიპიდემიური თერაპიის ზეგავლენა გულ-სისხლძარღვთა ძირითად საბოლოო წერტილებზე ამ კვლევაში არ შესწავლილა. ამასთან დაკავშირებით, წარმოდგენილი შედეგების კლინიკური მნიშვნელობა გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგიების პირველდი და მეორეული პროფილაქტიკის მხრივ უცნობია.

მწვავე კორონარული სინდრომი

კვლევაში სახელწოდებით MIRACL 80 მგ ატორვასტატინის ეფექტი შეფასდა 3086 პაციენტში (ატორვასტატინის ჯგუფი n=1538, პლაცებოს ჯგუფი n=1548) მწვავე კორონარული სინდრომით (Q-არაწარმომქმნელი მიოკარდის ინფარქტი ან არასტაბილური სტენოკარდია). თერაპია დაიწყო მწვავე ფაზის დროს სტაციონარში შესვლის შემდეგ და გრძელდებოდა 16 კვირის განმავლობაში. 80 მგ/დღე ატორვასტატინის ჯგუფში აღინიშნა დროის გახანგრძლივება ძირითდი საბოლოო მაჩვენებლის დადგომამდე (სიკვდილი ნებისმიერი მიზეზით, მიოკარდის არასასიკვდილო ინფარქტი, გულის რეანიმირებული გაჩერება, სტენოკარდია ჰოსპიტალიზების საჭირო მიოკარდიული იშემიის ნიშნებით), რაც მიუთითებდა რისკის 16%-ით შემცირებაზე (p მნიშვნელობა = 0,048). ეს შედეგი ძირითადად განპირობებულია მიოკარდიუმის იშემიის ნიშნებით სტენოკარდიის გამო განმეორებითი ჰოსპიტალიზების მნიშვენლობის 26%-ით შემცირებით (p მნიშვნელობა = 0,018). ცალ-ცალკე აღებულმა სხვა დამატებითმა საბოლოო მაჩვენებლებმა ვერ მიაღწია სტატისტიკური მნიშვნელობის დონეს (ჯამში: პლაცებო: 22,2%, ატორვასტატინი 22,4%).

MIRACL კვლევაში ატორვასტატინის უსაფრთხოების პროფილი შეესაბამებოდა „გვერდითი მოვლენები“-ს თავში მოცემულ მონაცემებს.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებების პროფილაქტიკა

გულის არასასიკვდილო კორონარული დაავადების თერაპიისთვის ატორვასტატინის გამოყენების ეფექტი  შესწავლილი იქნა რანდომიზირებული, ორმაგი ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებადი ASCOT-LLA კვლევის (გულ-სისხლძარღვთა გამო შედეგების ანგლო-სკანდინავიური კვლევა ჰიპოლიპიდემიური თერაპიის ჯგუფთან) მიმდინარეობისას. საკვლევი პოპულაცია შეადგინეს 40-79 წლის ასაკის ჰიპერტენზიულმა პაციენტებმა არადიაგნოსტირებული მიოკარდის ინფარქტით,  რომლებსაც ადრე არ ჩატარებიათ თერაპია სტენოკარდიის გამო, საერთო ქს ≤ 6,5 მმოლი/ლ (251 მგ/დლ) დონით. ყველა პაციენტს ჰქონდა შემდეგ ჩამოთვლილი  ადრე დადგენილი გულ-სისხლძარღვთა რისკის სულ მცირე 3 ფაქტორი: მამრობითი სქესი, ასაკი ≥55 წელი, თამბაქოს მოხმარება, დიაბეტი, უახლოესი ნათესავის გულის კორონარული დაავადება (გკდ), საერთო ქს: ქს-მსლპ > 6, პერიფერიული სისხლძარღვების დაავადება, პარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფია, წინარე ცერებროვასკულარული დარღვევა, ეკგ შედეგების დამახასიათებელი გადახრა, პროტეინურია / ალბუმინურია. ყველა შერჩეულ პაციენტს არ აღენიშნებოდა პირველი გულ-სისხლძარღვთა მოვლენის განვითარების მაღალი რისკი.

პაციენტებს უტარდებოდათ ანტიჰიპერტენზიული თერაპია (ამლოდიპინის ან ატენოლოლის გამოყენებით), თერაპია 10 მგ/დღე ატორვასტატინის გამოყენებით (n=5168) ან იღებდნენ პლაცებოს (n=5137).

ატორვასტატინის გამოყენებისას რისკის აბსოლუტური და შეფარდებითი შემცირების ეფექტი იყო შემდეგი:

დაავადება

რისკის შეფარდებითი შემცირება (%)

დაავადებების რაოდენობა (ატორვასტატინი პლაცებოსთან შედარებით)

რისკის აბსოლუტური შემცირება 1(%)

p მნიშვნელობა

სასიკვდილო გკდ + სასიკვდილო მი

გულ-სისხლძარღვთა მოვლენები და რევასკულარიზაციის პროცედურები ჯამში

კორონარული შეტევები ჯამში

36%

 

20%

 

 

 

29%

154-ის წინააღმდეგ 100

483-ის წინააღმდეგ 389

 

 

247-ის წინააღმდეგ 178

1,1 %

 

1,9%

 

 

 

1,4%

0,0005

 

0,0008

 

 

 

0,006

1 გამომდინარე მოვლენათა საერთო სიხშირის მაჩვენებლების განსხვავებულობიდან შემდგომი დაკვირვების პერიოდში 3,3 წლის მედიანური ხანგრძლივობით.

გკდ = გულის კორონარული დაავადება; მი = მიოკარდის ინფარქტი.

როგორც ზოგადი, ასევე გულ-სისხლძარღვთა გამო სიკვდილობის მაჩვენებლების არსებითი შემცირება არ აღნიშნულა (185 მოვლენა 212-ის წინააღმდეგ, p მნიშვნელობა = 0,17; 74 მოვლენა 82-ის წინააღმდეგ, p მნიშვნელობა = 0,51). ქვეჯგუფებში ანალიზის შედეგების მიხედვით სქესობრივი კუთვნილების ფაქტორის ზეგავლენა (81% - მამაკაცები, 19% - ქალები): აღინიშნა დადებითი ეფექტი მამაკაცებში, ქალებში ეფექტის განსაზღვრა შეუძლებელი აღმოჩნდა, სავარაუდოდ, ქვეჯგუფში მოვლენათა დაბალი სიხშირის შედეგად. როგორც ზოგადი, ასევე გულ-სისხლძარღვთა გამო სიკვდილობის მაჩვენებლები უფრო მაღალი იყო მდედრობითი სქესის პაციენტებში (38 შემთხვევა 30-ის წინააღმდეგ და 17 შემთხვევა 12-ის წინააღმდეგ), თუმცა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი ისინი არ ყოფილა. მნიშვნელოვანი ზეგავლენა გამოვლინდა ანტიჰიპერტენზიული თერაპიის მხრივ საწყის დონეზე. ძირითადი საბოლოო მაჩვენებლის (სასიკვდილო გკდ + არასასიკვდილო მი) არსებითად შემცირება გამოვლინდა ატორვასტატინით თერაპიის შედეგად პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ამლოდიპინს (HR 0,47 (0,32-0,69), p მნიშვნელობა = 0,00008), რისი თქმაც არ შეიძლება პაციენტებზე, რომლებიც იღებდნენ ატენოლოლს  (HR 0,83 (0,59-1,17), p მნიშვნელობა = 0,287).

კვლევა სახელწოდებით CARDS (დიაბეტით დაავადებულებში ატორვასტატინის გამოყენების ერთობლივი კვლევა) ჩატარდა სასიკვდილო და არასასიკვდილო გულ-სისხლძარღვთა დაავადებაზე ატორვასტატინის გამოყენების ზეგავლენის შესწავლის მიზნით. რანდომიზირებულ, ორმაგ ბრმა, მრავალცენტრულ, პლაცებო-კონტროლირებად კვლევაში მონაწილეობის მისაღებად შერჩეული იქნა 40-75 წლის ასაკის პაციენტები 2 ტიპის დიაბეტით წინარე გულ-სისხლძარღვთა დაავადების გარეშე კონცენტრაციით ქს-დსლპ ≤ 4,14 მმოლი/ლ (160 მგ/დლ) და ტრიგლიცერიდების დონით ≤ 6,78 მმოლი/ლ (600 მგ/დლ). ყველა პაციენტს ჰქონდა შემდეგიდან სულ მცირე  რისკის 1 ფაქტორი: არტერიული ჰიპერტენზია, თამბაქოს მოხმარება, რეტინოპათია, მიკროალბუმინურია ან მაკროალბუმინურია.

პაციენტები იღებდნენ 10 მგ/დღე ატორვასტატინს (n=1428) ან პლაცებოს (n=1410), შემდგომი დაკვირვების პერიოდის მედიანურმა ხანგრძლივობამ 3,9 წელი შეადგინა.

ატორვასტატინის გამოყენებისას რისკის აბსოლუტური და შეფარდებითი შემცირების ეფექტი იყო შემდეგი:

დაავადება

რისკის შეფარდებითი შემცირება (%)

დაავადებების რაოდენობა (ატორვასტატინი პლაცებოსთან შედარებით)

რისკის აბსოლუტური შემცირება 1(%)

p მნიშვნელობა

გულ-სისხლძარღვთა ძირითადი მოვლენები (სასიკვდილო და არასასიკვდილო მმი, უსიმპტომო მი, სიკვდილი მწვავე გკდ შედეგად, არასტაბილური სტენოკარდია, აკშ, კტკა, რევასკულარიზაცია, ინსულტი)

მი (სასიკვდილო და არასასიკვდილო მმი, უსიმპტომო მი)

ინსულტები (სასიკვდილო და არასასიკვდილო)

37%

 

 

42%

 

 

 

 

 

 

48%

127-ის წინააღმდეგ 83

 

 

 

64-ის წინააღმდეგ 38

 

 

 

 

 

 

 

39-ის წინააღმდეგ 21

3,2 %

 

 

1,9%

 

 

 

 

 

 

1,3%

0,0010

 

 

0,0070

 

 

 

 

 

 

0,0163

1 გამომდინარე მოვლენათა საერთო სიხშირის მაჩვენებლების განსხვავებულობიდან შემდგომი დაკვირვების პერიოდში 3,9 წლის მედიანური ხანგრძლივობით.

მმი = მიოკარდის მწვავე ინფარქტი; აკშ = აორტო-კორონარული შუნტირება; გკდ = გულის კორონარული დაავადება; მი = მიოკარდის ინფარქტი; კტკა = კანქვეშა ტრანსლუმინალური კორონარული ანგიოპლასტიკა.

თერაპიის ეფექტი დამოკიდებული არ იყო სქესობრივ კუთვნილებაზე, ასაკზე და ქს-დსლპ საწყის დონეზე. აღინიშნა სიკვდილობის დონის  შემცირების დადებითი ტენდენცია (82 სიკვდილობა პლაცებოს ჯგუფში 61 სიკვდილობის წინააღმდეგ ატორვასტატინის ჯგუფში, p მნიშვნელობა = 0,0592).

განმეორებითი ინსულტი

ქოლესტერინის დონის ინტენსიური შემცირების მეშვეობით ინსულტის პროფილაქტიკის კვლევაში (SPARCL კვლევა) 4731 პაციენტი მონაწილეობდა. მონაწილეები იღებდნენ 80 მგ/დღე ატორვასტატინს ან პლაცებოს. ყველა შერჩეულმა პაციენტმა გულის კორონარული დაავადების (გკდ) გარეშე ანამნეზში წინა 6 თვის განმავლობაში გადაიტანა ინსულტი ან ტრანზიტორული იშემიური შეტევა (ტია). მამაკაცები შეადგენდნენ მონაწილეთა 60%, პაციენტთა საშუალო ასაკი - 63 წელი (21 წლიდან 92 წლამდე), საწყის დოზენე დსლპ საშუალო დონემ შეადგინა 133 მგ/დლ (3,4 მმოლი/ლ). თერაპიის ჩატარებისას ქს-დსლპ საშუალო დონემ ატორვასტატინის ჯგუფში შეადგინა 73 მგ/დლ (1,9 მმოლი/ლ), ხოლო პლაცებოს ჯგუფში - 129 მგ/დლ (3,3 მმოლი/ლ). შემდგომი დაკვირვების პერიოდის მედიანალური ხანგრძლივობა - 4,9 წელი.

პლაცებოსთან შედარებით 80 მგ/დღე ატორვასტატინმა ძირითადი საბოლოო მაჩვენებლის რისკი (სასიკვდილო ან არასასიკვდილო ინსულტი) შეამცირა 15%-ით (HR 0,85; 95%-იანი სანდო ინტერვალი (სი) 0,72-1,00; p მნიშვნელობა = 0,05 ან 0,84; 95%-იანი სი 0,71-0,99; p მნიშვნელობა = 0,03 კორექტირების შემდეგ საწყისი ფაქტორების გათვალისწინებით). ზოგადი სიკვდილობის მაჩვენებლები: ატორვასტატინის ჯგუფი - 9,1% (216/2365), პლაცებოს ჯგუფი - 8,9% (211/2366).

რეტროსპექტიული ანალიზის მონაცემები: 80 მგ ატორვასტატინის გამოყენებამ შეამცირა იშემიური ინსულტის სიხშირე (274/2366, 11,6%-ის წინააღმდეგ 218/2365, 9,2%, p მნიშვნელობა = 0,01) და გაზარდა ჰემორაგიული ინსულტების შემთხვევების სიხშირე (33/2366, 1,4%-ის წინააღმდეგ 55/2365, 2,3%, p მნიშვნელობა = 0,02) პლაცებოსთან შედარებით.

-         ჰემორაგიული ინსულტის მაღალი რისკი აღინიშნა პაციენტებში, რომლებსაც კვლევაში ჩართვის მომენტისთვის უკვე ჰქონდათ გადატანილი ჰემორაგიული ინსულტი (7/45 ატორვასტატინის ჯგუფში 2/48 პლაცებოს ჯგუფთან შედარებით; HR 4,06; 95%-იანი CI 0,84-19,57). იშემიური ინსულტის რისკი ორივე ჯგუფში პრაქტიკულად ერთნაირი იყო (3/45 ატორვასტატინის ჯგუფში 2/48 წინააღმდეგ პლაცებოს ჯგუფში; HR 1,64; 95%-იანი სი 0,27-9,82).

-         ჰემორაგიული ინსულტის მაღალი რისკი აღინიშნა პაციენტებში, რომლებსაც კვლევაში ჩართვის მომეტისთვის უკვე ჰქონდათ გადატანილი ლაკუნარული ინფარქტი (20/708 ატორვასტატინის ჯგუფში 4/701 წინააღმდეგ პლაცებოს ჯგუფში; HR 4,99; 95%-იანი სი 1,71-14,61), ამ დროს ამ პაციენტებს აღენიშნებოდა იშემიური ინსულტის დაბალი რისკი (79/708 ატორვასტატინის ჯგუფში 102/701 წინააღმდეგ პლაცებოს ჯგუფში; HR 0,76; 95%-იანი CI 0,57-1,02). შეიძლება იმის ვარაუდი, რომ ინსულტის მაღალი რისკი დამახასიათებელია პაციენტებისთვის, რომლებსაც ადრე გადატანილი აქვთ ლაკუნარული ინფარქტი, და იღებდნენ 80 მგ/დღე ატორვასტატინს.

ზოგადი სიკვდილობის მაჩვენებლები პაციენტთა ქვეჯგუფში, რომლებსაც ადრე გადატანილი აქვთ ჰემორაგიული ინსულტი: ატორვასტატინის ჯგუფი - 15,6% (7/45), პლაცებოს ჯგუფი - 10,4% (5/48). ზოგადი სიკვდილობის მაჩვენებლები პაციენტთა ქვეჯგუფში, რომლებსაც ადრე გადატანილი აქვთ ლაკუნარული ინფარქტი: ატორვასტატინის ჯგუფი - 10,9% (77/708), პლაცებოს ჯგუფი - 9,1% (64/701).

ბავშვთა ასაკის პაციენტები

ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია 6-დან 17 წლამდე ასაკის პაციენტებში

ფარმაკოკინეტიკური და ფარმაკოდინამიკური თვისებების, ასევე ატორვასტატინის უსაფრთხოებისა და ამტანობის ღია 8-კვირიანი კვლევა ჩატარდა ბავშვებისა და მოზარდების მონაწილეობით გენეტიკურად დაზიანებული ჰეტეროზიგოტული ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით და კონცენტრაციით ქს-დსლპ ≥4 მმოლი/ლ საწყის დონეზე. საერთო ჯამში კვლევაში მონაწილეობდა 6-დან 17 წლამდე ასაკის 39 ბავშვი და მოზარდი. A ჯგუფში შევიდა 6-დან 12 წლამდე ასაკის 15 ბავშვი (სტადია 1 ტანერის მიხედვით). B ჯგუფი ჩამოყალიბდა 10-დან 17 წლამდე ასაკის 24 ბავშვისგან (სტადია ≥2 ტანერის მიხედვით).

A ჯგუფში საღეჭი ტაბლეტის ფორმით ატორვასტატინის საწყისი დოზა შეადგენდა 5 მგ, B ჯგუფი - 10 მგ (ტაბლეტის ფორმით). კვლევის პირობებით დაშვებული იყო ატორვასტატინის კარგი ამტანობის შემთხვევაში დაშვებული იყო დოზის გაორმაგება, თუ დროის ნიშნულში „კვირა 4“ სამიზნე მაჩვენებელი არ აღწევდა დონეს ქს-დსლპ <3,35 მმოლი/ლ.

ნიშნულში „კვირა 2“ კვლევის ყველა სუბიექტს აღენიშნებოდა ქს-დსლპ საშუალო მაჩვენებლების, საერთო ქს და B აპოლიპოპროტეინის შემცირება. პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ გაორმაგებულ დოზას, დამატებითი შემცირება გამოუვლინდათ უკვე 2 კვირის შემდეგ პირველი შეფასების ჩატარებისას დოზის გაზრდის შემდეგ. ლიპიდების მაჩვენებლების საშუალოდ შემცირება პროცენტებში ორივე ჯგუფში მსგავსი იყო მიუხედავად იმისა, აგრძელებდნენ ისინი საწყისი დოზის მიღებას თუ იღებდნენ გაორმაგებულ დოზას. დროს ნიშნულში „კვირა 8“  ქს-დსლპ და საერთო ქს დონეების ცვლილებამ საწყის მაჩვენებლებთან შედარებით შეადგინა 40% და 30%, შესაბამისად, დოზის მიუხედავად.

მამრობითი და მდედრობითი სქესის 6-დან 15 წლამდე ასაკის 271 ბავშვი, რომლებსაც აწუხებდათ ჰოაჰ, ჩართული იქნა მეორე ღია არაშედარებით კვლევაში და მკურნალობა უტარდებოდათ ატორვასტატინით სამი წლის განმავლობაში. კვლევაში ჩრთვის კრიტერიუმს წარმოადგენდა ჰოაჰ-ის არსებობის დასტური, ასევე საწყისი დონე ქს-დსლპ ≥4 მმოლი/ლ (დაახლოებით 152 მგ/დლ). კვლევაში მონაწილეობდა 139 ბავშვი განვითარების 1-ლი სტადიით ტანერის სკალით (როგორც წესი, 6-დან 10 წლამდე ასაკში). ატორვასტატინს (საღეჭი ტაბლეტი) დოზით, რომელიც შეადგენდა 5 მგ, იღებდნენ (დღეში 1-ხელ) 10 წელზე უმცროსი ბავშვები. 10 წლის და უფროსი ასაკის ბავშვები ატორვასტატინს იღებდნენ დოზით 10 მგ (დღეში 1-ხელ). ყველა ბავშვისთვის შეიძლებოდა დოზის გაზრდა უფრო მაღალ მნიშვნელობებამდე, ქოლესტერინის ქს-დსლპ < 3,35 მმოლი/ლ დონის მისაღწევად. 6-დან 9 წლამდე ასაკის ბავშებისთვის საშუალო აწონილი დოზა შეადგენდა 19,6 მგ, ხოლო საშუალო აწონილი დოზა 10 წლის და უფროსი ასაკის ბავშებისთვის შეადგენდა 23,9 მგ.

ქს-დსლპ (+/- CO) საშუალო საწყისი მნიშვნელობა შეადგენდა 6,12 (1,26) მმოლი/ლ, რომელიც დაახლოებით შეადგენდა 233 (48) მგ/დლ. დასკვნითი შედეგები წარმოდგენილია ცხრილში ქვევით. მონაცემები ადასტურებდა პრეპარატის ზემოქმედების არქონას ზრდისა და განვითარების რომელიმე პარამეტრზე (ე.ი. სიმაღლეზე, სხეულის მასაზე, სხეულის მასის ინდექსზე, სქესობრივი განვითარების სტადიაზე ტანერის სკალით, გამომკვლევის მიერ ზოგადი მომწიფებისა და განვითარების შეფასებაზე) ჰოაჰ მქონე ბავშვთა და მოზარდთა ასაკის პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობა უტარდებოდათ ატორვასტატინით სამწლიანი კვლევის მიმდინარეობისას. გამომკვლევის შეფასების თანახმად ვიზიტებზე არ გამოვლენილა პრეპარატის ზემოქმედება სიმაღლეზე, წონაზე და სხეულის მასის ინდექსზე ასაკისა და სქესის მიხედვით.

 

ცხრილი 3. ატორვასტატინის ჰიპოლიპიდემიური ეფექტები მოზარდი ასაკის ბიჭებსა და გოგონებში, რომლებსაც აწუხებთ ჰეტეროზიგოტული ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია (მმოლი/ლ).

დროის მომენტი

N

სქ (შთ)

ქს-დსლპ (შთ)

ქ-მსლპ (შთ)

ტგ (შთ)

აპო-B

საწყისი დონე

271

7,86 (1,30)

6,12 (1,26)

1,314 (0,2663)

0,93 (0,47)

1,42 (0,28)**

თვე 30

206

4,95 (0,77)*

3,25 (0,67)

1,327 (0,2796)

0,79 (0,38)*

0,90 (0,17)*

თვე 36/სლ

240

5,12 (0,86)

3,45 (0,81)

1,308 (0,2739)

0,78 (0,41)

0,93 (0,20)***

სქ-საერთო ქოლესტერინი; ქს-დსლპ-ქოლესტერინი დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების; ქ-მსლპ-ქოლესტერინი მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების; ტგ-ტრიგლიცერიდები; აპო-B-აპოლიპროტეინი B; „თვე 36/სლ“ პაციენტების ბოლო ვიზიტის მონაცემები, რომლებმაც შეწყვიტეს მკურნალობა დაგეგმილი 36 თვის გასვლამდე პაციენტებთან მიმართებაში, რომლებმაც კვლევაში მონაწილეობა დაასრულეს 36 თვის განმავლობაში; „* “ – N 30-ე თვეს ამ პარამეტრისთვის შეადგენდა 207; „** “ – N საწყის დონეზე ამ პარამეტრისთვის შეადგენდა 270; „*** “ – N 36/სლ თვისთვის ამ პარამეტრისთვის შეადგენდა 243; „#“ - გ/ლ აპო-B-სთვის.

 

ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია 10-დან 17 წლამდე ასაკის პაციენტებში

ორმაგი ბრმა, პლაცებო-კონტროლირებადი კვლევა შემდგომი ღია ფაზით ჩატარდა 10-დან 17 წლამდე ასაკის (საშუალო ასაკი 14,1 წელი) 187 ბავშვის (ბიჭების და გოგონების, რომლებსაც ჯერ არ ჰქონიათ პირველი მენსტრუაცია) მონაწილეობით ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით (ოჰ) ან მძიმე ჰიპერქოლესტერინემიით. რანდომიზაციის შემდეგ კვლევის 140 სუბიექტი იღებდა ატორვასტატინს, ხოლო 47 - პლაცებოს 26 კვირის განმავლობაში, რის შემდეგაც შემდეგი 26 კვირის განმავლობაში კვლევის ყველა სუბიექტი იღებდა ატორვასტატინს.  ატორვასტატინის სადღეღამისო დოზა (ერთ მიღებად) შეადგენდა 10 მგ პირველი 4 კვირის განმავლობაში. ამის შემდეგ, თუ ქს-დსლპ დონე აღემატებოდა 3,36 მმოლი/ლ, დოზა ტიტრირდებოდა 20 მგ-მდე. კვლევის 26-კვირიანი ორმაგი ბრმა ფაზის  განმავლობაში ატორვასტატინის მიღებისას აღინიშნა პლაზმაში საერთო ქს, ქს-დსლპ, ტრიგლიცერიდებისა და B აპოლიპოპროტეინის დონეების არსებითად შემცირება. ქს-დსლპ საშუალო დონემ შეადგინა 3,38 მმოლი/ლ (დიაპაზონი: 1,81-6,26 მმოლი/ლ) ატორვასტატინის ჯგუფში და 5,91 მმოლი/ლ (დიაპაზონი: 3,93-9,96 მმოლი/ლ) პლაცებოს ჯგუფში 26-კვირიანი ორმაგი ბრმა ფაზის განმავლობაში.

დამატებით კვლევაში ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე ბავშვთ ასაკის (10-18 წლის) პაციენტების მონაწილეობით ატორვასტატინით თერაპია ედრებოდა კოლესტიპოლით თერაპიას. დროის ნიშნულში „კვირა 26“ ატორვასტატინის ჯგუფში (N=25) აღინიშნა ქს-დსლპ კონცენტრაციის მნიშვნელოვნად შემცირება (p მნიშვნელობა < 0,05) კოლესტიპოლის ჯგუფში (N=31) მიღებულ შედეგებთან შედარებით.

ატორვასტატინის გამოყენების კვლევა ასევე ჩატარდა მძიმე ჰიპერქოლესტერინემიის (ჰომოზიგოტური ჰიპერქოლესტერინემიის ჩათვლით) მქონე ბავშვთა ასაკის პაციენტების მონაწილეობით, 46 ბავშვი იღებდა ატორვასტატინს, რომლის დოზა ტიტრირდებოდა თერაპიაზე პასუხის შესაბამისად (კვლევის ზოგიერთი მონაწილე იღებდა 80 მგ ატორვასტატინს დღეში). კვლევა ტარდებოდა 3 წლის განმავლობაში: ქს-დსლპ დონე შემცირდა 36%-ით.

ბავშვობაში ატორვასტატინით ჩატარებული თერაპიის გრძელვადიანი ეფექტურობა მოზრდილ ასაკში ავადობისა და სიკვდილობის შემცირების მხრივ განსაზღვრული არ ყოფილა.

ევროპის სამკურნალო საშუალებათა სააგენტო არ ითხოვს ატორვასტატინის გამოყენების კვლევის შედეგების წარმოდგენას ჰეტეროზიგოტური ჰიპერქოლესტერინემიის სამკურნალოდ 0-დან <6 წლამდე ასაკის ბავშვებში და ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის, კომბინირებული (შერეული) ჰიპერქოლესტერინემიის, პირველადი ჰიპერქოლესტერინემიის სამკურნალოდ და 0-დან <18 წლამდე ასაკის ბავშვებში გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების პროფილაქტიკისთვის.

 

ფარმაკოკინეტიკა

შეწოვა

პერორალური შემდეგ ატორვასტატინი სწრაფად შეიწოვება, მაქსიმალური კონცენტრაციები პლაზმაში (Cmax) აღინიშნება 1-2 საათში. შეწოვის ხარისხი იზრდება ატორვასტატინის დოზის პროპორციულად. აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტების ფორმით ატორვასტატინის ბიოშეღწევადობა შიგნით მიღების შემდეგ შეადგენს 95%-99%-ს პერორალური შეყვანის ფორმით ატორვასტატინთან შედარებით. ატორვასტატინის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა უდრის დაახლოებით 12%-ს, ხოლო ინჰიბირებადი აქტივობის სისტემური შეღწევადობა ჰმკ-კოა-რედუქტაზას მიმართ შეადგენს დაახლოებით 30%-ს. დაბალი სისტემური შეღწევადობა განპირობებულია პრესისტემური კლირენსით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვან გარსში და/ან მეტაბოლიზმით ღვიძლში „პირველი გავლის“ დროს.

განაწილება

ატორვასტატინის განაწილების საშუალო მოცულობა უდრის დაახლოებით 381 ლ-ს. პლაზმის ცილებთან ატორვასტატინის შეერთების ხარისხია ≥98%.

ბიოტრანსფორმაცია

ატორვასტატინი მეტაბოლიზდება P450 3A4 ციტოქრომით ორთო- და პარაჰიდროქსილირებული წარმოებულების, ასევე ბეტა-ჟანგვის სხვადასხვა პროდუქტების წარმოქმნით. ამ პროდუქტების შემდგომი მეტაბოლიზმი ხდება გლუკურონიდაციის გზით. in vitro კვლევების მონაცემები გვიჩვენებს, რომ ორთო- და პარაჰიდროქსილირებული მეტაბოლიტებით ჰმკ-კოა-რედუქტაზას დათრგუნვა ატორვასტატინით მისი დათრგუნვის ეკვივალენტურია.

პლაზმაში ჰმგ-კოა-რედუქტაზას მიმართ მაინჰიბირებელი აქტივობა დაახლოებით 70%-ით განპირობებულია ცირკულირებადი მეტაბოლიტების აქტივობით.

გამოყოფა

ღვიძლში და/ან ღვიძლგარე მეტაბოლიზმის შემდეგ ატორვასტატინი გამოიყოფა ძირითადად ნაღვლის წვენით. ამასთანავე ატორვასტატინი მნიშვნელოვან არ ექვემდებარება ნაწლავში-ღვიძლში რეცირკულირებას. ადამიანის სისხლის პლაზმიდან ატორვასტატინის ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 14 საათს. ჰმგ-კოა-რედუქტაზას მიმართ მაინჰიბირებელი აქტივობის ნახევარპერიოდი უდრის დაახლოებით 20-30 საათს, რაც აქტიური მეტაბოლიტების არსებობით აიხსნება.

ატორვასტატინი არის სუბსტრატი სატრანსპორტო ცილების, მაგალითად, ფერმენტი გადამტანის 1B1 (OATP1B1) და 1B3 (OATP1B3) მიმართ ღვიძლში. ატორვასტატინის მეტაბოლიტები არიან OATP1B1 სუბსტრატები. ასევე ატორვასტატინი იდენტიფიცირდება როგორც მრავალი წამლის მიმართ მდგრადი ცილის (MDR1) და სარძევე ჯირკვლის კიბოს მიმართ ცილის (BCRP) სუბსტრატი, რომელსაც შეუძლია შეზღუდოს ატორვასტატინის ნაწლავში აბსორბცია და ნაღველში კლირენსი.

პაციენტთა განსაკუთრებული ჯგუფები

ხანდაზმული პაციენტები: ატორვასტატინის და მისი მეტაბოლიტების კონცენტრაციები ჯანმრთელი ხანდაზმული პაციენტების პლაზმაში უფრო მაღალია, ვიდრე სრულწლოვან ახალგაზრდა ადამიანებში; თუმცა ლიპიდური ეფექტების შედარება შეიძლება უფრო ახალგაზრდა ასაკის პაციენტებში გამოვლენილ ეფექტებთან.

ბავშვთა ასაკის პაციენტები: ღია 8-კვირიან კვლევაში (სტადია 1 (N=15) და ≥2 (N=24) ტანერის მიხედვით) ბავშვები (6-17 წლის ასაკის) ჰეტეროზიგოტული ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით და ქს-დსლპ დონით საწყის დონეზე ≥4 მმოლი/ლ იღებდნენ 5 მგ ან 10 მგ ატორვასტატინს საღეჭი ტაბლეტების, ან 10 მგ ან 20 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტების ფორმით, დღეში ერთხელ, შესაბამისად. სხეულის მასა იყო ერთადერთი დამოუკიდებელი ცვლადი ატორვასტატინის პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკურ მოდელში. მოჩვენებითი კლირენსი ატორვასტატინის პერორალური მიღებისას კვლევის ბავშვთა ასაკის სუბიექტებში იყო ისეთივე, როგორიც ანალოგიური მაჩვენებელი მოზრდილებში სხეულის მასის მიხედვით ალომეტრიული გადათვლის პირობით. ქს-დსლპ და საერთო ქს დონეების მდგრადი შემცირება აღინიშნებოდა ატორვასტატინისა და ო-ჰიდროქსიოატორვასტატინის ზემოქმედების ყველა დიაპაზონში.

სქესობრივი კუთვნილების ფაქტორი:  ატორვასტატინის და მისი მეტაბოლიტების კონცენტრაციები ქალის ორგანიზმში განსხვავდება მამაკაცების იგივე მაჩვენებლებისგან (ქალებში Cmax დაახლოებით 20%-ით მეტია, ხოლო AUC მნიშვნელობა 10%-ით ნაკლებია). ამ განსხვავებებს კლინიკური მნიშვნელობა არ გააჩნიათ, ვინაიდან არსებითი განსხვავება მამაკებისა და ქალების ლიპიდურ ეფექტებს შორის აღნიშნული არ არის.

თირკმლის უკმარისობა: თირკმლის უკმარისობა ზეგავლენას არ ახდენს ატორვასტატინისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტების კონცენტრაციაზე პლაზმაში და ლიპიდურ ეფექტებზე.

ღვიძლის უკმარისობა: ღვიძლის ქრონიკული ალკოჰოლური დაავადების (კლასი B ჩაილდ-პიუს სკალით) მქონე პაციენტებში ატორვასტატინისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტების კონცენტრაციები პლაზმაში საგრძნობლად უფრო მაღალია (Cmax და AUC მომატებულია, შესაბამისად, 16-ჯერ და 11-ჯერ).

SLCO1B1 პოლიმორფიზმი: ჰმგ-კოა-რედუქტაზას ყველა ინჰიბიტორის, ატორვასტატინის ჩათვლით, ღვიძლის მიერ მიტაცებაში მონაწილეობს OATP1B1 ტრანსპორტერი. პაციენტები  SLCO1B1 პოლიმორფიზმით იმყოფებიან ატორვასტატინის ზემოქმედების გაძლიერების რისკის ქვეშ, რაც გამოიწვევს რაბდომიოლიზის განვითარების რიკის გაზრდას. პოლიმორფიზმი გენში კოდით OATP1B1 (SLCO1B1 c.521CC) დაკავშირებულია ატორვასტატინის ზემოქმედების 2,4-ჯერ (AUC) გაზრდასთან, თუ შევადარებთ გენოტიპის ამ ვარიანტის (c.521TT) არმქონე პირებს. რა დონეზე შეიძლება აისახოს ეს გარემოება ეფექტურობაზე, უცნობია.

 

გამოყენების ჩვენებები

ჰიპერქოლესტეროლემია

ატორვასტატინი ინიშნება როგორც დიეტის დამატება პაციენტთა სამკურნალოდ საერთო ქოლესტერინის, დსლ (დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების) ქოლესტერინის, B ალიპოპროტეინის და ტრიგლიცერიდების   მომატებული დონით, ასევე მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების (მსლ) ქოლესტერინის დონის გასაზრდელად ავადმყოფებში პირველადი ჰიპერქოლესტერინემიით (მემკვიდრეობითი ჰეტეროზიგოტული და არამემკვიდრეობითი ჰიპერქოლესტერინემიით), კომბინირებული (შერეული) ჰიპერლიპიდემიით (ფრედრიქსონის IIa და IIb ტიპი), პლაზმაში ტრიგლიცერიდის მაღალი დონით (ფრედრიქსონის III ტიპი), იმ შემთხვევებში, როდესაც დიეტა საკმარის ეფექტს არ ახდენს.

ატორვასტატინი ასევე ნაჩვენებია საერთო ქოლესტერინის და დსლ ქილესტერინის დონის შესამცირებლად პაციენტებში ჰომოზიგოტური მემკვიდრეობითი ჰიპერქოლესტერინემიით იმ შემთხვევებში, როდესაც არ არის საკმარისი რეაქცია დიეტაზე ან სხვა არაწამლისმიერ ღონისძიებებზე. 

გულ-სისხლძარღვთა გართულებების პროფილაქტიკა

პაციენტებისთვის გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების კლინიკური ნიშნების გარეშე, დისლიპიდემიით ან მის გარეშე, მაგრამ გულის იშემიური დაავადების რისკის მრავალი ფაქტორებით, როგორიცაა მოწევა, არტერიული ჰიპერტენზია, შაქრიანი დიაბეტი, მსლ დაბალი ქოლესტერინი (ქს-მსლ) ან გულის ადრეული იშემიური დაავადებით ანამნეზში, ატორვასტატინის გამოყენება ნაჩვენებია შემდეგისთვის:

-         ლეტალობის შემცირება გულის იშემიური დაავადების და მიოკარდის არაფატალური ინფარქტის დროს;

-         ინსულტის განვითარების რისკის შემცირება;

-         რევასკულარიზაციის ოპერაციის ჩატარების რისკის და სტენოკარდიის განვითარების რისკის შემცირება;

-         გქუ-ის გამო ჰოსპიტალიზების რისკის შემცირება;

-         სტენოკარდიის განვითარების რისკის შემცირება.

გამოყენება ბავშვებში (10-17 წლის ასაკის პაციენტები)

ატორვასტატინი ნაჩვენებია როგორც დიეტის დამატება საერთო ქოლესტერინის, დსლ (დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების) ქოლესტერინის, B ალიპოპროტეინის დონის შესამცირებლად გოგონებში მენარქეს შემდეგ და ბიჭებში 10-17 წლის ასაკში ჰეტეროზიგოტული მემკვიდრეობითი ჰიპერქოლესტერინემიით ანამნეზში, თუ შესაბამისი სასინჯი სამკურნალო დიეტის შემდეგ გვაქვს შემდეგი მაჩვენებლები:

ა. ქოლესტერინის დონე - დსლ რჩება > 190 მგ/დლ ან

ბ. ქოლესტერინის დონე - დსლ რჩება > 160 მგ/დლ და ამასთანავე:

* არსებობს მემკვიდრეობითი მიდრეკილება გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების ადრეული განვითარების მიმართ ან

* ამ მომენტისთვის ბავშვებს გააჩნიათ გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების განვითარების რისკის 2 ან მეტი სხვა ფაქტორი. 

 

დოზირების რეჟიმი და გამოყენების წესი

ატორისით მკურნალობის დაწყებამდე პაციენტი უნდა იქნას გადაყვანილი დიეტაზე, რომელიც უზრუნველყოფს სისხლში ლიპიდების შემცველობის შემცირებას, რომლის დაცვაც უნდა მოხდეს პრეპარატით თერაპიის განმავლობაში. 

რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 10 მგ ყოველდღე. საჭირო ეფექტის მიხედვით სადღეღამისო დოზა შეიძლება გაიზარდოს არა უმეტეს 80 მგ-მდე. პაციენტმა ატორისი უნდა მიიღოს ერთჯერადად დღის ნებისმიერ დროს, მაგრამ ერთიდაიგივე დროს ყოველდღე. პრეპარატი მიიღება საკვების მიღების მიუხედავად. არსებითი თერაპიული ეფექტი აღინიშნება მკურნალობის ორი კვირის შემდეგ, ხოლო მაქსიმალური ეფექტი ვითარდება ოთხი კვირის შემდეგ. ამიტომ დოზირება არ უნდა შეიცვალოს უფრო ადრე, ვიდრე ოთხი კვირის შემდეგ წინა დოზით პრეპარატის მიღების დაწყებიდან.

პირველადი (ჰეტეროზიგოტურიოჯახურიანპოლიგენური)ჰიპერქოლესტერინემია (ტიპი IIa) დაშერეულიჰიპერლიპიდემია (ტიპი IIb)

მკურნალობა იწყება რეკომენდებული საწყისი დოზით, რომელსაც ეფექტის მიხედვით ზრდიან თავიდან არჩეული დოზით ოთხი კვირის მკურნალობის შემდეგ. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 80 მგ. 

ჰომოზიგოტურიოჯახურიჰიპერქოლესტერინემია

მოზრდილიპაციენტები. დოზების დიაპაზონი ისეთივეა, როგორც ჰიპერლიპიდემიის სხვა ტიპების დროს. საწყისი დოზა შეირჩევა ინდივიდუალურად დაავადების გამოხატულობის მიხედვით. უმეტეს პაციენტებში ჰომოზიგოტური მემკვიდრეობითი ჰიპერქოლესტერინემიით ოპტიმალური ეფექტი მიიღწევოდა სადღეღამისო დოზით 80 მგ პრეპარატის გამოყენებისას. ატორისი® გამოიყენება როგორც მკურნალობის სხვა მეთოდების (პლაზმაფერეზი) დამატებითი თერაპია, ან როგორც ძირითადი მკურნალობა, თუ თერაპია სხვა მეთოდების მეშვეობით შეუძლებელია.

ხანდაზმულპირებშიდათირკმლისუკმარისობის მქონეავადმყოფებში ატორისის® რეკომენდებული დოზების შეცვლა საჭირო არ არის.

პაციენტებშიღვიძლისფუნქციებისდარღვევებით აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა ორგანიზმიდან პრეპარატის გამოყოფის შენელებასთან დაკავშირებით.  ასეთ სიტუაციაში საჭიროა კლინიკური და ლაბორატორიული მაჩვენებლების კონტროლი, და მნიშვნელოვანი პათოლოგიური ცვლილებების გამოვლინების შემთხვევაში დოზა უნდა შემცირდეს, ან მკურნალობა უნდა შეწყდეს. ატორისი® უკუნაჩვენებია აქტიურ ფაზაში ღვიძლის დაავადებების მქონე პაციენტებისთვის. ტრანსამინაზების დონის ნორმის ზედა ზღვარის 3-ჯერ გაზრდის შემთხვევაში რეკომენდებულია პრეპარატის დოზის შემცირება ან მისი მიღების შეწყვეტა.

სხვა სამკურნალო საშალებებთან ერთად გამოყენება

ატორვასტატინის ანტივირუსულ პრეპარატებთან ერთად გამოყენებისას, რომლებიც გამოიყენება C ჰეპატიტის სამკურნალოდ, ელბასვირი/გაზოპრევირი, ან ლეტერმოვირთან ციტომეგალოვირუსული ინფექციის პროფილაქტიკისათვის,  ატორვასტატინის დღიური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 20 მგ/დღე.

ატორვასტატინის გამოყენება არ არის რეკომენდებული პაციენტებში, რომლებიც ლეტერმოვირს იღებდნენ ციკლოსპორინთან ერთად.

გამოყენებაპედიატრიაში

კლინიკური მონაცემები ბავშვებში პრეპარატის გამოყენების ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შესახებ არ არსებობს. ატორისის® ბავშვებისთვის დანიშვნა შეუძლია მხოლოდ ექიმ-სპეციალისტს. ბავშვების სამკურნალოდ ატორვასტატინის გამოყენების გამოცდილება შემოიფარგლება ავადმყოფების მხოლოდ მცირე პოპულაციით (ასაკი 10-17 წელი), რომლებსაც აწუხებთ მძიმე დისლიპიდემიის ზოგიერთი ფორმა (როგორიცაა, მაგალითად, ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია). ატორისის®რეკომენდებული საწყისი სადღეღამისო დოზა ავადმყოფთა ამ ჯგუფისთვის შეადგენს 10 მგ; პრეპარატის ეფექტურობის და ამტანობის მიხედვით იგი შეიძლება გაიზარდოს 80 მგ-მდე დღეში. შემდგომი დაკვირვება ამ ბავშვების განვითარებაზე არ განხორციელებულა. 
ჰეტეროზიგოტურიმემკვიდრეობითიჰიპერქოლესტერინემიაბავშვებში (10-17 წლისასაკში)
ატორვასტატინის რეკომენდებული საწყისი დოზა ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით 10 წლის და უფროსი ასაკის პაციენტებისთვის შეადგენს 10 მგ დღეში. დოზის გაზრდა შეიძლება დღეში 80 მგ-მდე მკურნალობაზე რეაქციისა და ტოლერანტობის გათვალისწინებით. სამკურნალო საშუალების დოზები შეირჩევა ინდივიდუალურად თერაპიის რეკომენდებული მიზნის შესაბამისად. დოზის კორექტირება უნდა მოხდეს 4-კვირიანი ან მეტი ინტერვალებით. 80 მგ-მდე დღეში დოზის ტიტრირების შენარჩუნება ხდება მოზრდილი პაციენტების მონაწილეობით ჩატარებული კვლევების მონაცემებით, და ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე ბავშვების მონაწილეობით ჩატარებული კვლევების შეზღუდული კლინიკური მონაცემებით.

არსებობს შეზღუდული მონაცემები ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შესახებ, რომლებიც მიღებულია ღია კვლევების მიმდინარეობისას ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე 6-დან 10 წლამდე ასაკის ბავშვებში. ატორვასტატინი არ არის ნაჩვენები 10 წელზე უმცროსი პაციენტების სამკურნალოდ.  

 

უკუჩვენებები

-         ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის აქტიური ნივთიერების ან ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ;

-         ღვიძლის დაავადებები აქტიურ სტადიაში;

-         შრატის ტრანსამინაზების გაურკვეველი გენეზის პერსისტული მაღალი შემცველობა (3-ჯერზე მეტი);

-         ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი;

-         ანტივირუსული პრეპარატებით მკურნალობა, რომლებიც გამოიყენება C ჰეპატიტის სამკურნალოდ, გლეკაპრევირი/პიბრენტასვირი;

-         რეპროდუქციული ასაკის ქალები, რომლებიც არ სარგებლობენ კონტრაცეპციის ადეკვატური მეთოდებით;

-         18 წლამდე ასაკი (ამ ასაკობრივ ჯგუფში პრეპარატის გამოყენების ეფექტურობისა და უსაფრთხოების შესახებ კლინიკური მონაცემები საკმარისი არ არის), ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის გარდა (გამოყენება უკუნაჩვენებია 10 წლამდე ასაკის ბავშვებში);

-         ფუზიდის მჟავასთან ერთად გამოყენება;

-         ლაქტოზას დეფიციტი, ლაქტოზას აუტანლობა, გლუკოზო-გალაქტოზას მალაბსორბციის სინდრომი.

 

არასაურველი რეაქციები

სამკურნალო საშუალებების მსგავსად ატორისს® შეუძლია სხვა არასასურველი რეაქციების გამოწვევა, თუმცა ისინი ყველა პაციენტს არ უვითარდება.

გვერდითი ეფექტები, რომლებიც შეიძლება წარმოიშვას ატორვასტატინით მკურნალობის პროცესში, იყოფა შემდეგ ჯგუფებად წარმოქმნის სიხშირის მიხედვით: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100-დან <1/10-მდე), არახშირი (≥1/1000-დან <1/100-მდე), იშვიათი (≥1/10000-დან <1/1000-მდე), ძალიან იშვიათი (<1/10000), უცნობი (არსებული მონაცემების საფუძველზე შეფასება შეუძლებელია).

ინფექციები და ინვაზიები

-         ხშირი: ნაზოფარინგიტი.

დარღვევები სისხლმბადი სისტემის მხრივ

-         იშვიათი: თრომბოციტოპენია.

დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ

-         არახშირი: ალერგიული რეაქციები.

-         ძალიან იშვიათი: ანაფილაქსია.

მეტაბოლზიმისა და კვების დარღვევები

-         ხშირი: ჰიპერგლიკემია.

-         არახშირი: ჰიპოგლოკემია, წონის დაკარგვა, ანორექსია.

ფსიქიატრიული აშლილობა

-         არახშირი: კოშმარული სიზმრები, უძილობა.

დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ

-         ხშირი: თავის ტკივილი.

-         არახშირი: თავბრუსხვევა, პარესთეზია, ჰიპესთეზია, დისგევზია, ამნეზია.

-         იშვიათი: პერიფერიული ნეიროპათია.

დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრივ

-         ხშირი: არაფოკუსირებული მხედველობა.

-         იშვიათი: მხედველობის დარღვევა.

დარღვევები სმენის ორგანოს და ლაბირინთის სისტემის მხრივ

-         არახშირი: თინიტუსი (ხმაური ყურებში).

-         ძალიან იშვიათი: სმენის დაკარგვა.

დარღვევები სუნთქვის სისტემის, მკერდის უჯრედის და შუასაყარის მხრივ

-         ხშირი: ყელ-ხახის ტკივილი, ეპისტაქსისი.

ჰეპატობილიარული დარღვევები

-         არახშირი: ჰეპატიტი.

-         იშვიათი: ქოლესტაზი.

-         ძალიან იშვიათი: ღვიძლის უკმარისობა.

დარღვევები კნტ მხრივ

-         ხშირი: ღებინება, მეტეორიზმი, დისპეფსია, ყაბზობა, ფაღარათი.

-         არახშირი: გულისრევა, ტკივილი მუცლის არეში, ბოყინი, პანკრეატიტი.

დარღვევები კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრივ

-         არახშირი: ჭინჭრის ციება, გამონაყარი კანზე, ქავილი, ალოპეცია.

-         იშვიათი: ანგიონევროზული შეშუპება, ბულოზური გამონაყარი (მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი).

დარღვევები ჩონჩხ-კუნთოვანი სისტემის მხრივ

-         ხშირი: მიალგია, ართრალგია, ზურგის ტკივილი, კიდურების ტკივილი, კუნთების სპაზმები, სახსრების დასიება.

-         არახშირი: კისრის ტკივილი, კუნთების მოდუნება.

-         იშვიათი: მიოპათია, მიოზიტი, რაბდომიოლიზი (შარდის წითელ-ყავისფერი გაუფერულების ჩათვლით), კუნთების გაგლეჯვა, ზოგერ გაგლეჯვებით გართულებული ტენდინოპათია.

-         ძალიან იშვიათი: მგლურას სინდრომი.

-         უცნობი: იმუნოგანპირობებული ნეკროზირებადი მიოპათია.

დარღვევები რეპროდუქციული სისტემისა და სარძევე ჯირკვლის მხრივ

-         ძალიან იშვიათი: გინეკომასტია.

ზოგადი დარღვევები

-         არახშირი: ასთენია, პერიფერიული შეშუპებები, შეუძლოდ ყოფნა, ტკივილი მკერდში, დაღლილობა, პირექსია.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები

-         ხშირი: ღვიძლის ფუნქციური სინჯების გადახრები, კრეატინინკინაზას (კკ) დონის მომატება სისხლში.

-         არახშირი: შარდში ლეიკოციტებზე ანალიზის დადებითი შედეგები.

როგორც ჰმგ-კოა-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების შემთხვევაში, ატორვასტატინით თერაპიისას პაციენტებს აღენიშნათ ტრანსამინაზების მაღალი დონეები შრატში. ეს ცვლილებები, როგორც წესი, სუსტი, გავლადი ხასიათის იყო და არ საჭიროებდნენ თერაპიის შეწყვეტას. ტრანსამინაზების კლინიკურად არსებითი (ნორმის ზედა ზღვარის გადაჭარბება >3-ჯერ) მომატებული დონეები შრატში გამოუვლინდა პაციენტთა 0,8%, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს.

კრეატინინკინაზას (კკ) მომატებული დონეები, რომლებიც 3-ჯერზე მეტად აღემატებოდა ნორმის ზედა ზღვარს, გამოუვლინდა პაციენტთა 2,5%, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს; მსგავსი შედეგები აღინიშნა ჰმგ-კოა-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების გამოყენებისას კლინიკურ კვლევებში. დონეები, რომლებიც 10-ჯერ აღემატებოდა ნორმის ზედა ზღვარს, გამოუვლინდა პაციენტთა 0,4%, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს.

ბავშვები

10-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში, რომლებსაც მკურნალობა უტარდებოდათ ატორვასტატინთ, აღენიშნათ არასასურველი მოვლენების პროფილი, რომელიც იყო იმ პაციენტების პროფილის ანალოგიური, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს, ამავდროულად ყველაზე ხშირად ორივე ჯგუფში შემხვედრი არასასურველი მოვლენები, მიზეზ-შედეგობრივი კავშირის შეფასების მიუხედავად, იყო ინფექციები. 3-წლიან კვლევაში არ აღინიშნა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ზეგავლენა ზრდასა და სქესობრივ მომწიფებაზე ზოგადი მომწიფებისა და განვითარების შეფასების, ტანერის სკალით სტადიების შეფასების და სიმაღლისა და სხეულის მასის გაზომვის საფუძველზე. უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის პროფილი ბავშვებში იყო მოზრდილებში ატორვასტატინის უსაფრთხოების ცნობილი პროფილის ანალოგიური.

უსაფრთხოების შესახებ კლინიკური მონაცემების ბაზა მოიცავს 520 ბავშვის უსაფრთხოების მონაცემებს, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს, რომელთაგან 7 პაციენტი იყო <6 წლის ასაკის, 121 პაციენტი იყო 6-დან 9 წლამდე ასაკის, და 392 პაციენტი იყო 10-დან 17 წლამდე ასაკის. არსებული მონაცემების საფუძველზე არასასურველი რეაქციების განვითარების სიხშირე, სახეობა და ხარისხი ბავშვებში მოზრდილების ანალოგიურია.

ქვევით ჩამოთვლილი არასასურველი მოვლენები აღინიშნა ცალკეული სტატინების გამოყენებისას:

-         სექსუალური დისფუნქცია,

-         დათრგუნული მდგომარეობა,

-         ფილტვების ინტერსტიციული დაავადების იშვიათი შემთხვევები, კერძოდ ხანგრძლივი თერაპიისას.

 

განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

მოქმედება ღვიძლზე

ატორისის® მიღება ფრთხილად უნდა მოხდეს პაციენტებში, რომლებიც ბოროტად იყენებენ ალკოჰოლს, ასევე ღვიძლის დაავადებებით ანამნეზში.

ატორისით® მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს „ღვიძლის“ ფერმენტების აქტოვობის გაზრდა შრატში. ეს გაზრდა, როგორც წესი, მცირეა და კლინიკური მნიშვნელობა არ გააჩნია; თუმცა სისხლის შრატში „ღვიძლის“ ფერმენტების აქტოვობის განსაზღვრა რეკომენდებულია მკურნალობის დაწყებამდე, ხოლო შემდეგ რეგულარულად უნდა გაკონტროლდეს მათი აქტივობა მკურნალობის მიმდინარეობისას. თუ აღინიშნა ასტ და/ან ალტ აქტივობის სამჯერზე მეტად გაზრდა ნორმალური დიაპაზონის ზედა ზღვართან შედარებით, მაშნ ატორვასტატინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ინსულტის პროფილაქტიკა ქოლესტერინის დონის ინტენსიური შემცირების მეშვეობით

ჩატარებული კვლევების მიმდინარეობისას დადგინდა, რომ პაციენტებში, რომლებსაც არ აწუხებთ გულის კორონარული დაავადება, ცოტახნის წინ გადაიტანეს ინსულტი ან ტრანზიტორული იშემიური შეტევა, ჰემორაგიული ინსულტი უფრო ხშირად აღინიშნა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ 80 მგ ატორვასტატინს, ვიდრე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს. განსაკუთრებით მაღალი რისკი იყო პაციენტებში, რომლებსაც უკვე გადატანილი ჰქონდათ ჰემორაგიული ინსულტი ან ლაკუნარული ინფარქტი კვლევის დაწყების მომენტისთვის. პაციენტების მიმართ, რომლებსაც ადრე გადატანილი აქვთ ჰემორაგიული ინსულტი ან ლაკუნარული ინფარქტი, ატორვასტატინის 80 მგ დოზის რისკი/სარგებლის შეფარდების ბალანსი გაურკვეველია; თერაპიის დაწყებამდე უნდა შეფასდეს ჰემორაგიული ინსულტის შესაძლო რისკი.

ზემოქმედება ჩონჩხის კუნთებზე

ატორისით® მკურნალობამ იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება ზემოქმედება მოახდინოს ჩონჩხის მუსკულატურაზე მიალგიის, მიოზიტისა და მიოპათიის განვითარებით, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიონ რაბდომიოლიზი და თირკმლის უკმარისობა. ამ გართულებების რისკი იზრდება  ატორისთან® ერთად ერთი ან რამდენიმე შემდეგი სამკურნალო პრეპარატის მიღებისას: ფიბრის მჟავას წარმოებულები, ნიაცინი, ციკლოსპორინი, ნეფაზოდონი, ზოგიერთი ანტიბიოტიკი, „აზოლების“ ჯგუფის სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები და აივ-პროტეაზების ინჰიბიტორები. მიოპათიის სიმპტომების გამოვლენისას რეკომენდებულია შრატში კრეატინინკინაზას აქტივობის განსაზღვრა. ამ ფერმენტის აქტივობის არსებითად გაზრდისას (10-ჯერზე მეტად ნორმის ზედა ზღავრთან მიმართებაში) მკურნალობა უნდა შეწყდეს. ატორისით® მკურნალობისას კრეატინინკინაზას აქტივობის გაზრდა უნდა იქნას გათვალისწინებული რეტროსტერნული ტკივილის დიფერენციული დიაგნოსტირების დროს.

სტატინებით, ატორვასტატინის ჩათვლით, მკურნალობის დროს ან მის შემდეგ დარეგისტრირებული იყო იმუნოგანპირობებული ნეკროზული მიოპათიის (ინმ) ძალიან იშვიათი შემთხვევები. ინმ კლინიკურად ხასიათდება კუნთების პროქსიმალური სისუსტით და კრეატინინკინაზას მომატებით შრატში, რომელიც შენარჩუნდება სტატინებით მკურნალობის შეწყვეტის მიუხედავად.

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად მკურნალობა

რაბდომიოლიზისგანვითარების რისკი იზრდება ატოვასტატინის გამოყენებისას ისეთ სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად, რომლებსაც შეუძლიათ სისხლის პლაზმაში ატორვასტატინის კონცენტრაციის გაზრდა. ასეთი პრეპარატების მაგალითები შეიძლება იყოს CYP3A4-ის ან სატრანსპორტო ცილების ძლიერი ინჰიბიტორები: ციკლორპოსინი, ტელიტრომიცინი, კლარიტრომიცინი, დელავირდინი, სტირიპენტონი, კეტოკონაზოლი, ვორიკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, პოსაკონაზოლი, ლეტერმოვიტი და აივ-პროტეაზას ინჰიბიტორები, მათ შორის რიტონავირი, ლოპინავირი, ატაზანავირი, ინდინავირი, დარუნავირი, ტიპრანავირი/რიტონავირი, და ა.შ.). მიოპათიის განვითარების რისკი შეიძლება გაიზარდოს ჰემფიბროზილთან და ფიბრის მჟავას სხვა წარმოებულებთან, C ჰეპატიტის სამკურნალი ანტივირუსულ პრეპარატებთან (მაგალითად, ბოცეპრევირი, ტელაპრევირი, ელბასვირი/გრაზოპრევირი, ლედიპასვირი/სოფოსბუვირი), ერითრომიცინთან, ნიაცინთან და ეზეტიმიბთან ერთად გამოყენებისას. თუ არის შესაძლებელია, ზემოთ აღნიშნული სამკურნალო საშუალებების ნაცვლად გამოყენებულ უნდა იქნეს ალტერნატიული (ატორვასტატინთან არ ურთიერთქმედი) სამკურნალო პრეპარატები.

 

ატორვასტატინის გამოყენება არ შეიძლება ფუზიდის მჟავას სისტემურ პრეპარატებთან ერთად ან 7 დღის განმავლობაში ფუზიდის მჟავათი მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ. პაციენტების მკურნალობა სტატინებით, რომლებისთვისაც ფუზიდის მჟავას გამოყენება აუცილებლად ითვლება,  უნდა შეწყდეს ფუზიდის მჟავას გამოყენების მთელი პერიოდის განმავლობაში. იყო შეტყობინებები რაბდომიოლიზის შესახებ (ზოგიერთი ლეტალური შემთხვევის ჩათვლით) პაციენტებში, რომლებიც ფუზიდის მჟავას და სტატინებს იღებდნენ კომბინაციაში. კუნთების სისუსტის, მგრძნობელობის ან ტკივილის სიმპტომების გამოვლინებისას პაციენტმა დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოს სამედიცინო დახმარებას.

სტატინებით თერაპიის განახლება შეიძლება 7 დღეში ფუზიდის მჟავას ბოლო მიღებიდან. გამონაკლის შემთხვევებში, როდესაც საჭიროა ფუზიდის მჟავათი ხანგრძლივი სისტემური თერაპია, მაგალითად, მძიმე ინფექციების სამკურნალოდ, ატორვასტატინისა და ფუზიდის მჟავას ერთად გამოყენების აუცილებლობა განხილული უნდა იქნას ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში და ექიმის მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ.

ფილტვების ინტერსტიციული დაავადება

ზოგიერთი სტატინის გამოყენებით თერაპიის ჩატარებისას, განსაკუთრებით ხანგრძლივი თერაპიისას, ძალიან იშვიათად აღინიშნა ფილტვების ინტერსტიციული დაავადების შემთხვევები. დაავადების გამოვლინებები მოიცავს ისეთ სიმპტომებს, როგორებიც არის დისპნოე, მშრალი ხველა და ჯანმრთელობის საერთო მდგომარეობის გაუარესება (დაღლილობა, სხეულის მასის შემცირება და ცხელების მდგომარეობა). ფილტვების ინტერსტიციულ დაავადებაზე ეჭვის შემთხვევაში სტატინებით თერაპია უნდა შეწყდეს.

თერაპიის დაწყებამდე

ატორვასტატინი ფრთხილად უნდა დაინიშნოს რაბდომიოლიზის მიმართ მიდრეკილების მქონე პაციენტებში. კკ დონის განსაზღვრა უნდა მოხდეს თერაპიის დაწყებამდე შემდეგ შემთხვევებში:

-         თირკმლის უკმარისობა

-         ჰიპოთირეოზი

-         კუნთების მემკვიდრეობითი დაავადებები ინდივიდუალურ ან ოჯახურ ანამნეზში

-         კუნთების წინარე ტოქსიკურობა სტატინების ან ფიბრატების გამოყენების გამო

-         ღვიძლის წინარე დაავადება და/ან ალკოჰოლის ბოროტად გამოყენება

-         ხანდაზმული პაციენტები (70 წელზე უფროსი) - ამ შემთხვევაში ლაბორატორიული კვლევების აუცილებლობა გამოწვეულია რაბდომიოლიზის მიმართ მიდრეკილების ასევე სხვა ფაქტორებით

-         პლაზმაში მაღალი კონცენტრაციის შემთხვევები (მაგალითად, ურთიერთქმედების და განსაკუთრებულ პოპულაციებში, გენეტიკური სუბპოპულაციების ჩათვლით, გამოყენების შემთხვევები).

ზემოჩამოთვლილ შემთხვევებში უნდა შეფასდეს შეფარდება რისკსა და შესაძლო სარგებელს შორის, რეკომენდებულია კლინიკური დაკვირვება.

კკ კონცენტრაციის არსებითად გაზრდის დროს (ნორმის ზედა ზღვარის გადაჭარბება 5-ჯერზე მეტად) საწყის დონეზე მკურნალობის დაწყება საჭირო არ არის.

შაქრიანი დიაბეტი

ზოგიერთი მონაცემი მოწმობს იმაზე, რომ სტატინები ზრდიან გლუკოზას დონეს სისხლში და მათ მიღებას პაციენტების მიერ, რომლებსაც იმყოფებიან შაქრიანი დიაბეტის განვითარების მაღალი რისკის ქვეშ, ზოგიერთ შემთხვევაში შეიძლება ახლდეს ისეთი დონის ჰიპერგლიკემიის განვითარება, რომლის დროსაც მიზანშეწონილია ჰიპოგლიკემიური ზომების მიღება. თუმცა სისხლძარღვების სისტემისთვის სტატინების სარგებელი აღემატება ამ რისკს, და ამიტომ ეს რისკი არ წარმოადგენს სტატინებით თერაპიის შესწყვეტის საფუძველს. რისკის ჯგუფის პაციენტებში (გლუკოზას დონე უზმოზე 5,6-6,9 მმოლი/ლ, სმი > 30 კგ/მ2, ტრიგლიცერიდების დონის მომატება, არტერიული ჰიპერტენზია) ნაჩვენებია ჯანმრთელობის მდგომარეობისა და სისხლის ბიოქიმიური კვლევის დინამიკური კონტროლი ეროვნული რეკომენდაციების შესაბამისად.

გამოყენება ბავშვთა ასაკში

სამწლიანი კვლევის მიმდინარეობისას არ აღინიშნა კლინიკურად მნიშვნელოვანი ზეგავლენა ზრდასა და სქესობრივ მომწიფებაზე ზოგადი მომწიფებისა და განვითარების შეფასების, ტანერის სკალით სტადიების შეფასების და სიმაღლისა და სხეულის მასის გაზომვის საფუძველზე.

სპეციალური ინფორმაცია სამკურნალო საშალების დამხმარე ნივთიერებების შესახებ

ატორისი® შეიცავს ლაქტოზას. ეს პრეპარატი არ უხდება პაციენტებს გალაქტოზას იშვიათი მემკვიდრეობითი აუტანლობით, ლაქტაზას ფერმენტის დეფიციტით ან გლუკოზას და გალაქტოზას მალაბსორბციის სინდრომით.

ორსულობა და ლაქტაცია

რეპროდუქციული ასაკის ქალებში, რომლებიც არ სარგებლობენ კონტრაცეპციის სანდო საშუალებებით, ატორისის® გამოყენება რეკომენდებული არ არის. თუ დაგეგმილია ორსულობა, პაშინ პაციენტმა ატორისის® მიღება უნდა შეწყვიტოს სულ მცირე ერთი თვით ადრე დაგეგმილი ორსულობის დადგომამდე.

ატორისი® უკუნაჩვენებია ორსული ქალებისთვის და მეძუძური დედებისთვის. ცხოველებზე ჩატარებულ კვლევებში გამოვლინდა, რომ ნაყოფის საშვილოსნოშიდა განვითარების რისკი აღემატება დადებით მოქმედებას დედისთვის. უცნობია ექსკრეტირდება თუ არა ატორვასტატინი დედის რძესთან ერთად. ზოგიერთი სახოების ცხოველში ატორვასტატინის კონცენტრაცია სისხლში იყო იგივე, როგორიც დედის რძეში.

ზეგავლენა ავტომობილის მართვისა და პოტენციურად საშიშ მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

ატორისი® არ მოქმედებს ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე.

 

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

პრეპარატების მოქმედება ატორვასტატინზე ერთად გამოყენებისას

ატორვასტატინი მეტაბოლიზდება P450 3A4 (CYP3A4) ციტოქრომით და წარმოადგენს ღვიძლის ტრანსპორტერების, ორგანული ანიონტრანსპორტირებული პოლიპეპტიდების  1B1 (OATP1B1) და 1B3 (OATP1B3) სუბსტრატს. ატორვასტატინის მეტაბოლიტები OATP1B1-ის სუბსტრატებია. ატორვასტატინი ასევე იდენტიფიცირებულია როგორც მულტირეზისტენტული პროტეინის 1 (MDR1) და მკერდის კიბოს მოწინააღმდეგე პროტეინის (BCRP) სუბსტრატი, რომელსაც შეუძლია ატორვასტატინის ნაწლავში აბსორბციისა და ბილიარული კლირენსის შეზღუდვა. CYP3A4 ინჰიბიტორების ან ტრანსპორტული ცილების ერთად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ატორვასტატინის კონცენტრაციის გაზრდა პლაზმაში და გააძლიეროს მიოპათიის განვითარების რისკი. ამ რისკის გაზრდას ასევე შეიძლება ხელი შეწყოს ატორვასტატინის და მიოპათიის გამომწვევი სხვა სამკურნალო პრეპარატების ერთად გამოყენებამ, მაგალითად, ფიბროის მჟავას წარმოებულები, C ჰეპატიტის სამკურნალო ანტივირუსული პრეპარატები (ცჰვ) (ბოცეპრევირი და ტელაპრევირი, ელბასვირი/გრაზოპრევირი), ეზეტიმიბი.

CYP3A4 ინჰიბიტორები

CYP3A4 ძლიერი ინჰიბიტორების გამოყენებისას აღინიშნა ატორვასტატინის კონცენტრაციის მნიშვნელოვანი გაზრდა. შეძლებისდაგვარად უნდა მოერიდოთ ატორვასტატინისა და CYP3A4 ძლიერი ინჰიბიტორების (ციკლოსპორინი, ტელითრომიცინი, კლარითრომიცინი, დელავირდინი, სტირიპენტოლი, კეტოკონაზოლი, ვორიკონაზოლი, ინტრაკონაზოლი, პოზაკონაზოლი, აივ სამკურნალო ზოგიერთი ანტივირუსული საშუალება (მაგალითად, ელბასვირი/გრაზოპრევირი) და აივ-პროტეაზას ინჰიბიტორები, რიტონავირის, ლოპინავირის, ატაზანავირის, დარუნავირის (ტიპრანავირი/რიტონავირი და სხვ. ჩათვლით) ერთად გამოყენებას. იმ შემთხვევებში, როდესაც ამ პრეპარატების და ატორვასტატინის ერთად გამოყენება აუცილებელია, რეკომენდებულია უფრო დაბალი საწყისი დოზების და ატორვასტატინის უფრო დაბალი საწყისი დოზების გამოყენება, ასევე კლინიკურად სათანადოდ უნდა გაკონტროლდეს პაციენტების მდგომარეობა.

CYP3A4 ზომიერ ინჰიბიტორებს (ერითრომიცინი, დილთიაზემი, ვერაპამილი და ფლუკონაზოლი) შეუძლიათ პლაზმაში ატორვასტატინის კონცენტრაციის გაზრდა. მიოპათიის განვითარების მაღალი რისკი აღინიშნება ერითრომიცინის და სტატინების ერთად გამოყენებისას. ამიოდარონისა და ვერაპამილის ატორვასტატინზე ზემოქმედების კვლევები არ ჩატარებულა. როგორც ამიოდარონი, ასევე ვერაპამილი CYP3A4 ინჰიბიტორები არიან, ამიტომ ატორვასტატინთან ერთად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ამ უკანასკნელის ზემოქმედების ხარისხის გაზრდა. ამიტომ ატორვასტატინისა და CYP3A4 ზომიერი ინჰიბიტორების კომბინირებისას გამოყენებული უნდა იქნას ატორვასტატინის უფრო დაბალი მაქსიმალური დოზა, ასევე რეკომენდებულია პაციენტების მდგომარეობის სათანადო კლინიკური მეთვალყურეობა. ინჰიბიტორის გამოყენების დაწყების ან დოზის კორექციის შემდეგ უნდა მოხდეს პაციენტების მდგომარეობის სათანადო კლინიკური მეთვალყურეობის ორგანიზება.

გრეიფრუტის წვენი

ატორისით® მკურნალობის პერიოდში გრეიფრუტის წვენის მოხმარებამ შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის პლაზმაში პრეპარატის კონცენტრაციის გაზრდა. ამის გამო, პაციენტები, რომლებიც იღებენ ატორისს®, უნდა მოერიდონ ამ წვენის მიღებას.

CYP3A4 ინდუქტორები

ატორვასტატინის და P450 3A ციტოქრომის ინდუქტორების (მაგალითად, ეფავირენცის, რიფამპინის, კრაზანას) ერთად გამოყენებისას შეიძლება გამოვლინდეს პლაზმაში ატორვასტატინის კონცენტრაციის მერყევი შემცირება. რიფამპინის მოქმედების ორმაგი მექანიზმის წყალობით (P450 3A ციტოქრომის ინდუქცია და OATP1B1 ფერმენტი-გადამტანის დათრგუნვა ღვიძლში) რეკომენდებულია ატორვასტატინისა და რიფამპინის კომბინირება, ვინაიდან რიფამპინის გამოყენების შემდეგ ატორვასტატინის გადადებული გამოყენება უკავშირდებოდა პლაზმაში ატორვასტატინის დონის არსებითად შემცირებას. თუმცა, უცნობია, ზემოქმედებს თუ რიფამპინის გამოყენება ღვიძლის უკრედებში ატორვასტატინის კონცენტრაციაზე. ამიტომ, თუ რიფამპინისა და ატორვასტატინის ერთად გამოყენება გარდაუვალია, უნდა მოხდეს პაციენტის მდგომარეობაზე სათანადო მეთვალყურეობის ორგანიზება.

გადამტანების ინჰიბიტორები

სატრანსპორტო ცილის ინჰიბიტორებმა შეიძლება გაზარდონ ატორვასტატინის სისტემური ზემოქმედება. ციკლოსპორინი და ლეტერმოვირი არის ატორვასტატინის ფარმაკოკინეტიკაში ჩართული გადამტანებისინჰიბიტორები, ანუ OATP1B1/1B3, P-gp და BCRP, რაც იწვევს ატორვასტატინის სისტემურ ექსპოზიციის გაზრდას. ჰეპატოციტებში ატორვასტატინის ექსპოზიციაზე ღვიძლის მიტაცების გადამტანის დათრგუნვის ეფექტი უცნობია. ერთდროული მიღების აუცილებლობის შემთხვევაში რეკომენდებულია დოზის შემცირება და მკურნალობის ეფექტურობის კლინიკური მონიტორინგი.

ატორვასტატინის გამოყენება არ არის რეკომენდებული პაციენტებში, რომლებიც ლეტერმოვირს ღებულობენ ციკლოსპორინთან ერთად.

გემფიბროზილი / ფიბროის მჟავას წარმოებულები

ფიბრატებით მონოთერაპიისას აღინიშნა კუნთების მხრივ დარღვევების იშვიათი შემთხვევები, რაბდომიოლიზის ჩათვლით. ამ დაავადებების განვითარების რისკი შეიძლება გაიზარდოს ფიბროის მჟავას წარმოებულების და ატროვასტატინის კომბინირებისას. თუ ერთად გამოყენება გარდაუვალია, რეკომენდებულია ატორვასტატინის მინიმალური დოზის გამოყენება, რომლის დროსაც შესაძლებელია თერაპიული მიზნის მიღწევა, ასევე უნდა განხორციელდეს პაციენტების მდგომარეობის სათანადო მეთვალყურეობა.

ეზეტიმიბი

ეზეტიმიბით მონოთერაპიის დროს აღინიშნა კუნთების მხრივ დარღვევების იშვიათი შემთხვევები, რაბდომიოლიზის ჩათვლით. ამის გამო, ამ დაავადებების განვითარების რისკი შეიძლება გაიზარდოს ეზეტიმიბის და ატროვასტატინის ერთად გამოყენებისას. რეკომენდებულია სათანადო კლინიკური მეთვალყურეობის ორგანიზება.

კოლესტიპოლი

კოლესტიპოლთან ერთად გამოყენებისას აღინიშნა ატორვასტატინის და მისი აქტიური მეტაბოლიტების კონცენტრაციის შემცირება პლაზმაში (დაახლოებით 25%-ით). ამასთანავე, ატორვასტატინისა და კოლესტიპოლის ერთად გამოყენებისას ლიპიდური ეფექტები უფრო გამოხატული იყო, ვიდრე შესაბამისი მონოთერაპიების დროს.

ფუზიდის მჟავა

ატორვასტატინსა და ფუზიდის მჟავას შორის ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა. როგორც სხვა სტატინების შემთხვევებში, დარღვევები კუნთების მხრივ, რაბდომიოლიზის ჩათვლით, აღინიშნა პოსტრეგისტრაციულ პერიოდში ატორვასტატინისა და ფუზიდის მჟავას კომბინირებისას. ამ ურთიერთქმედების მექანიზმი უცნობია. რეკომენდებულია პაციენტების მდგომარეობის მეთვალყურეობა. შესაძლოა საჭირო გახდეს ატორვასტატინით თერაპიის შეწყვეტა.

ატორვასტატინის მოქმედება ერთდროულად გამოყენებულ სამკურნალო პრეპარატებზე

დიგოქსინი

დიგოქსინისა და 10 მგ ატორვასტატინის მრავალჯერადი კომბინირებისას აღინიშნა დიგოქსინის კონცენტრაციის უმნიშველო მომატება თანასწორ მდგომარეობაში. პაციენტები, რომლებიც იღებენ დიგოქსინს, უნდა იმყოფებოდნენ მეთვაყურეობის ქვეშ.

პერორალური კონტრაცეპტივები

ატორვასტატინისა და პერორალური კონტრაცეპტივების ერთად გამოყენებისას გამოვლინდა პლაზმაში ნორეტინდრონისა და ეთინილესტრადიოლის კონცენტრაციის გაზრდა.

ვარფარინი

კლინიკური კვლევის მიმდინარეობისას პაციენტების მონაწილეობით, რომლებსაც უტარდებოდათ ხანგრძლივი თერაპია ვარფარინით, 80 მგ ატორვასტატინის სადღეღამისო დოზის და ვარფარინის ერთად გამოყენებისას პირველი 4 დღე აღინიშნა პროთრომბინული დროის უმნიშვნელოდ შემცირება (დაახლოებით 1,7 წამით). ატორვასტატინით თერაპიის 15 დღის განმავლობაში პროთრომბინული დრო ნორმას დაუბრუნდა. ანტიკოაგულანტური ეფექტის კლინიკური თვალსაზრისით მნიშვნელოვანი შემთხვევები ძალიან იშვიათდ გამოვლინდა. ამასთანავე, პროთრომბინული დროის განსაზღვრა უნდა ჩატარდეს ატორვასტატინის გამოყენების დაწყებამდე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კუმარინულ ანტიკოაგულანტებს, და თერაპიის ადრეულ სტადიაზე იგი საკმაოდ ხშირად უნდა განმეორდეს ამ მაჩვენებლის არსებითი ცვლილების არარსებობის დადასტურების მიზნით. პროთრომბინული დროის დოკუმენტურად დადასტურებული დასტაბილურების შემდეგ შეიძლება მისი კონტროლის გაგრძელება ინტერვალებით, რომლებიც მიღებულია კუმარინული ანტიკოაგულანტებით მკურნალობის დროს. ატორვასტატინის დოზის შეცვლის ან მისი გამოყენების შეწყვეტის დროს აღწერილი პროცედურა უნდა განმეორდეს. ატორვასტატინით თერაპიის ჩატარებისას პაციენტებში, რომლებიც არ იღებდნენ ანტიკოაგულანტებს, სისხლდენის ან პროთრომბინული დროის ცვლილებები არ გამოვლენილა.

ფუზიდის მჟავა

სტატინებთან ერთად ფუზიდის მჟავას გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს მიოპათიის რისკი, რაბდომიოლიზის ჩათვლით. ამ ურთიერთქმედების მექანიზმი (არის ეს ფარმაკოდინამიკური, ფარმაკოკინეტიკური ან ორივე) ჯერ უცნობია. იყო შეტყობინებები რაბდომიოლიზის შესახებ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ამ კომბინაციას. პაციენტებში, რომლებისთვისაც ფუზიდის მჟავას გამოყენებას აუცილებლად თვლიან, სტატინებით მკურნალობა უნდა შეწყდეს ფუზიდის მჟავას გამოყენების მთელი პერიოდის განმავლობაში.

კოლხიცინი

მიუხედავად იმისა, რომ ატორვასტატინისა და კოლხიცინის ერთად გამოყენების კვლევები არ ჩატარებულა, არსებობს შეტყობინებები მიოპათიის განვითარების შესახებ ამ კომბინაციის გამოყენების დროს. ატორვასტატინისა და კოლხიცინის ერთად გამოყენებისას საჭიროა სიფრთხილის დაცვა.

ბავშვთა ასაკის პაციენტები

წამლების ურთიერთქმედების კვლევები ტარდებოდა მხოლოდ მოზრდილი პაციენტების მონაწილეობით. ბავშვთა ასაკის პაციენტებში წამლების ურთიერთქმედების ხარისხი უცნობია. ზემომოცემული ცნობები წამლების ურთიერთქმედების შესახებ, ასევე გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გათვალისწინებული უნდა იქნას ბავშვთა ასაკის პაციენტებთან მიმართებაში.

 

ჭარბი დოზირება

ატორვასტატინის ჭარბი დოზირების სამკურნალო სპეციფიკური თერაპია არ არსებობს. ჭარბი დოზირების შემთხვევაში საჭიროებისას გამოიყენება სიმპტომური და შემანარჩუნებელი მკურნალობა. უნდა ჩატარდეს ღვიძლის ფუნქციური სინჯების ჩატარება და გაკონტროლდეს კკ დონე შრატში. პლაზმის ცილებთან ატორვასტატინის მნიშვნელოვანი შეერთების გამო ატორვასტატინის კლირენსის არსებითად გაზრდა ჰემოდიალიზის დროს არ პროგნოზირდება.

 

ვარგისობის ვადა

2 წელი.

ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ გამოყენება არ შეიძლება.

 

შენახვის პირობები

ინახება არა უმეტეს 250C ტემპერატურაზე, ორიგინალ შეფუთვაში.

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

 

გამოშვების ფორმა და შეფუთვა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 40 მგ.

10 ტაბლეტი ოპა/ალ/პვქ ფოლგისა და ალუმინის ფოლგის ბლისტერში.

3, 6 ან 9 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

 

გაცემის წესი

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II ჯგუფი, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.

 

მწარმოებელი

კრკა, დ.დ., ნოვო მესტო, შმარეშკა ცესტა 6, 8501 ნოვო მესტო, სლოვენია.