დიოვანი 80მგ #14ტ(ესპ)

დიოვანი

საერთაშორისო დასახელება: ვალსარტანი (VALSARTAN)

მოქმედი ნივთიერება: ვალსარტანი.

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი

ანგიოტენზინ IIრეცეპტორების ანტაგონისტების მარტივი პრეპარატები.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 14 და 28 ც.

1 ტაბ.

ვალსარტანი 40 მგ.

1 ტაბ.

ვალსარტანი 80 მგ.

1 ტაბ.

ვალსარტანი 160 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები:მიკროკრისტალური ცელულოზა, კროსპოვიდონი, კოლოიდური გაუწყლოებული სილიციუმის ორჟანგი, მაგნიუმის სტეარატი, ჰიპრომელოზა, ტიტანის დიოქსიდი (E171), მაკროგოლი 8000, რკინის წითელი ოქსიდი (E172), რკინის ყვითელი ოქსიდი (E172), რკინის შავი ოქსიდი (E172, მხოლოდ 40 მგ და 160 მგ ტაბლეტებისათვის).

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ვალსარტანი - ანგიოტენზინ II რეცეპტორების აქტიური და სპეციფიკური ანტაგონისტია, რომელიც გამოიყენება პერორალურად. იგი შერჩევითად მოქმედებს AT1 რეცეპტორებზე, რომლებიც პასუხისმგებელია ანგიოტენზინ II-ის ცნობილ ეფექტებზე. ვალსარტანით AT1რეცეპტორების ბლოკადის შედეგად, ანგიოტენზინ II-ის შრატისმიერი დონის გაზრდამ შესაძლებელია, გამოიწვიოს თავისუფალი AT2 რეცეპტორების სტიმულირება, რაც აწონასწორებს AT1 რეცეპტორების ეფექტს. ვალსარტანი AT1 რეცეპტორების მიმართ რაიმე გამოხატულ აგონისტურ აქტიურობას არ ამჟღავნებს. AT1 რეცეპტორებისადმი ვალსარტანის სწრაფვა დაახლოებით 20 000-ჯერ მეტია, ვიდრე AT2 რეცეპტორებისადმი.

ვალსარტანი არ აინჰიბირებს ანგიოტენზინგარდამქმნელ ფერმენტს (აგფ), ე.წ. კინინაზა II-ს, რომელიც ანგიოტენზინ I-ს გარდაქმნის ანგიოტენზინ II-ად და შლის ბრადიკინინს. პრეპარატის გამოყენება არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში იწვევს არტერიული წნევის დაქვეითებას, პულსის სიხშირის ცვლილების გარეშე.

პერორალური მიღების შემდეგ ჰიპოტენზული მოქმედების დაწყება აღინიშნება 2 საათის განმავლობაში და მაქსიმუმს აღწევს 4-6 საათის განმავლობაში. პრეპარატის მიღების შემდეგ ანტიჰიპერტენზული მოქმედება გრძელდება 24 სთ-ზე მეტი ხნის განმავლობაში. მაქსიმალური თერაპიული ეფექტი ვითარდება მკურნალობის დაწყებიდან 2-4 კვირის შემდეგ და გრძელდება ხანგრძლივი თერაპიის დროს.

პრეპარატის ჰიდროქლორთიაზიდთან კომბინირებისას ადგილი აქვს არტერიული წნევის დამატებით დაქვეითებას.

პრეპარატის მიღების უეცარ შეწყვეტას თან არ ახლავს მოხსნის სინდრომის განვითარება. არტერიული ჰიპერტონიით დაავადებულებში, პრეპარატის კურსობრივი გამოყენებისას დადგინდა, რომ პრეპარატი არსებით გავლენას არ ახდენს საერთო ქოლესტერინის, შარდმჟავას დონეზე, ასევე უზმოზე გამოკვლევისას - სისხლის შრატში ტრიგლიცერიდებისა და გლუკოზის კონცენტრაციაზე.

პრეპარატის გამოყენება იწვევს გულის უკმარისობის მიზეზით გამოწვეული ჰოსპიტალიზაციის შემთხვევების შემცირებას, გულის უკმარისობის პროგრესირების შენელებას, NYHA კლასიფიკაციის მიხედვით ფუნქციონალური კლასის გაუმჯობესებას, გადასროლის ფრაქციის გაზრდას. ასევე გულის უკმარისობის ნიშნებისა და სიმპტომების შემცირებას და სიცოცხლის ხარისხის გაუმჯობესებას პლაცებოსთან შედარებით.

VALIANT გამოკვლევამ აჩვენა ვალსარტანის, ისევე როგორც კაპტოპრილის ეფექტურობა მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ სიკვდილიანობის საერთო დაქვეითებაში. ასევე ვალსარტანი ეფექტური იყო გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგიების შედეგად სიკვდილის შემთხვევების შემცირებაში და დადებითად მოქმედებდა ისეთ მაჩვენებლებზე, როგორიცაა გულ-სისხლძარღვოვანი სიკვდილის პირველ პათოლოგიურ გამოვლინებამდე დროის პერიოდი, გულის უკმარისობის შედეგად ჰოსპიტალიზაციის შემთხვევების შემცირებაში და მიოკარდიუმის მორეციდივე ინფარქტის შემთხვევების შემცირებაში.

ვალსარტანის კაპტოპრილთან კომბინაციით მიღებული ეფექტი არ აღემატება მხოლოდ კაპტოპრილით მიღებულ ეფექტს. ასაკის, სქესის, რასობრივი კუთვნილების, მკურნალობის ან ძირითადი დაავადების მიხედვით არანაირი განხვავებები საერთო სიკვდილიანობაში არ აღნიშნულა.

ვალსარტანი, ისევე როგორც კაპტოპრილი, ეფექტური იყო სიკვდილის შემთხვევების შემცირებაში, რომელიც გამოწვეული იყო მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ, ნებისმიერი მიზეზით. ნებისმიერი მიზეზით გამოწვეული სიკვდილის შემხთვევები ერთნაირი იყო ვალსარტანის (19.9%) კაპტოპრილის (19.5%) ჯგუფებში და ჯგუფში ვალსარტანი+კაპტოპრილი (19.3%). ვალსარტანის ეფექტურობა გამოვლინდა გულ-სისხსლძარღვთა დაავადებით გამოწვეული სიკვდილის შემთხვევების შემცირებით, ასევე გულის უკმარისობის გამო ჰოსპიტალიზაციის, მიოკარდიუმის ინფარქტის რეციდივების, რეანიმირებული გულის გაჩერების შემთხვევების შემცირებით.

გარდა ამისა, ვალსარტანი+კაპტოპრილის კომბინაციით, ვალსარტანით მონოთერაპიის და კაპტოპრილით მონოთერაპიის ეფექტურობა დადასტურდა პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ბეტა-ბლოკატორებს.

ფარმაკოკინეტიკა

პრეპარატის პერორალური მიღების შემდეგ ვალსარტანი სწრაფად შეიწოვება. თუმცა შეწოვის ხარისხი ფართო საზღვრებშიი ვარირებს. პრეპარატის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობის საშუალო მაჩვენებელი შეადგენს 23%-ს, ვალსარტანის ფარმაკოკინეტიკურ მრუდს აქვს დაღმავალი მულტიექსპონენციალური ხასიათი (t1/2α< 1სთ და t1/2 β დაახლოებით 9 სთ).

შესწავლილი დოზების დიაპაზონში ვალსარტანის კინეტიკას აქვს ხაზოვანი ხასიათი. პრეპარატის განმეორებითი მიღებისას კინეტიკური მაჩვენებლების ცვლილებები არ აღნიშნულა. პრეპარატის დღეში ერთხელ მიღებისას კუმულაცია უმნიშვნელოა. პრეპარატის კონცენტრაცია ქალისა და მამაკაცის სისხლის პლაზმაში ერთნაირია.

ვალსატრანი მნიშვნელოვანი ხარისხით (94-97%) უკავშირდება სისხლის შრატის ცილებს, უპირატესად ალბუმინებს. წონასწორული მდგომარეობის პერიოდში განაწილების მოცულობა დაბალია (დაახლოებით 17 ლ). თირკმლის სისხლის მიმოქცევასთან შედარებით (დაახლოებით 30 მლ/სთ), ვალსარტანის პლაზმური კლირენსი შედარებით დაბალია (დაახლოებით 2 ლ/სთ). ვალსარტანის განავალთან გამოყოფა შეადგენს 70%-ს (შიგნით მიღებული დოზის სიდიდით); შარდთან გამოიყოფა დაახლოებით 30%, უპირატესად უცვლელი სახით.

საკვებთან ვალსარტანის მიღების დროს მრუდის "კონცენტრაცია - დროს"(AUC) ქვევით მდებარე ფართი მცირდება 48%-ით, თუმცა პრეპარატის მიღებიდან 8 საათის შემდეგ ვალსარტანის კონცენტრაციები პლაზმაში, მისი მიღებისას უზმოზე, ასევე საკვებთან ერთად, - ერთნაირია. ამასთანავე, მრუდის "კონცენტრაცია - დროს" ქვევით მდებარე ფართის შემცირებას თან არ ახლავს თერაპიული ეფექტის კლინიკურად მნიშვნელოვანი დაქვეითება. ამიტომ პრეპარატის მიღება შეიძლება როგორც უზმოზე, ასევე ჭამის დროს.

ვალსარტანის მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის საშუალო დრო და ნახევარგამოყოფის პერიოდი გულის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში და ჯანმრთელ მოხალისეებში ერთნაირია. მრუდი "კონცენტრაცია - დროს" (AUC) ქვევით მდებარე ფართის და ვალსარტანის მაქსიმალური კონცენტრაციის სიდიდეები იზრდება ხაზობრივად და თითქმის დოზის გაზრდის პროპორციულად კლინიკური დიაპაზონის ზევით (40-160 მგ დღეში 2-ჯერ). კუმულაციის კოეფიციენტი შეადგენს საშუალოდ 1.7. ვალსარტანის კლირენსი შიგნით მიღების შემდეგ შეადგენს დაახლოებით 4.5 ლ/სთ. ასაკი გავლენას არ ახდენს პრეპარატის კლირენსზე გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

ხანდაზმული ასაკის პაციენტები

ხანდაზმული ასაკის ზოგიერთ პაციენტში ვალსარტანის სისტემური ზემოქმედება რამდენადმე უფრო გამოხატული იყო, ვიდრე ახალგაზრდა ასაკის ავადმყოფებში, თუმცა განსხვავება კლინიკურად უმნიშვნელოა.

პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევებით 

გამოვლენილი არ ყოფილა კორელაცია თირკმლის ფუნქციასა და ვალსარტანის სისტემურ ზემოქმედებას შორის. ამიტომ ავადმყოფებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევებით, პრეპარატის დოზის კორექცია საჭირო არ არის. ჯერჯერობით არ ჩატარებულა პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკის გამოკლევა პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე. თუმცა, ვალსარტანს გააჩნია პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაღალი ხარისხი, ამიტომ მისი გამოდევნა ჰემოდიალიზის დროს ნაკლებსარწმუნოა.

პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით 

პრეპარატის შეწოვილი დოზის დაახლოებით 70% ექსკრეტირდება ნაღველთან, უპირატესად უცვლელი სახით. ვალსარტანი მნიშვნელოვან ბიოტრანსფორმაციას არ განიცდის და მისი სისტემური ზემოქმედება კორელაცაში არ არის ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის ხარისხთან. ამიტომ არაბილიარული წარმოშობის ღვიძლის უკმარისობით დაავადებულებში და ქოლესტაზის არარსებობისას, ვალსარტანის დოზის კორექცია საჭირო არ არის. ნაჩვენები იყო, რომ ღვიძლის ციროზით ან ნაღვლგამომყოფი გზების ობსტრუქციით დაავადებულებში, ვალსარტანის AUC დაახლოებით 2-ჯერ მატულობს.

ჩვენებები

ჰიპერტენზია: ჰიპერტენზიის მკურნალობა.

გულის უკმარისობა: გულის უკმარისობის თერაპია (II-IV კლასის, ნიუ-იორკის კარდიოლოგთა ასოციაციის (NYHA) კლასიფიკაციით) ავადმყოფებში, რომლებსაც უტარდებათ ტრადიციული თერაპია დიურეზული საშუალებებით, სათითურას პრეპარატებით, ასევე აგფ სხვა ინჰიბიტორებით, ან ბეტა-ბლოკატორებით; ყველა ჩამოთვლილი პრეპარატის გამოყენება აუცილებელი არ არის.

პოსტინფარქტული მდგომარეობა: დიოვანი ნაჩვენებია მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ მდგომარეობის გასაუმჯობესებლად კლინიკურად სტაბილურ პაციენტებში, რომლებთაც აღენიშნებათ მარცხენა პარკუჭოვანი უკმარისობის და/ან მარცხენა პარკუჭის სისტოლური დისფუნქციის ნიშნები, სიმპტომები და რენტგენოლოგიური მონაცემები.

მიღების წესები და დოზირება

ჰიპერტენზია: დიოვანის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 80 მგ ან 160 მგ დღეში ერთხელ, დამოუკიდებლად ავადმყოფის რასობრივი კუთვნილებისა, ასაკისა და სქესისა. ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი მიიღწევა მკურნალობის პირველ 2 კვირას, ხოლო მაქსიმალურ ეფექტს აღწევს 4 კვირის შემდეგ. იმ ავადმყოფებში, რომლებთანაც ვერ ხერხდება არტერიული წნევის ადეკვატური დაქვეითება, დიოვანის დღიური დოზა შესაძლებელია გაიზარდოს 320 მგ-მდე, ან დამატებით ინიშნება დიურეზული საშუალებები.
დიოვანის დანიშვნა შეიძლება ასევე სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად.

გულის უკმარისობა: დიოვანის რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 40 მგ-ს დღეში 2-ჯერ, ყოველდღიურად. დიოვანის დოზა საჭიროა გაიზარდოს "ტიტრირების" მეთოდით 80 მგ-მდე ან 160 მგ-მდე დღეში 2-ჯერ, ანუ, მაქსიმალურ დოზამდე.  დიოვანის მაქსიმალურმა დღიურმა დოზამ კლინიკურ გამოკვლევებში შეადგინა 320 მგ, რამდენიმე მიღებაზე.
გულის უკმარისობის მქონე პაციენტების მდგომარეობის შეფასება ყოველთვის ითვალისწინებს თირკმლის ფუნქციის შეფასებას.

პოსტინფარქტული მდგომარეობა: მკურნალობის დაწყება შეიძლება მიოკარდიუმის ინფარქტიდან უკვე 12 საათის შემდეგ - 20 მგ დღეში 2-ჯერ საწყისი დოზის შემდეგ, ვალსარტანის დოზას ზრდიან 40 მგ-მდე, 80 მგ და 160 მგ-მდე დღეში 2-ჯერ, შემდგომი რამოდენიმე კვირის განმავლობაში. საწყისი დოზის მისაღებად 40 მგ ტაბლეტი იყოფა შუაზე.
სტანდარტული მაქსიმალური დოზაა 160 მგ დღეში 2-ჯერ. საერთოდ, რეკომენდებულია, რომ პაციენტები ღებულობდნენ 80 მგ დღეში 2-ჯერ 2 კვირის განმავლობაში მკურნალობის დაწყებიდან, და, რომ სამი თვის განმავლობაში მიღწეულ იქნას მაქსიმალური დოზა, დოზის ტიტრირების პერიოდში ვალსარტანის ამტანობიდან გამომდინარე. თუკი წარმოიქმნება სიმპტომური ჰიპოტენზია ან თირკმლისმიერი დისფუნქცა, საჭიროა დოზის შემცირების საკითხის განხილვა.

ვალსარტანის გამოყენება ნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებიც მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ ღებულობდნენ სხვა პრეპარატებს, მაგალითად, თრომბოლიზურ საშუალებებს, აცეტილსალიცილის მჟავას, ბეტა-ბლოკატორებსა და სტატინებს.
მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ პაციენტების მდგომარეობის შეფასება ყოველთვის ითვალისწინებს თირკმლის ფუნქციის შეფასებას.

შენიშვნა ყველა ჩვენების მიმართ: თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში ან ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ქოლესტაზის გარეშე, პრეპარატის დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

ბავშვებში და მოზარდებში (18 წლამდე ასაკის) დიოვანის გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის.

გვერდითი მოვლენები

ჰიპერტენზია: პლაცებო-კონტროლირებად გამოკვლევებში არასასურველი მოვლენების საერთო სიხშირე შეპირისპირებული იყო პლაცებოსთან.

6 თვიანმა გაფართოებულმა გამოკვლევებმა, რომელშიც ჩართულნი იყვნენ ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტები, რომლებიც ღებულობდნენ ვალსარტანს დოზით 320 მგ, აჩვენა პლაცებო-კონტროლირებად გამოკვლევებში გამოვლენილთან შეპირისპირებული გვერდითი მოვლენების საერთო რიცხვი.

გათვალისწინებულია აგრეთვე პოსტმარკეტინგული მონაცემები პრეპარატის გვერდითი რეაქციების შესახებ ჰიპერტეზიის მქონე პაციენტებში.

გვერდითიმოვლენებისსიხშირეგანისაზღვრებაშემდეგიკრიტერიუმებისმიხედვით: ძალიანხშირად (≥ 1/10), ხშირად (≥ 1/100-დან <1/10-მდე),არახშირად (≥ 1/1000-დან <1/100-მდე), იშვიათად (≥ 1/10000-დან <1/1000-მდე), ძალიანიშვიათი (< 1/10000), უცნობია(არშეიძლებაშეფასდესარსებულიმონაცემებისსაფუძველზე).

ინფექციები და ინვაზიები: ხშირად: ვირუსული ინფექციები: იშვიათად - ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები, ფარინგიტები, სინუსიტები; ძალიან იშვიათად - რინიტები.

სისხლის მიმოქცევისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: ხშირად - ნეიტროპენია; ძალიან იშვიათად - თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად - ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, შრატისმიერი დაავადებების ჩათვლით.

ნივთიერებათა ცვლის დარღვევები: არახშირად - ჰიპერკალიემია.

ფსიქიკის დარღვევები: არახშირად - უძილობა, ლიბიდოს დაქვეითება.

ნერვული სისტემის მხრივ: ხშირად - პოსტურალური თავბრუსხვევა; არახშირად -თავბრუსხვევა; იშვიათად - ვერტიგო. ძალიან იშვიათად - თავის ტკივილი.

ლაბირინთული და მხედველობის მხრივ დარღვევები: არახშირად - ვერტიგო.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ხშირად - ორთოსტატული ჰიპოტენზია; არახშირად -გულის უკმარისობა, ჰიპოტენზია; ძალიან იშვიათად - ვასკულიტი.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: არახშირად - ხველა.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: არახშირად - დიარეა, ტკივილი მუცელში; ძალიან იშვიათად - გულისრევა.

კანისა და კანქვეშა დარღვევები: ძალიან იშვიათად - ანგიონევროზული შეშუპება, გამონაყარი, ქავილი.

ძვალ-კუნთოვანი სისტემის მხრივ: არახშირად - ტკივილი ზურგში; ძალიან იშვიათად ართრალგია, მიალგია.

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად - თირკმლის ფუნქციის დარღვევები, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, თირკმლის უკმარისობა.

ზოგადი დარღვევები: არახშირად - სისუსტე, ასთენია, შეშუპება.

გულის უკმარისობა 

ორმაგ არახანგრძლივ გამოკვლევებში, რომელიც ჩაუტარდათ გულის უკმარისობით დაავადებულებს, ასევე Val HeFT გამოკვლევის პირველი 4 თვის მონაცემებით, პრეპარატს გარკვეული კავშირი ჰქონდა ზემოთ აღწერილი გვერდითი მოვლენების წარმოქმნასთან, რომელიც აღინიშნა 1%-ზე მეტი სიხშირით და უფრო ხშირად იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ვალსარტანს, ვიდრე პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს. ყველა ავადმყოფს უტარდებოდა გულის უკმარისობის სტანდარტული თერაპია, ხშირად კომპლექსური თერაპია, რომელიც ითვალისწინებდა დიურეზულ საშუალებებს, სათითურას პრეპარატებს, ბეტა-ბლოკატორების ან აგფ-ინჰიბიტორებს.

გულის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში ვალსარტანის ხანგრძლივი გამოყენების დროს დამატებითი გვერდითი ეფექტები არ აღნიშნულა.

პოსტინფარქტული მდგომარეობები

ორმაგ ბრმა რანდომიზირებული, აქტიურად კონტროლირებად VALIANT გამოკვლევებში, რომელიც ჩატარდა პარალელურ ჯგუფებში, ადარებდნენ ვალსარტანით, კაპტოპრილით და მათი კომბინირებით ხანგრძლივი მკურნალობის ეფექტურობასა და უსაფრთხოებას მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ. ვალსარტანის უსაფრთხოების პროფილი შეესაბამებოდა პრეპარატის ფარმაკოლოგიურ თვისებებს და დაავადების ეტიოლოგიას, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ რისკის ფაქტორებს და დაავადების კლინიკურ სურათს იმ პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ. სერიოზული გვერდითი მოვლენები ვითარდებოდა უპირატესად გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ და უმრავლეს შემთხვევაში დაკავშირებული იყო ძირითად დაავადებასთან, რაც აისახებოდა პირველადი ეფექტურობით, ლეტალური გამოსავლის ყველა შემთხვევებში. გვერდითი მოვლენები, რომლებიც არ იწვევენ ლეტალურ გამოსავალს და რომლებიც სავარაუდოდ უკავშირდება გამოსაკვლევ ნივთიერებას, ვითარდებოდა ≥0.1% შემთხვევებში. ამ მოვლენებს მიეკუთვნება ჰიპოტენზია და თირკმლის ფუნქციის დარღვევა.

გვერდითი მოვლენების განვითარების გამო მკურნალობა შეუწყდა 5.8% პაციენტს, რომლებიც ღებულობდნენ ვალსარტანს, და 7.7% პაციენტს, რომლებიც ღებულობდნენ კაპტოპრილს.

ლაბორატორიული გამოკვლევის შედეგები 

იშვიათ შემთხვევებში ვალსარტანის გამოყენებას შესაძლებელია თან ახლდეს ჰემოგლობინის და ჰემატოკრიტის დაქვეითება. კონტროლირებად კლინიკურ გამოკვლევებში 0.8% და 0.4% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ დიოვანს, აღინიშნა ჰემატოკრიტისა და ჰემოგლობინის არსებითი დაქვეითება (>20%), იმ პაციენტებთან შედარებით, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს, ჰემატოკრიტის და ჰემოგლობინის დაქვეითება აღნიშნა შემთხვევათა 0.1%-ში.

ნეიტროპენია გამოვლინდა 1.9% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდენ ვალსარტანს და 1.6% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ აგფ-ინჰიბიტორს.

კონტროლირებად კლინიკურ გამოკვლევებში ჰიპერტენზიის მქონე ავადმყოფებში გამოვლინდა კრეატინინის, კალიუმისა და საერთო ბილირუბინის დონეთა არსებითი მატება სისხლის შრატში, შესაბამისად 0.8% 4.4% და 6% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ დიოვანს, და 1.6%, 6.4% და 12.9% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ აგფ-ინჰიბიტორებს. არსებობს ცნობები ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების მომატების შემთხვევებისა პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ვალსარტანს. გულის უკმარისობის დროს კრეატინინის დონის მომატება 50%-ზე ზევით აღინიშნა პაციენტთა 3.9%-ში, რომლებიც ღებულობდნენ დიოვანს, პლაცებოს ჯგუფის 0.9%-თან შედარებით. ამასთან შრატში კალიუმის დონის მომატება 2-ჯერ და მეტად აღინიშნა 10.0% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ დიოვანს, და 5.1% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ პლაცებოს. 4.2% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ვალსატრანს, 4.8% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ვალსარტანს და კაპტოპრილს ერთად, და 3.4% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ კაპტოპრილს პოსტინფარქტულ პერიოდში, აღინიშნა კრეატინინის დონის გაზრდა შრატში 2-ჯერ. გულის უკმარისობის გამოკვლევებში,   შარდოვანას აზოტის დონის  მომატება აღინიშნა 16.6% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ ვალსარტანს, და 6.3% პაციენტებში პლაცებოს ჯგუფში.

უკუჩვენებები

ვალსარტანის ან პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა, ორსულობა.

ორსულობა და ლაქტაცია

ანგიოტენზინ II ანტაგონისტების მოქმედების მექანიზმის გათვალისწინებით არ გამოირიცხება რისკის არსებობა ნაყოფისათვის. ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორების მოქმედება საშვილოსნოზე, მათი მიღებისას ორსულებში მეორე და მესამე ტრიმესტრში იწვევს ნაყოფის დაზიანებასა და სიკვდილს. არსებობს ცნობები თვითნებური აბორტის, წყალნაკლებობის და ახალშობილში თირკმლის ფუნქციის დაზიანების შემთხვევის შესახებ, როდესაც ორსულმა ქალებმა შემთხვევით მიიღეს ვალსარტანი. დიოვანი, ისევე, როგორც ნებისმიერი სხვა პრეპარატი, რომელიც უშუალო გავლენას ახდენს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე, არ გამოიყენება ორსულობის პერიოდში.

თუკი ორსულობა გამომჟღავნდა დიოვანით მკურნალობის პერიოდში, საჭიროა პრეპარატის სასწრაფოდ მოხსნა.

ცნობილი არ არის, აღწევს თუ არა ვალსარტანი დედის რძეში. ამიტომ რეკომენდებული არ არის დიოვანის გამოყენება ლაქტაციის დროს.

განსაკუთრებული მითითებები

პაციენტები ორგანიზმში ნატრიუმის და/ანცირკულირებადი სისხლის მოცულობის დეფიციტით: პაციენტებში, რომელთაც ორგანიზმში აღენიშნებათ ნატრიუმის და/ან ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის გამოხატული დეფიციტი, მაგალითად, დიურეზული საშუალებების მაღალი დოზების მიღებისას, იშვიათ შემთხვევებში დიოვანით მკურნალობის დასაწყისში შესაძლებელია განვითარდეს სიმპტომური  ჰიპოტენზია. დიოვანით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა ჩატარდეს ორგანიზმში ნატრიუმის შემცველობის და/ან ცირკულირებადი სისხლის მოცულობის კორექცია, მაგალითად, დიურეზული საშუალებების დოზის შემცირების გზით.

ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში საჭიროა პაციენტი დავაწვინოთ და, საჭიროების მიხედვით ჩავატაროთ ფიზიოლოგიური ხსნარის ინტრავენური ინფუზია. არტერიული წნევის სტაბილიზაციის შემდეგ, დიოვანით მკურნალობა შესაძლებელია განახლდეს.

თირკმლის არტერიის სტენოზი: თირკმლის არტერიის ცალმხრივი სტენოზის შედეგად მეორადად განვითარებული რენოვასკულური ჰიპერტენზიის მქონე 12 ავადმყოფთან ხანმოკლე კურსით დიოვანის მიღება არ იწვევს თირკმლის ჰემოდინამიკის, სისხლის შრატში კრეატინინის დონის ან სისხლის შარდოვანას აზოტის რაიმე არსებით ცვლილებას. თუმცა, იმის გათვალისწინებით, რომ სხვა სამკურნალო საშუალებებმა, რომლებიც გავლენას ახდენენ რენინგ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე, შესაძლებელია გამოიწვიონ შარდოვანას და კრეატინინის დონეთა მომატება თირკმლის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი სტენოზით დაავადებულ ავადმყოფთა სისხლის შრატში, უსაფრთხოებისათვის რეკომენდებულია ამ მაჩვენებლების სისტემატური კონტროლი.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა: პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, პრეპარატის დოზის კორექცია საჭირო არ არის. თუმცა გამოხატული დარღვევების დროს (კრეატინინის კლირენსი

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა: ღვიძლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში საჭირო არ არის პრეპარატის დოზის კორექცია. ვალსარტანი ძირითადად უცვლელი სახით გამოიყოფა ნაღველთან, და ნაჩვენები იყო, რომ ნაღველგამომყოფი გზების ობსტრუქციის მქონე პაციენტებში ვალსარტანის კლირენსი დაქვეთიებულია. საჭიროა გარკვეული სიფრთხილე ვალსარტანის დანიშვნისას პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ ნაღვლგამომყოფი გზების ობსტრუქცია.

გულის უკმარისობა: პოსტინფრაქტული მდგომარეობა: პაციენტებში, რომელთაც გულის უკმარისობა ან პოსტინფარქტული მდგომარეობა აღენიშნებათ და რომლებიც დიოვანს ჩვეულებრივი დოზებით ღებულობდნენ, აღინიშნება არტერიული წნევის უმნიშვნელო დაქვეითება, მაგრამ თერაპიის შეწყვეტა ხანგრძლივი სიმპტომური თერაპიის გამო, როგორც წესი, საჭირო არ არის, თუკი გამოიყენებთ პრეპარატის დოზირების ინსტრუქციას. სიფრთხილეა საჭირო გულის უკმარისობით დაავადებულ ან პოსტინფარქტული მდგომარეობის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იწყებენ მკურნალობას პრეპარატით.

მგრძნობიარე პაციენტებში რენინ-ანგიოტენზინალდოსტერონის სისტემის ინჰიბირების შედეგად, შესაძლებელია თირკმლის ფუნქციის ცვლილება გულის მწვავე უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში, რომელთა თირკმლის ფუნქცია დამოკიდებულია რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის აქტიურობაზე; აგფ-ინჰიბიტორებით და ანგიოტენზური რეცეპტორების ანტაგონისტებით მკურნალობას შესაძლებელია თან ახლდეს ოლიგურია და/ან აზოტემია და (იშვიათად) თირკმლის მწვავე უკმარისობა და/ან ლეტალური გამოსავალი. გულის უკმარისობით დავაადებული ან პოსტინფარქტული მდგომარეობის მქონე პაციენტების მდგომარეობის შეფასება ყოველთვის ითვალისწინებს თირკმლის ფუნქციის მდგომარეობის შეფასებას.

სიფრთხილეა საჭირო გულის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში აგფ, ბეტა-ბლოკატორებისა და ვალსარტანის სამმაგი კომბინაციის გამოყენების დროს.

ჭარბი დოზირება

დიოვანის დოზის გადაჭარბების შედეგად შესაძლებელია განვითარდეს გამოხატული ჰიპოტენზია, რამაც შესაძლებელია გამოიწვიოს გონების დათრგუნვა, კოლაფსი და/ან შოკი. თუკი პრეპარატის მიღებიდან დიდი დრო არ არის გასული, საჭიროა ღებინების გამოწვევა. ჰიპოტენზიის დროს თერაპიის ჩვეული მეთოდია ვენაში ფიზიოლოგიური ხსნარის შეყვანა. ორგანიზმიდან ვალსარტანის გამოდევნის შესაძლებლობა ჰემოდიალიზით ნაკლებად სარწმუნოა.

ავტომანქანის ტარების და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზეგავლენა 

დიოვანის, ისევ როგორც სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალების დანიშვნის დროს, რეკომენდებულია სიფრთხილის დაცვა ავტომობილის ტარების და მექანიზმების მართვის დროს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები არ არის დადგენილი. კლინიკურ გამოკვლევებში შესწავლილი იყო შემდეგი პრეპარატები: ციმეტიდინი, ვარფარინი, ფუროსემიდი, დიგოქსინი, ატენოლოლი, ინდომეტაცინი, ჰიდროქლორთიაზიდი, ამილორიდი და გლიბენკლამიდი.

ვინაიდან დიოვანი არ განიცდის რამე არსებით მეტაბოლიზმს, ნაკლებად სარწმუნოა მეტაბოლიზმის დონეზე მისი კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან, რომლებიც ციტოქრომ P450 სისტემის ინჰიბირებას ან ინდუქციას განაპირობებს. მიუხედავად იმისა, რომ ვალსარტანი მნიშვნელოვანი ხარისხით უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს, in vitro გამოკვლევებში გამოვლენილი არ ყოფილა მოცემულ დონეზე რაიმე ურთიერთმოქმედებები მოლეკულათა მთელ რიგთან, რომელთაც ისეთივე მაღალი ხარისხის კავშირი გააჩნიათ პლაზმის ცილებთან, მაგალითად, დიკლოფენაკთან, ფუროსემიდთან და ვარფარინთან.

კალიუმშემნახველ დიურეზული საშუალებები (მაგალითად, სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი, ამილორიდი)

კალიუმის პრეპარატების ან კალიუმის შემცველი მარილების ერთდროულმა გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს კალიუმის კონცენტრაციის გაზრდა სისხლის შრატში. თუკი ასეთი კომბინირებული მკურნალობა აუცილებელია, საჭიროა სიფრთხილის დაცვა.

შენახვის პირობები

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30°C ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისობის ვადა: 3 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

მწარმოებელი

NOVARTIS PHARMA AG,