ტერცეფი 1გ #1ფლ

შემადგენლობა:
მოქმედი ნივთიერება ერთ ფლაკონში
ნატრიუმის ცეფტრიაქსონი, 1 გ ცეფტრიაქსონის შესაბამისი
არ შეიცავს დამხმარე ნივთიერებებს

მოქმედება:
პრეპარატ ტერცეფის აქტიურ ნივთიერებას წარმოადგენს ცეფტრიაქსონი _ მესამე თაობის ცეფალოსპორინული ანტიბიოტიკი, ბაქტერიციდული მოქმედებით. გააჩნია მაღალი მდგრადობა ბაქტერიული უჯრედების მრავალი ფერმენტის მიმართ, რომლებიც არღვევენ ანტიბიოტიკებს, ფართო მოქმედების სპექტრით და მაღალი აქტივობით, განსაკუთრებით გრამუარყოფით ბაქტერიებთან მიმართებაში.
ცეფტრიაქსონი ანადგურებს მიკროორგანიზმებს, მათი უჯრედების მემბრანული სინთეზის დარღვევის მეშვეობით.

ჩვენებები:
ტერცეფი გამოიყენება მძიმე ინფექციების სამკურნალოდ, რომლებიც გამოწვეულია ცეფტრიაქსონის მიმართ მგრძნობელობის მქონე მიკროორგანიზმებით.
•    სასუნთქი გზების ინფექცია _ მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი,   ბრონქოპნევმონია, ფილტვის აბსცესი, ინფიცირებული ბრონქოექტაზიები, ოპერაციის შემდგომი ფილტვის ინფექციები და სხვა;
•    ბაქტერიული ენდოკარდიტი (გულის სარქველების ანთება);
•    ლორ _ ორგანოების ინფექციები;
•    მენინგიტი (ტვინის გარსის ანთება);
•    მუცლის ღრუს ინფექციები _ პერიტონიტი, სანაღვლე გზებისა და     საჭმლის მომნელებელი სისტემის (სალმონელოზი, შიგელიოზი) ინფექციები;
•    თირკმლისა და საშარდე გზების ინფექციები (თუ დაუშვებელია ამინოგლიკოზიდის გამოყენება);
•    გენიტალური _ რბილი შანკრი (ვენერიული წყლული), გონორეა, სიფილისი (პირველადი, მეორადი, ლატენტური);
•    სეპტიცემია (სისხლის ბაქტერიული ინფექცია);
•    ლაიმას დაავადება;
•    კანისა და კანის სტრუქტურების, ძვლების, სახსრების, რბილი ქსოვილების, ინფიცირებული ჭრილობების  ინფექციები;
•    ინფექციები _ იმუნური სისტემის დაქვეითებული ფუნქციის ავადმყოფებში.
ინფექციების პროფილაქტიკისათვის, ქირურგიული ჩარევის დროს.

უკუჩვენება:
მომატებული მგრძნობელობა ცეფალოსპორინის და პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და საკვებ პროდუქტებთან:
დადგენილია ცეფტრიაქსონის და ამინოგლიკოზიდური ანტიბიოტიკების ადიტიური და სინერგული მოქმედება მოქმედება გრამუარყოფით მიკროორგანიზმებთან მიმართებაში, მათ შორის Pseudomonas aeruginosa  და Streptococcus faecalis.
ტერცეფის  და ამინოგლიკოზური ანტიბიოტიკების ერთდროული გამოყენების შემთხვევაში, ანტიბიოტიკების კუნთებში ინექციები აუცილებლად კეთდება სხვადასხვა ადგიდას, არ ერევა ერთ შპრიცში ან ერთ ხსნარში ინფუზიისათვის, რადგანაც ადგილი აქვს ინაქტივაციას.
პრეპარატი შეუთავსებელია ვანკომიცინთან.
პერორალური ანტიკოაგულანტების ერთდროულმა გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს მათი ეფექტის გაძლიერება, K ვიტამინის სინთეზის ჩახშობის შედეგად.

სიფრთხილის განსაკუთრებული ზომები:
ტერცეფს გამოიყენებენ პათოგენური მიკროორგანიზმების დამტკიცებული მგრძნობელობის დროს, რომელსაც განსაზღვრავენ მიკრობიოლოგიური მეთოდების მეშვეობით.
ტერცეფით მკურნალობის ყველა ახალი კურსის დაწყების წინ, პაციენტი ყურადღებით უნდა იქნას გამოკითხული, რათა დადგინდეს პენიცილინის, ცეფალოსპორინის ან სხვა წამლების მიმართ ზემგრძნობელობის წინა რეაქციების არსებობა.
პირველი ინექციის შემდეგ რეკომენდებულია განსაკუთრებული სიფრთხილე და პენიცილინის, პენიცილამინის, ცეფალოსპორინის და გრიზეოფულვინის (ჯვარედინი ალერგია) მიმართ ზემგრძნობელობის მქონე და აგრეთვე ნებისმიერი ფორმის ალერგიის მქონე პაციენტებზე სამედიცინო დაკვირვება.
ანამნეზში ალერგიის არ არსებობის შემთხვევაში აკეთებენ კანის სკარიფიკაციულ სინჯს პრეპარატის ხსნარით. ადრე არსებული ალერგიების მონაცემების შემთხვევაში აკეთებენ კანქვეშა სინჯს და თუ შედეგი უარყოფითია, ატარებენ სკარიფიკაციულ სინჯს. შედეგებს აფასებენ 30 წუთის შემდეგ.
მძიმე და მწვავე ზემგრძნობელობის რეაქციების განვითარების შემთხვევაში, აუცილებელია კანქვეშ შეყვანილი იქნას 0.5_1 მგ ადრენალინი, გაკეთდეს კორტიკოსტეროიდული პრეპარატების ვენაში გადასხმა, მოხდეს ანტიჰისტამინური პრეპარატების პარენტერალური შეყვანა, ბრონქული ასთმის დროს შეჰყავთ ნოვფილინი და ბეტა-ადრენომიმეტური საშუალება, ჟანგბადი, აკეთებენ ხელოვნურ სუნთქვას და აუცილებლობის შემთხვევაში ინტუბაციას.
თირკმლის უკმარისობის მქონე ავადმყოფებში არ არის აუცილებელი ჩვეული დოზირების შეცვლა. რეკომენდებულია პერიოდული კონტროლი პრეპარატის შრატის კონცენტრაციაზე და დაგროვების დამტკიცების შემთხვევაში, დოზა შემცირებული უნდა იქნას შესაბამისად.
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა არ საჭიროებს დოზის შემცირებას, მაგრამ თირკმლის თანმხლები დაავადების არსებობის შემთხვევაში იგი არ უნდა აღემატებოდეს 2 გ-ს. ეს შესაძლებელია მხოლოდ შრატის კონცენტრაციაზე მკაცრი კონტროლით.
პროთრობმინული დროის შესაძლო გახანგრძლივების გამო, იგი უნდა გაკონტროლდეს, განსაკუთრებით ავადმყოფებში დარღვეული სინთეზით და დაბალი K დეპო ვიტამინით, ღვიძლის ქრონიკული დაავადებების დროს და შიმშილობისას. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლოა K ვიტამინის შეყვანა (10მგ კვირაში).
ანამნეზში კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებების მქონე ავადმყოფებში, ტერცეფი უნდა დაინიშნოს განსაკუთრებული სიფრთხილით, მითუმეტეს კოლიტის დროს.
როგორც ყველა ანტიბიოტიკური საშუალება, ტერცეფმა შესაძლოა გამოიწვიოს ნორმალური ნაწლავური ფლორის ცვლილებები და მძიმე დაავადების (ფსევდომემბრანოზული კოლიტის) განვითარება. ამიტომ აუცილებელია განსაკუთრებული ყურადღება მიექცეს იმ ავადმყოფებს, რომელთაც პრეპარატის გამოყენების შემდეგ განუვითარდათ ფაღარათი. თუ დასმულია ფსევდომემბრანოზული კოლიტის დიაგნოზი, აუცილებელია შესაბამისი სიმპტომური მკურნალობის ჩატარება. სუსტ შემთხვევებში საკმარისია ანტიბიოტიკის მიღევის შეწყვეტა, ხოლო საშუალო და მძიმე შემთხვევისას აუცილებელია ხსნარების, ელექტროლიტების და ცილების შეყვანა. აუცილებლობის შემთხვევაში კი ნიშნავენ ანტიბაქტერიულ პრეპარატებს პერორალურად მისაღებად Clostridium difficile –ს წინააღმდეგ.
ტერცეფით მკურნალობა უნდა შეწყდეს ნაღვლის ბუშტის დაავადებების (სიყვითლე და ნაღვლის ჭვალი) სიმპტომების გამოვლინების შემთხვევაში.
გრანულოციტოპენიით დაავადებულებში (სისხლში თეთრი უჯრედების რიცხვის შემცირება), ტერცეფი შესაძლოა დაინიშნოს კომბინაციაში ამინოგლიკოზიდურ ანტიბიოტიკებთან.
ტერცეფის ხანგრძლივად გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს სოკოს და სხვა მიკროორგანიზმების გაძლიერებული ზრდა. თერაპიის დროს მეორადი ინფექციების აღმოჩენის შემთხვევაში, საჭიროა შესაბამისი ზომების მიღება. პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაღალი ხარისხის გამო, ტერცეფი გამოყენებული უნდა იქნეს დიდი სიფრთხილით, ჰიპერბილირუბინემიით დაავადებულ ახალშობილებში და ავადმყოფებში, რომლებიც ხანგრძლივად იღებდნენ  ვერაპამილს.
ტერცეფის ხანგრძლივი გამოყენების დროს, პერიოდულად უნდა შემოწმდეს სისხლის სურათი.
მკურნალობის დროს შესაძლოა ცრუდადებითი რეაქციები, შარდში გლუკოზის გამოკვლევის დროს და ამიტომ რეკომენდებულია ანალიზი ჩატარდეს პრეპარატის მიღებიდან არა ნაკლებ 4 საათის შემდეგ ან გლუკოზო-ოქსიდაზური მეთოდის გამოყენებით.
შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს კუმბსის ტესტზე ცრუ დადებით შედეგს.
არ არის რეკომენდებული ტერცეფის გამოყენება ნეიროქირურგიული პროფილაქტიკის მიზნით.
ავადმყოფებმა, რომლებიც იცავენ დიეტას ნატრიუმის შეზღუდული რაოდენობით გამოყენებისას, უნდა ახსოვდეთ, რომ მისი რაოდენობრივი შემცველობა პრეპარატში  აღწევს ~ 70 მგ/გ-ს.
ტერცეფის კუნთებში ინექციები ლიდოკაინის გარეშე მტკივნეულია. ლიდოკაინის გამხსნელის სახით გამოყენების დროს აუცილებელია გაკეთდეს სინჯი მის მგრძნობელობაზე.
დაუშვებელია ტერცეფის ლიდოკაინით გახსნის შემთხვევაში, მისი ვენაში შეყვანა!
კუნთში ინექციის დროს, უშუალოდ ჩხვლეტის შემდეგ უნდა მოხდეს შპრიცის დგუშის უკუ გამოწევა (სისხლი არ უნდა გამოჩნდეს), რათა დავრწმუნდეთ, რომ ნემსი არ მოხვედრილა კაპილარში.
რეკომენდებულია ახლად დამზადებული ხსნარის გამოყენება.

ორსულობა  და ლაქტაციის პერიოდი:
მიუხედავად ტერატოგენული და მუტაგენური ეფექტის არ არსებობისა, ტერცეფის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ორსულობის დროს, (განსაკუთრებით პირველ ტრიმესტრში), გარდა აბსოლუტური აუცილებლობის შემთხვევისა.
ტერცეფი მცირე კონცენტრაციით გამოიყოფა დედის რძესთან ერთად, რაც მოითხოვს განსაკუთრებულ სიფრთხილეს, ბავშვის ძუძუთი კვების პერიოდში.

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:
ტერცეფი არ ახდენს ზემოქმედებას ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე.

გამოყენების წესი და დოზირება:
პრეპარატს იყენებენ ექიმის დანიშნულებით!
პრეპარატი შეჰყავთ ღრმად კუნთში და ვენაში, პირდაპირი ინექციის ან გადასხმის სახით.
მოზრდილები და ბავშვები 12 წლის ასაკიდან:
ჩვეულებრივი დოზა შეადგენს 1-2 გ-ს დღე-ღამეში, ერთჯერადად ან ორჯერადად ტოლი რაოდენობრივი დაყოფით, ხოლო სიცოცხლისათვის საშიში ინფექციების დროს ყოველი 12 საათში. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ-ს.
გაურთულებელი ინფექციის მკურნალობისას, რეკომენდებულია ერთჯერადი ინტრამუსკულარული  გამოყენება 250 გ-ის რაოდენობით.
ქირურგიული ჩარევების პროფილაქტიკის დროს, რეკომენდებულია ტერცეფის ერთჯერადი, ინტრავენური შეყვანა 1გ-ს რაოდენობით, ოპერაციამდე 0.5_2 საათით ადრე.
12 წლამდე ასაკის ბავშვები:
ჩვეულებრივი დოზა შეადგენს 50_75 მგ/კგ-ს ერთჯერადად დღეღამეში. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 2 გ-ს.
ახალშობილებსა და დღენაკლულ ბავშვებში დოზა შეადგენს 20_50 მგ/კგ-ს ერთჯერადად დღეღამის განმავლობაში.
მენინგიტის დროს ტერცეფი შესაძლოა შეყვანილი იქნას დოზით 100მგ/კგ ერთჯერადად  დღეღამეში ან გაყოფილი ორი თანაბარი დოზით 12 საათის შემდეგ. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 4გ-ს. მკურნალობის  ხანგრძლივობა ჩვეულებრივ შეადგენს 7-14 დღეს. ტერცეფი გამოყენებული უნდა იყოს ინფექციის სიმპტომების გაქრობიდან არანაკლებ ორი დღის განმავლობაში. გართულებული ინფექციების დროს თერაპიის ხანგრძლივობა შესაძლოა იქნას გაზრდილი.
ღვიძლის ან თირკმელის ფუნქციის დარღვევა არ მოითხოვს დოზირების კორექციას. მხოლოდ თირკმლის უკმარისობის შემთხვევაში, როცა კრეატინინის კლირენსი<10მლ/წთ-ში, დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 2 გ-ს დღეღამეში. თირკმელის მძიმე დაზიანებისა და ღვიძლის ფუნქციის მოშლის ერთდროული მიმდინარეობისას აუცილებელია განსაზღვრული ინტერვალების შემდეგ გაკონტროლებული იქნას ცეფტრიაქსონის პლაზმური კონცენტრაცია.
ტერცეფით მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია ავადმყოფობის მიმდინარეობაზე და ჩვეულებრივ გრძელდება 4_დან 14 დღემდე, ამასთან ის უნდა გაგრძელდეს კლინიკური სიმპტომების გაქრობიდან 2 დღის განმავლობაში, ტემპერატურის დაწევისას ან მიკრობიოლოგიური კვლევის უარყოფითი პასუხის შემთხვევაში. გართულებული ინფექციები საჭიროებენ უფრო გახანგრძლივებულ მკურნალობას.
დიალიზის დროს, არ არის აუცილებელი დამატებითი დოზის შეყვანა დიალიზის შემდეგ. მათთვის აუცილებელია პლაზმური კონცენტრაციისა და დოზირების კორექციის კონტროლი.

სუსპენზიის დამზადების პირობები:
კუნთქვეშა ინექციებისათვის 1გ ტერცეფს ხსნიან 3.6 მლ, 1%-იან ლიდოკაინის ხსნარში (ცეფტრიაქსონის კონცენტრაცია 250 მგ/მლ). წინასწარ განსაზღვრული უნდა იყოს ავადმყოფის მგრძნობელობა ლიდოკაინზე. საინექციო ხსნარით დამზადებული კუნთებში ინექციები, მტკივნეულია. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლოა გამოყენებული იქნას ზედმეტად განზავებული ხსნარები. ინექცია შეჰყავთ ღრმად დუნდულოში. რეკომენდებულია არა უმეტეს 1 გ ტერცეფის შეყვანა ერთსა და იმავე ადგილას.
ტერცეფის ლიდოკაინში გახსნით დამზადებული კუნთებში ინექციის სხნარი არ შეჰყავთ ვენური გზით!
პირდაპირი ვენური ინექციისათვის 1 გ ტერცეფს ხსნიან შესაბამისად 9.6მლ, სტერილურ ორმაგად გამოხდილ წყალში (ცეფტრიაქსონის კონცენტრაცია 100 მგ/მლ). ინექციის ხანგრძლივობა შეადგენს 2-5 წუთს.
მოკლევადიანი ვენური გადასხმისათვის 1გ ტერცეფს ხსნიან ისევე როგორც პირდაპირი ინტრავენური ინექციისათვის და ხსნიან ცეფტრიაქსონის 100 მგ/მლ კონცენტრაციამდე, 50მლ გამხსნელით. ვენური ინექციისათვის შესაფერის გამხსნელს წარმოადგენს საინექციო წყალი, 0.9%-იანი ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარი, 5%-იანი გლუკოზის ხსნარი, 10%-იანი გლუკოზის ხსნარი, 5%-იანი ლევულოზის ხსნარი.
გადასხმის ხანგრძლივობა 15-30 წუთი.

ტერცეფის ხსნარი კონცენტრაციის მიუხედავად, შეფერილია დამახასიათებელი ფერით, ღია ყვითლიდან _ ქარვისფრამდე, რაც არაა დაკავშირებული მათ აქტივობასთან, ეფექტურობასა და გადატანის უნართან. სასურველია ხსნარის გამოყენება უშუალოდ დამზადების შემდეგ.

ჭარბი დოზირება:
მონაცემები ტერცეფის ჭარბი დოზირების შესახებ არ არსებობს.

გვერდითი რეაქციები:
ტერცეფს ახასიათებს კარგი ამტანობა. ხანდახან შესაძლოა:
•    კანის ალერგიული გამონაყარი და ტემპერატურის მომატება (ცხელება), იშვიათად ანაფილაქსიური შოკი;
•    კუჭ-ნაწლავის აშლილობები _ გულისრევა, ღებინება ფაღარათი, ფსევდომემბრანული კოლიტის საწყისი სინდრომები;
•    შექცევადი ჰემატოლოგიური რეაქციები _ ეოზინოფილია, თრომბოციტოზი, ლეიკოპენია, იშვიათად ანემია, ჰემოლიზური ანემია, თეთრი უჯრედების რიცხვისა და თრომბოციტების შემცირება;     
•    ზოგიერთი ლაბორატორიული მაჩვენებლის  ცვლილება – პროთრომბინის დრო, შრატის ტრანსამინაზების გარდამავალი მატება;
•    სუპერინფექციები სოკოებით ან სხვა გამომწვევები;
•    სიყვითლე ან ნაღვლის ბუშტის სპაზმი, ჰიპერბილირუბინემია;
•    იშვიათ შემთხვევებში ულტრაბგერითი გამოკვლევისას შეიძლება დადგინდეს ნაღვლის ბუშტში ნალექის დაგროვება – სიმპტომი, რომელიც მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ ქრება, მიუხედავად იმისა ახლავს თუ არა კლინიკური სიმპტომატიკა;
•    ცნს – ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების გამოყენებისას, განსაკუთრებით თირკმლის უკმარისობისას, შესაძლებელია თავის ტკივილი და თავბრუსხვევა;
•    ცეფტრიაქსონის ნაღვლით გამოყოფის შედარებით მაღალი ხარისხიდან გამომდინარე -  ნაწლავური ფლორის შეცვლა;
•    არის შემთხვევები, როდესაც ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკებით მკურნალობისას ადგილი ჰქონდა თირკმლის ფუნქციების დარღვევას, განსაკუთრებით ამინოგლიკოზიდებთან და ძლიერ დიურეზულ საშუალებებთან ერთდროულად გამოყენებისას;
•    სხვა – შარდის შემცირებული წარმოქმნა, ტკივილი შეყვანის ადგილზე, ფლებიტები.

ფორმა და შეფუთვა
საინექციო ხსნარის დასამზადებელი ფხვნილი უფერო შუშის 30მლ მოცულობის ფლაკონებში. 1გ-ანი 5 ფლაკონი მუყაოს ყუთში

შენახვის პირობები
არაუმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე.
ინახება ორიგინალურ შეფუთვაში! ხსნარის მომზადების შემდეგ 2-8ºC (მაცივარში) არაუმეტეს 24 საათი. ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე.

შენახვის ვადა:
3 (სამი) წელი.
არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული შენახვის ვადის ამოწურვის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის რეჟიმი:
გაიცემა რეცეპტით.

მწარმოებელი:
ბალკანფარმა-რაზგრადი ,,აპრილის აჯანყების ბულვარი” # 68, 7200 რაზგრადი, ბულგარეთი.
ტელეფონი (+ 359 84) 660 999, ფაქსი (+ 359 84) 634 272
E-mail: [email protected]